Moeilijke beslissing

Ik had niet gedacht dat ik het hier zo moeilijk mee zou hebben..
Nog tijdens de zwangerschap van Toby hebben we besloten dat Sebas zich zou laten helpen.
Onze huisarts is afgelopen vrijdag op huisbezoek geweest om naar Toby te komen kijken.
Toen hij er was hebben we aangegeven dat vier kindjes genoeg is en dat Sebas er een knoopje in wil laten leggen.
De huisarts zou alles in gang zetten en een fax naar de uroloog sturen.
Vandaag werd Sebas al gebeld door het ziekenhuis en aankomende vrijdag heeft hij al een gesprek.
Dan wordt er ook een datum gepland voor de ingreep.

En nu...
Nu begin ik te twijfelen...
Niet omdat ik een vijfde kindje wil maar gewoon omdat het zo definitief is en dat vind ik wel heel moeilijk.
Sebas zit er ook niet om te springen maar doet het zodat ik dan geen spiraal of wat dan ook hoef te nemen.
Ik vind het serieus echt niet leuk.
Komt misschien ook wel omdat ik net bevallen ben en emotioneel nog niet zo stabiel ben misschien...
Heb toch wel wat last van de baby blues en hoe goed ik me ook had voorbereid op het feit dat dit de laatste bevalling, kraamtijd en baby is vind ik het toch heel moeilijk...

Aan de ene kant weet ik dat het beter is dat Sebas zich laat helpen.
Puur om mezelf in bescherming te nemen zodat er niet toch over een aantal jaar een vijfde kruimel rondloopt.
Ik ken mezelf en ik weet gewoon dat het uiteindelijk weer zal kriebelen.
Daarom hadden we dit besluit genomen.
Maar nu het moment daar is krijg ik koud water vrees en twijfel ik weer...

Ik word soms gewoon moe van mezelf....