Zoontje 3,5 luistert niet

Is hij thuis ook zo? Is het misschien om leuk/grappig gevonden te worden door anderen. Hoe gaat het thuis en hoe is de groep?

Toe aan school?

Een juf die over zich heen laat lopen? Luisterd hij thuis wel gewoon?

Mijne 4.5 en luistert nog steeds niet 😀

Dat is hardstikke normaal op die leeftijd, misschien tijd voor een andere baan voor degene die je gesproken hebt, niet genoeg geduld lijkt mij.

Een kind moet leren.

Mijn tip zou zijn: "vertaal/ondertitel" zo veel mogelijk wat jij denkt dat hij voelt of wil. Als hij nog niet goed kan praten is dat extra belangrijk. Dus bv, "ik zie dat je nu boos bent omdat..." jij wilt graag..." (en leg dan ook uit waarom dat bv nu niet kan). Daarmee laat je zien dat je hen ziet. En je leert hem woorden geven aan zijn gevoel (ook al kan hij deze nu nog niet uitspreken).

Zoek dan vervolgens naar een alternatief, iets wat wel kan. Dus als hij bv heel druk doet; " zullen we buiten even naar de speeltuin" Hij moet z'n energie/frustratie ook ergens kwijt kunnen..

Sterkte!!

Vreemd dat de opvang dat op zo’n manier meld? Klinkt wat negatief.

Je zoon zal niet het enige kind zijn dat druk is lijkt me?

Sowieso een levensfase, denk ik. Onze zoons konden ook goed drammen op deze leeftijd. Ik maak zelf geen deals met mn kinderen, vaak hoor ik ouders om me heen die dan een dealtje sluiten dat ze alsnog een beloning krijgen. Ik Ben zelf best streng. Ik zeg altijd tegen mijn kinderen met drammen en janken krijg je niet wat je wilt, nee is ook een antwoord. En teleurstelling hoort eenmaal bij het Leven. Ik negeerde vaak ook dit gedrag. Boze buien Hadden geen effect, dus het was snel over. Als ze door gingen met drammen mochten ze mooi even afkoelen. Ik liet ze ook niet helemaal overstuur huilen. Maar duidelijke grenzen en belonen als ze ze er niet omvragen of je ziet gewenst gedrag.

Ik heb ook nog een 3½ jarige (meid) thuis en kan soms ook flink drammen. Als ze iets graag wilt en het kan/mag niet (direct) geef ik aan wanneer ze het wel mag of wat anders wél nu mag. Probeer zelf woorden te geven aan wat je ziet. Bijvoorbeeld: "We eten geen snoepje in de ochtend, dat maakt je boos of verdrietig, dan ga je met spullen gooien. We gooien niet met spullen thuis. Je mag nu wel een (noem maar iets) appel". Je kunt je dagritme met je zoontje thuis eens uitschrijven, structuur zorgt ook voor duidelijkheid. Als het praten nog lastig is, kijk ook eens naar pictogrammen en met emoties kun je met gezichtjes beginnen met de basis emoties: blij, boos, verdrietig.

Je kunt gaan oefenen met wachten en geduld als hij veel om aandacht vraagt. "Mama gaat nu stofzuigen en daarna gaan we kleuren" en zo kan je dat steeds uitbreiden tot bijvoorbeeld even 2 taakjes doen. Zo leert hij even te wachten en dat hij daarna beloond wordt.

Wat vindt je zoontje leuk om te doen, wat zijn zijn sterke kanten en wat vind jij leuk om van hem te zien 😊 Benadruk dit ook. Bespreek je met de leidsters wat hun aanpak is?

Nog niet goed kunnen praten kan zorgen voor veel frustratie.

Daarnaast zijn jongens sws veel fysieker dan meisjes en rijst bij mij ook direct de vraag: hoeveel zijn de kids buiten op de opvang van je zoontje?

Uit ervaring weet ik dat dat per opvang nogal verschilt, terwijl de meeste kinderen (en dan met name jongens) daar echt veel behoefte aan hebben.

Hier ging het over toen hij naar school ging. Zit nu 3 maanden op school en heb een totaal ander kind.

Ik zie dat je vorige blog was dat hij slecht praatte. Is dat nog steeds zo? Kan ook heel frustrerend zijn als ze zich niet verstaanbaar kunnen maken.

Is dit altijd al zo geweest, of is het de laatste tijd erger? Jongens krijgen rond de 4 jaar een verhoging van testosteron en kunnen daardoor kleine hooligans worden. Dan is het nog steeds vermoeiend en moet je ze nog steeds opvoeden/corrigeren, maar het kan misschien als verklaring deels helpen.

Als je praktische, goed onderbouwde, direct toepasbare tips wilt over communiceren met je kind/peuter kan ik je de boeken How2talk2kids (ik was zeer sceptisch door de rare titel maar het heeft me echt geholpen) en De kleine koning aanraden.

Als niks werkt, je zelf het idee hebt dat het echt bovenmatig is en het zorgt voor veel problemen, kan je altijd een orthopedagoog inschakelen die eens mee kijkt en advies kan geven over hoe hiermee om te gaan.

Is dat thuis ook zo of alleen daar?

Wat zien zij als oorzaak en oplossing? Wat hebben ze al geprobeerd? Zijn het specifieke situaties waarbij dat gebeurd? Dat zou ik eerst willen weten als ik jou was.