Bevallen verhaal

Hallo allemaal,

Nou hier is het beloofde verhaal.

Het begon allemaal op Dinsdag 7 Oktober 2008. Ik stond op zolder om de was te gaan doen. En toen voelde ik wat tussen mijn benen lopen, het leek wel of ik in mijn broek plaste. Ik rende naar mijn slaapkamer en ging daar op de grond liggen. Ik was eigenlijk vrij rustig. Ik pakte mijn telefoon liggend en belde naar mijn vader die beneden was. Die was binnen 2 seconde boven. Ik gaf hem het nummer van de verloskundige. Hij legde zo goed mogelijk uit wat er aan de hand was en de verloskundige zou er met 15 min. zijn. Daar lag ik dan op de grond met de benen omhoog, de vruchtwater liep nog steeds met scheuten. Na 10 min. was de verloskundige er al! Gelukkig maar. Ze ging even kijken of het inderdaad vruchtwater is. En ja slecht nieuws het was vruchtwater. Ze beloofde zometeen uit te gaan leggen wat er nu ging gebeuren, maar ze wilde eerst naar het ziekenhuis bellen dat ik er aan kwam. Dus dat deed ze. Ze kwam bij mij terug en vertelde dat ik nu weeenremmers zou krijgen en een prik om de longen sneller te laten rijpen van de baby. Maar dat ik er rekening mee moest houden dat ik ook snel kon gaan bevallen maar dat het ook nog 8 weken zou kunnen duren. En dat ik nu naar het ziekenhuis ging en er pas weer uit ging als de kleine was geboren. Vanwege een hoog infectie gevaar omdat het 1 verbinding is met de baby als de vliezen zijn gebroken.

Dus daar gingen we naar het streekziekenhuis Zevenaar. Ik kwam daar binnen. Ik mocht gelijk op een bed gaan liggen. Ik kreeg meteen mijn eerste weeenremmer en een nare prik in mijn rechterbil voor de longen. k werd aan het infuus gelegt met antibiotica. Ik werd aan het ctg gelegt om te kijken hoe de kleine het maakte en hoeveel contracties ik had. En(bijna niks dus). Ik heb daar eigenlijk beetje liggen geinen en doen. Want ik kon de situatie helaas niet meer terug draaien. Ze hadden me uitgel ik werd getoucheerd hoeveel cm ontsluiting ik had. Ik had een vingertopje egt dat ik niet in dit ziekenhuis mocht bevallen onder de 32 weken. Dan moest ik naar een academisch ziekenhuis zoals het radboud in nijmegen. Hoe later het werd hoe onrustiger ik me voelde. En dat was te zien op de ctg. Ik werd nog een keer getoucheerd en inderdaad ik was van een vingertop naar 2 cm gegaan.

Ik werd met spoed met de ambulance naat het umc radboud gebracht. Was wel even schrikken! Want het moest zowiezo 48 uur in mij blijven om de longen te laten rijpen. Daar lag ik dan op de verloskamer in het radboud, niet wetend of het nou zou doorzetten of niet. We hebben de nacht doorgebracht op de verloskamers en het was 's ochtends eigenlijk weer rustig dus ik mocht naar de gewone zwangeren kamers. Af en toe werd het nog wel wat onrustig maar het ging vrij goed. Ik was blij toen het donderdag half 12 was en dat 48 uur erop zat. Het was donderdag een vrij rustige dag had nergens last van. De verpleegkundige zei nog :'' je ziet er niet uit dat je een infectie hebt of dat je snel gaat bevallen''.

Maar toch bleek in werkelijkheid anders. Want ik werd die nacht rond half 3 wakker met pijn in mijn onderbuik en rug. Ik ging naar de wc want ik dacht dat ik moest poepen. Ik stuurde wel naar mijn vriend: '' Hou er rekening mee dat het wel eens snel kan gaan gebeuren''. Ik ging in bed liggen en drukte toch maar op de bel want de pijn werd erger. Ik werd meteen aan de ctg gelegt en daar waren inderdaad de ene contractie naar de andere te zien. Ik moest meteen tommie bellen en ik werd om 3 uur naar der verloskamers gereden. Tommie was gelijk klaar wakker en kwam eraan met mijn schoonmoeder. Ik werd ondertussen aan het infuus gelegt voor de zekerheid. En werd getoucheerd, ik had op dat moment 4 cm ontsluiting. De gyneacoloog zei dat ik er rekening mee moest houden dat deze bevalling wel eens heel snel kon gaan. En dat ging die! Ik heb de tijd niet in de gaten kunnen houden. Maar het was een bevalling zonder rust. Ik had wee naar wee. Ik werd ondertussen getoucheerd en had inmiddels al 7 cm. Maar een half uur erna zei ik al ik moet persen, hij zei ga maar liggen dan gaan we eens kijken. En inderdaad het kopje was al te zien en ik mocht mee gaan persen.

Om 06:14 werd kleine M-ilan geboren. Hoe klein dat die was hij had meteen praatjes! Want hij gaf meteen een kick. Terwijl ze dat niet hadden verwacht. Hij werd meegenomen, naar een kamer ernaast om te kijken hoe die het doet. Hij is namelijk wel veel te vroeg met 31 weken en 4 dagen dus ze moesten een hoop nakijken. Hij kwam even langs mij met de couveuse. Toen moest ik nog bevallen van de nageboorte, wat ook heel soepel verliep. Ik heb geen hechtingen niks. Dus was dezelfde dag nog op de been. Met mij gaat het dus goed. En met milan ook, hij ademt zelfstandig. Daar zijn we zo blij mee! Hij is Dinsdag 14 Oktober 2008 overgebracht naar Arnhem zodat we dichter bij M-ilan zijn. Nou moet M-ilan nog groeien en bloeien, over een paar weken mag die met mama en papa mee naar huis.