Wel of geen ivf

Zo, dat was al weer even geleden. Tot op heden nog geen zwangerschap, sterker nog! Ik heb er een hard hoofd in dat het überhaupt kans tot slagen heeft. Dus mijn hoofd draait al twee maanden overuren. Ik weet namelijk niet of ik wel ivf wil. No offence voor de ivf mama’s onder hier. Maar mijn gedachten gaan van Links naar Rechts. Ik heb een mooie zoon van tien en een mooie bonus zoon van twee. We werken allebei, hebben al best een druk leven. Een ivf traject is niet niks, zeg maar. En dat is wat mij vooral tegenhoud. Ik wil niet dat mijn huidige leven totaal gaat lijden onder een wens van ons. Dat gun ik de kindjes niet, maar daarnaast vraag ik mij af of ik dit ga trekken naast alle dagelijkse bezigheden. Twee regelingen, waardoor ons leven al best chaotisch is en dan alle rompslomp van het gewone leven er nog naast. Nee, ik pieker nog lekker verder. Vanaf Maart mag ik anders beginnen, maar de vraag is gaat dit ook daadwerkelijk gebeuren. Of leg ik mij er bij neer dat het goed is zo.

Wat heeft jullie doen besluiten hier wel voor te gaan? Is het je achteraf gezien mee of tegengevallen? Ben heel erg benieuwd naar ivf mama’s en hun ervaringen.

902 x gelezen, 2

In Overig

reacties (0)


  • Rebecca39

    Wij hebben het traject positief ervaren in totaal 4 maanden over gedaan en meteen eerste poging zwanger .

  • Moedervanprinses

    Tis mij erg meegevallen. Meerdere pogingen gehad. Geen last van de medicatie. Wachtweken zijn vreselijk maar die heb je zonder ivf ook. Ik voelde me wel echt meegesleept worden. Ik werd soort van geleefd. Afspraak naar afspraak. Toen ik zwanger werd viel me op dat ik heel onzeker werd. Ik wilde al die tijd zwanger worden maar wilde ik ook een kind? Dit was heel raar en gelukkig snel verdwenen. De ene keer heb ik gedacht nooit meer en de andere keer denk ik ik zou het zo weer doen.

  • Mamavnmj

    Het is mij heel een meegevallen. Ondanks de hoge dosis die ik spoot. Ik vond het heel goed te doen en had emotioneel ook de rust dat we eindelijk een goede kans hadden en dat je daarna weet waar je staat.

    Ik zou zegggen begin gewoon en kijk waar het schip strand. Je bent en blijft baas over jezelf en het is niet gezegd dat je ook meteen tot het gaatje moet gaan.

  • Javian

    Het is denk ik maar net hoe je er zelf in staat. Ik werkte meer dan fulltime toen we het traject ingingen. Ik had opzich een makkelijk trajact, zo voelde het dan. Spuiten, echo en aan de hand daarvan of nog door of afspraak voor een punctie, punctie, terugplaatsen en wachten maar.. Ik heb zelfs een keer in de ochtend de punctie gehad en in de avond had ik een avond/slaap/ochtenddienst (oké de kinderen lagen gewoon te slapen). Het ligt er natuurlijk ook aan hoe je reageert op de hormonen etc etc maar goed dat is vooraf lastig te zeggen. Ik zou zeggen als de wens er is ga ervoor, wie weet krijg je later spijt. De keuze is aan jou...