Al weer ander half jaar geleden.. een goed moment om weer eens wat te laten horen.
Tijd heelt alle wonden, daar zit zeker een kern van waarheid in. Soms maak je nog wat mee waardoor je verdrietig bent of dat de wereld niet eerlijk is maar het gaat eigenlijk hardstikke goed met ons. We zijn ondertussen nieuwe avonturen aangegaan, verhuist naar de andere kant van de wereld, nieuwe leuke functies, 2 nichtjes en een neefje verder. De wereld is dus niet stil blijven staan.
De tijd heeft ons vooral veel rust gegeven, geen moeilijke keuzes en spanning en dat was heel fijn. Afgelopen maart kwam ik tot mijn eigen verrassing toch een moment tegen met mijn nichtje in mijn armen dat ik dit misschien toch nog wel zou willen. Thuis na een week reizen dit ter sprake gebracht en tot mijn grote verbazing had mijn man dit al langer aangevoeld. Ik had het zelf nog niet door maar blijkbaar was het goed zo. En hij zei ook ja.
Dus we zijn weer op weg, nu met meer bagage in onze rugzak. Met de consequentie dat we het niet samen kunnen en afhankelijk zijn van een donor en medische hulp. En ook op elk moment er toch weer mee kunnen stoppen als het niet goed voelt. Maar nu voelt het wel goed en gaan we stap voor stap weer op weg.
Helaas wonen we nu in een moslim land en wordt zaaddonatie hier niet aangeboden. Dus we zijn medisch toerist geworden :-). Inclusief afstemming met de zorgverzekering, echt in NL is dit goed geregeld! Hier moeten je plannen eerst goed gekeurd worden en dat is een gedoe.
Ondertussen een startgesprek in het buitenland gehad met de vereiste bloedtesten en echo. Daarna hier thuis de andere bloedtesten en vandaag een hsg. Die laatste was niet het meest prettige deel, gelukkig fijne doktoren maar dat was flink doorademen. Goede nieuws: de eerste uitslagen zijn goed. Volgende week vrijdag weer naar het buitenland met de uitslagen van die testen, een donor selecteren en het behandelplan doorspreken. Zowaar zei de dokter vandaag 'Ik hoop dat je snel zwanger bent'. Dat was een heel nieuw moment.
reacties (0)