Deel 1: Oudheid & de Relatie

Met alle ongerustheid en onzekerheid van de afgelopen weken heb ik gemerkt dat terug beginnen schrijven therapeutisch voor mij werkt. Dus bij deze heb ik besloten om alles eens neer te pennen dat in mij op komt in verband met mijn leven, relatie, zwangerschap en hopelijk de bevalling en alles wat daarna komt.

Deel 1: Oudheid & de Relatie

Iets meer dan 12 jaar geleden woonde ik nog in Nederland. Gelukkig was ik zeker niet; pleinvrees, manisch depressief en verstoten door mijn familie. Ik woonde samen met mijn toenmalige vriend waar ik op dat moment meer een platonische vriendschap mee had dan echt een relatie en ik bracht mijn dagen door met programmeren en schrijven. Mijn school afmaken of werken lukte niet door mijn angsten en depressiviteit.

Via het schrijven leerde ik een jongen kennen uit België. Lang verhaal kort; we werden verliefd en besloten elkaar te ontmoeten ondanks dat hij wist van mijn problemen. Dus op 19 februari 2005 kwam hij, voor het eerst zo ver gereden, naar mij toe. En het voelde direct goed. Voor hem durfde ik buiten te komen. Voor hem durfde ik terug de wereld aan. Diezelfde nacht hebben we tot in de vroege uurtjes zitten praten en besloten om een relatie te beginnen. 20 februari was de dag dat mijn wereld veranderde. 

We waren ongeveer anderhalf jaar samen toen ik besloot om naar België te verhuizen om bij hem te zijn. Een van zijn vereisten was dat ik wel mijn school zou afmaken anders wilde hij niet. Dus hup, ik terug naar het middelbaar. Die jaren waren een regelrechte hel en ik heb verschillende instortingen gehad tijdens deze periode. Maar met mijn vriend aan mijn zijde is het dan toch gelukt om mijn diploma te halen. 

Tijdens deze periode werkte ik elke zaterdag in de Lidl om onze vaste kosten te kunnen betalen en dat heeft enorm geholpen om mijn diploma te halen en daarna verder te gaan studeren. Want, alle lof voor de mensen die zo'n baan hebben voor elke dag, maar ik kwam gestoord. Ik wilde niet mijn hele leven werken in een supermarkt of andere baan waar men je behandeld als meubilair. Dus op naar de hoge school! Na een paar moeilijke jaren met een hoop stress, inzinkingen, familiale problemen, is het mij dan toch gelukt om twee jaar geleden af te studeren en heb ik sindsdien een mooie baan waar ik bijna continue thuis werk en geen (vervelende) sociale contacten heb. 

Natuurlijk, het leven is niet allemaal rozengeur en maneschijn, zelfs niet als je er hard voor vecht. Mijn schoonfamilie moest niets van mij hebben en waren enorm tegen onze relatie. In de afgelopen jaren zijn we mijn vriend zijn vader, mijn vader en onze beide opa's verloren. We hebben relaties zien kapot gaan waarvan we gedacht hadden dat ze voor eeuwig gingen zijn. We hebben tegenslagen gehad maar zijn er samen (soms beter) uitgekomen.

Op persoonlijk/familiaal vlak is het de laatste jaren ook serieus verbeterd ondanks de verliezen die we geleden hebben. Mijn familie en ik hebben veel beter contact nu dan we vroeger ooit gehad hebben. Ook met mijn schoonfamilie gaat het een stuk beter. Mijn vriend en ik hebben drie jaar geleden een huis gekocht en wonen daar enorm graag. Hij (mijn vriend) is op de knie gegaan op ons 10 jaar samen in het Doornroosje kasteel in Disneyland en anderhalf jaar later (20 augustus 2016) zijn we dan getrouwd. De dag had niet mooier kunnen zijn.

Ondertussen heb ik hard gewerkt, en vecht ik nog dagelijks, om mijn depressiviteit te boven te komen. Pleinvrees heb ik gelukkig ook niet meer, al ben ik nog altijd niet super enthousiast over grote open ruimtes. Wat ik vooral wil meegeven aan mensen die met (dezelfde) problemen kampen is; schuw professionele hulp niet. Ik ben opgenomen geweest, heb meerdere psychiaters en psychologen gezien en vooral de laatste hebben mij erg goed geholpen. Voor het eerst in mijn leven kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. 

Doe met het verhaal wat je wilt. Wat voor mij belangrijk is, is het afschrijven van mijn gevoelens en om hopelijk een lichtpuntje te geven aan hen die ook emotioneel diep zitten. Hoewel uit het leven stappen soms erg verleidelijk is, de rust kan zo mooi lonken, het leven heeft zoveel te bieden voor hen die bereid zijn ervoor te vechten. Ondanks het dagelijkse gevecht, merk ik dat het steeds een beetje gemakkelijker gaat om positief door het leven te gaan.