Mijn bevallingsverhaal

Ze zeggen weleens dat je je bevalling niet kan plannen en dat is hier ook zeker zo gebleken.
Er stond een keizersnede gepland voor 7 maart ivm stuitligging en ik had me erop ingesteld dat ik het dus wel goed kon plannen 🙈 Ik wist wanneer het zover zou zijn en wat ze zouden gaan doen.

Echter had ik op 22 en 23 februari wat vochtverlies. De 24e februari voor de zekerheid naar het ziekenhuis om te checken of ik vruchtwater verloor. Dit bleek niet het geval. Maar tijdens het onderzoek bleek ik al 4cm ontsluiting te hebben. 4cm!!!! Dit was om 14.00. Ik had helemaal geen weeën, wel harde buiken maar dit was al dagen.
De gynaecoloog zei dat het kon dat ik al dagen hiermee rondliep en straks gewoon naar huis kon (wat een eng idee met een stuitligging om met zoveel cm weer naar huis te moeten). Ik kreeg wat bloedverlies na het onderzoek en moest 2 uurtjes in het ziekenhuis blijven om te kijken of er iets veranderde. Toch maar mijn man gebeld om voor de zekerheid uit zijn werk te komen.
Hij was er om 15.45 en om 16.00 hadden we weer controle. Inmiddels had ik wel echt heftige menstruatie achtige pijn maar of het nu weeën waren? Bij de controle bleek ik op 6cm te zitten (in 2 uur tijd).

We moesten dus blijven en er werd gebeld om de keizersnede snel te plannnen. Deze was om 18.00. Deze 2 uur voelen nog steeds aan als een waas.
Ik zie mezelf nog op de kraamafdeling zitten terwijl de verloskundige mij een katheter en infusen gaven en verbaasd waren over hoe rustig ik was voor het aantal cm. De buikpijn kwam wel frequenter en was heftiger en ik keerde wat meer in mijzelf. Toen werden we naar de OK gereden. En 20 minuten later was onze zoon er gewoon! Zijn lijfje kwam makkelijk maar zijn hoofdje bleef even hangen. Wat een akelig gezicht was dit! Maar dat moment dat hij eruit was en we hem konden zien. Wat magisch was dit!! Ik voelde gelijk een verbinding, niet te omschrijven in woorden.

Daarna kregen we een waterijsje (de lekkerste ooit 😂) en konden we echt heel lang samen nagenieten voor we naar de afdeling gingen.

Na 3 dagen mochten we samen naar huis. Helaas kreeg ik 9 dagen na de keizersnede ineens last van heftige bloedingen en moest ik met de ambulance naar het ziekenhuis. Ik zie mijn man met onze zoon in de deuropening staan terwijl ik de ambulance inging met de brancard. Wat verschrikkelijk vond ik dit! Hun achter moeten laten maar ook voor het eerst de gedachte: wat als ik doodbloed en mijn kind achter blijft zonder moeder?!

In het ziekenhuis bleek dat er vliezen en moederkoek achtergebleven waren, wat ze moesten verwijderen (pijnlijk! Met eendenbek en tang gedaan zonder verdoving, dit omdat ze curettage wilde voorkomen). Dat er iets achterblijft komt bijna nooit voor na een keizersnede. Ik had een bijplacenta wat in het dossier stond en ook door ons gezegd is voor de keizersnede. Het voelt als nalatigheid van het ziekenhuis en twijfel of ik nog een klacht wil indienen. Maar heb er verder geen ervaring mee, iemand? Het was een nare ervaring en heeft me weer flink wat dagen terug gezet in mijn herstel.
Nu gaat alles weer goed en genieten we volop van onze man die alweer 2,5 week oud is!❤️