Bevallingsverhaal

Donderdagochtend 22 maart 2012 word ik wakker met een menstruatieachtig gevoel, beetje misselijk. Ben 38 weken en 3 dagen zwanger. Ik ga naar de wc en er komt, net zoals een menstruatie, slijmerig bloed mee. Toch maar de VK gebeld voor de zekerheid omdat er bloed bij zit. Ik heb die middag toevallig al een afspraak om 13.00 uur. Die hele ochtend hou ik wat buikpijn. S middags bij de VK krijg ik harde buiken en zij vraagt of ik wil dat zij kijkt hoever ik ben. Prima, als het geen zeer doet vind ik het best. Deed dus harstikke zeer omdat mijn baarmoedermond nog helemaal naar achteren lag, maar wel doordrukken (dank u;-)). Nog geen ontsluiting. Het kon nog even duren maar het kan ook vandaag doorzetten.

Ik ga als een kip zonder kop boodschappen doen en ga daarna naar mijn paard voor wat afleiding. Daar worden de krampen al wat erger, voel het in mijn onderrug. Ik wordt emotioneel. Ik ben nog niet klaar met zwanger zijn! Ik had toch nog even, dit gaat te snel! Om 17.00 uur ga ik maar naar huis, wachten tot mijn man thuiskomt....maar die zit me al op te wachten ;-). We eten een pizzaatje, timen de weeen, vragen ons af of het wel echte weeen zijn. Nu is het nog spannend, zou het wel, of toch niet?? Doet het erg pijn vraagt mijn man...neuh valt wel mee zeg ik nog.

Maar rond 22.30 uur begint het wat minder mee te vallen. Onder de douche en naar bed. Daar valt het al snel helemaal niet meer mee. Ik dacht dat ik wel wat gewend was met mijn heftige menstruatiepijn. Overgeven, flauwvallen was ieder maand vaste prik. En nu was het niet anders, maar nog een tikkie erger. 0.200 uur s nachts VK gebeld, nog geen ontsluiting. Alle pijn voor niks! 06.00 uur weer de VK gebeld, ze kon nog niet veel voelen, misschien 1cm? Jemig. En de pijn werd erger en toen braken de vliezen. Poep erin, snel naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis werden de weeen 1 hele lange wee en kon ik niet meer doorademen. Heel raar was dat. Ik heb geroepen om een pompje maar de gyn vond een ruggenprik veel verstandiger. Ik wilde niet, maar heb het toch gedaan omdat de ontsluiting echt niet opschoot en ik was al een tijd bezig. En onze dochter voelde zich niet lekker. Dus prik gezet, HEERLIJK! Wat was dat fijn.

Vanaf dat moment een topbevalling gehad. 0.800 uur prik. Om 14.00 begonnen de persweeen, die voelde ik heel goed, bijna 10 cm ontsluiting. Prik uit en om 14.45 mocht ik persen. Zou dat laatste stuk zo graag nog een keer mee willen maken. We waren allemaal rustig en zo is onze dochter ook geboren. Ze kwam eruit, begon te ademen en heeft daarna een uur heel rustig naar ons liggen kijken. En wij naar haar. Zo bizar. Kon gewoon niet geloven dat ik dat moois als die maanden bij me heb gedragen. Dat ze echt is. We hebben elkaar echt even schaapachtig aangekeken,zo van, gebeurt dit nu echt?

En nu is ze er, 23 maart geboren om 15.15 uur. Noreen, onze dochter. Ons leven was echt helemaal prima voordat zij er was. Maar het is nu zoveel leuker met haar erbij!