Zwangerschapsvergiftiging

Ik moet dit toch even kwijt..

Zoals je tussen mijn blogs kan zien had ik paar
weken geleden een vermoeden dat ik
zwangerschapsvergiftiging had, maar na controles
(urine en bloedafname) bleek alles oke te zijn.

Vorige week moest ik bij de gyn zijn voor aan de
monitor en ze gaf me nog een afspraak dus voor
deze week omdat ik veel harde buiken had
en al 1cm ontsluiting. Dus gisteren naar de gyn
geweest, wat was ik blij om toch nog eens het
hartje van mijn prinsesje te horen.

Maar ze vonden eiwitten terug in mijn urine, eerst
zei de voedvrouw dat het normaal is en het veel
voor komt de laatste weken in een zwangerschap
ben namelijk 37 weken maar eenmaal aan de
monitor vind ze toch dat het hartje te snel klopt,
want toen ze binnen kwam zei ze amai zo veel
beweging en ik zei maar ik voel totaal niets..

De gyn met volle paniek toch gekeken met een echo
Alles was goed met mijn prinsesje maar ze zei
dat ze vermoeden had dat het een begin is van een
zwangerschapsvergiftiging..

Ook omdat ik opgezwollen handen en voeten heb
(Ik stond daar niet stil bij omdat dit toch normaal is,
dat we de laatste weken vocht ophouden.
Ook omdat ik al 2 dagen duizelig ben, hoofdpijn
heb en misselijk ben. Ook heb ik al 1 week last van
tintellingen in mijn vingertoppen en soms heel mijn
hand. Ook werd ik ‘s nachts wakker door de pijn
in mijn handen maar dacht dat dit allemaal normaal
was door de vochtophoping.

Maar wat heel raar was, is dat ik tot vorige week
Van in het begin tot 36 weken maar 6 kilo ben
bijgekomen en ineens in 1 week tijd 3 kilo ben
bijgekomen wat absoluut niet kan..

Ik werd niet onmiddelijk naar het ziekenhuis
doorverwezen omdat ik geen hoge bloeddruk heb,
Gelukkig maarr..

Ik voel me moreel zo slecht en verdrietig..
Ook irriteert me dat wanneer ik met iemand hierover
wil praten, ze me niet begrijpen en het direct met
hun eigen zwangerschap vergelijken en zeggen
dit is allemaal normaal.. je hebt waarschijnlijks niets.

Of heel het verhaal van hun eigen zwangerschap
vertellen. Ik ben een heel goed luisterend oor maar
deze keer heb ik iemand nodig en wil ik efkes niet
meer luisteren.. iemand moet mij horen en luisteren.

Moet vandaag mijn 24 uur opgespaarde
urine binnen geven in het ziekenhuis, nog eens
aan de monitor en bloed laten prikken.

Hopelijk komt alles goed en kan ik zo snel
mogelijk mijn prinsesje ontmoeten.

1091 x gelezen, 5

In Zwangerschap

reacties (9)


  • Grumble2.1

    Ik snap je onzekerheid en je klachten .. het is heel vaak voorkomend idd aan het eind van de zwangerschap maar dat zegt niks over jou gevoel .. weet je de waarde van je eiwitten toevallig? En wat was je bloeddruk? Sterkte

  • Riven

    Ik had ook zwangerschapsvergiftiging op het einde van mijn eerste zwangerschap. Ik ben er ook bang voor dat ik het opnieuw krijg. Ik snap je angst. Ik heb nu ook last van tintelende vingers en opgezwollen voeten en handen. Ben bijna 35 weken. Mijn bloeddruk is ook normaal, heb een meter in huis.

    Ik duim voor je!

  • Aapjeguppie

    Luister vooral naar je eigen lijf. Die 3 kilo in een week kan wel degelijk als je vocht aan het vasthouden bent. Het is goed dat je een tijd geleden al hebt aangeven ongerust te zijn en dat je extra controle hebt. Nu de urine afwachten en je vluchttas meenemen (pak extra in voor een paar dagen). Juist vanwege de klachten die je hebt zonder dat je bloeddruk te hoog is kunnen zomaar toch een zwangerschapsvergiftiging zijn. Hou jij je kleintje maar goed in de gaten in je buik en bij enige twijfel bel je de verloskundige.

    Wat betreft het krijgen van verhalen van anderen, dat is logisch en zal hij in de toekomst mogelijk om gaan doen. Op het moment dat iemand ongerust is willen we deze gerust stellen. Juist door eigen ervaringen te delen proberen ze aan te geven te luisteren en te vertellen dat er veel verschillende verhalen zijn. Je mag er vanuit gaan dat het goed bedoelt is en zeker niet is om jou het idee te geven dat je niet gehoord wordt.

    Succes straks in het ziekenhuis.

  • Lady-Whistledown

    Wat verwacht je dan van anderen? Uiteraard komt het veel voor dus als je met anderen hierover praat, dan krijg je al dan niet gewenst ervaringsverhalen te horen. Betekent niet dat het niets is natuurlijk. Waarom hierover slecht en verdrietig voelen? Is dat echt nodig? Het is iets dat je overkomt en je niets aan kan doen. Het enige waar je invloed op hebt, is het aan de artsen duidelijk maken dat jij je zorgen maakt en dat jij je regelmatig laat controleren en dat gebeurt ook. Verder is het echt adem in en adem uit tot het einde van de zwangerschap.

  • Nooitverwacht

    Voor mij heel herkenbaar bij mijn eerste zwangerschap ook zo begonnen hoofdpijn sterretjes zien misselijk tintelende handen wazig zien krampen bovenin mijn buik .

    Blijf je klachten aangeven en naar jou lichaam luisteren.

    Hoop dat ze jou goed in de gaten houden ik ben met 33 weken opgenomen had 1cm ontsluiting en ik heb het in het ziekenhuis kunnen rekken tot 37 weken ben toen ingeleid omdat de kleine het niet meer prettig vond in mijn buik.

    Veel sterkte en luister naar jouw lichaam🍀

  • Charliecharlie

    Mensen hopen je gerust te stellen op die manier denk ik, zo van “zo ging het bij mij ook en kijk! Allemaal goed gekomen!”. Lief bedoeld, moet je maar denken. Maar ik snap dat je daar niet op zit te wachten.

    Je kan niet anders dan er doorheen bijten. Niet te ver denken, niet teveel googlen. Moment voor moment leven. Goed opletten, bij twijfel overleggen. En hopelijk achteraf opgelucht ademhalen :)

  • Sharon

    Dat is helaas de communicatievorm van velen. Luister goed naar je eigen lichaam en als je het niet vertrouwd meteen bellen

  • Anna-76

    Spannend en altijd naar je gevoel luisteren. Geef dit goed aan! Succes en sterkte met de laatste loodjes🍀

  • Vlindermoeder

    Succes met alles! Die 3 kilo erbij is waarschijnlijk voor het grootste deel vocht