Bevallingsverhaal!!!

Hier dan mijn bevallingsverhaal!


Zoals jullie wisten mocht ik me gisterochtend om half zeven in de ochtend melden in het ziekenhuis.

Sebas heeft mij en mijn moeder afgezet en zou later op de dag komen, hij zou een ochtendje gaan werken aangezien het er naaruit zag dat ik pas de dag erna zou gaan bevallen.

Daar aangekomen werden eerst de gebruikelijke onderzoeken gedaan.

Temp meten, bloeddruk en ik moest een half uur aan het ctg.

Daarna kwam de gynaecoloog om de voelen hoeveel ontsluiting ik had en aan de hand daarvan werd bekeken of ze zouden starten met een balloncatheter of een infuus.

Helaas had ik nog steeds maar 1 cm en kon ze het net niet naar 2 oprekken dus ze zou de balloncatheter gelijk inbrengen.

Na alle horrorverhalen op het internet over hoe pijnlijk dat zou zijn ( ja, ik weet het, nooit researsch doen op het internet ) viel me het alles mee.

De eendenbek was vervelender zeg maar.

Daarna moest ik weer twee uur aan het ctg om te kijken hoe Toby erop reageerde.

Aangezien Toby een vrij lage hartslag had ( onder de 100 ) moest ik er eigenlijk wat langer aan maar na veel zeuren mocht ik er even een half uur vanaf om even de benen te strekken.

Vantevoren was gezegt dat het ballonnetje 24 uur zou blijven zitten omdat het vaak wel even duurt voordat het lichaam het oppakt.

Niks was minder waar want tijdens het benen strekken viel hij eral uit.

Dit was al vrij snel en zou betekenen dat ik al op 3 cm zou zitten.

Toen we terug waren moesten we wachten op de gynaecoloog want ik zou in principe al naar de verpleegafdeling worden gebracht in afwachting tot de volgende ochtend.

Maar omdat het ballonnetje er al zo snel uit viel en het nog ochtend was besloten ze me toch al gister in te leiden.

Ik moest wel even omschakelen maar tegelijkertijd was ik natuurlijk ontzettend blij dat ik al werd ingeleid.

Na het inwendig onderzoek bleek dat ik al op 4 cm zat.

Ik had toen ook al wel weeën maar het was nog niet het echte werk zeg maar.

Wel zat Toby nog heel erg hoog en lag hij met zijn handje voor de uitgang.

De gyn grapte nog dat Toby zat te high viven met hem hahaha!

Ze hebben toen gelijk mijn vliezen gebroken en een electrode op het hoodfje van Toby geplaatst.

Ook kreeg ik het infuus ingebracht en kon het beginnen.

De gyn en de verpleegster waren erg optimistisch en hadden de verwachting dat ik binnen een paar uurtjes zou bevallen.

Ik ook wat dat betreft dus vol goede moed kon ik me voorbereiden.

Sebas was er tegen twaalf uur en toen zat het infuus er net een half uurtje in.

De weeën kwamen al snel om de halve minuut, erg snel achter elkaar en ik moet zeggen dat ze in het begin goed te doen waren.

Mijn moeder is op een gegeven moment naar huis gegaan.

Tegen half twee kwamen ze weer onderzoeken en zat ik tussen de 5 en 6 cm ontsluting.

Dat viel een beetje tegen en ook de gyn vond het te weinig.

Ook lag Toby nog steeds erg hoog waardoor het tocheren erg pijnlijk was steeds.

Het infuus ging omhoog en dat heb ik geweten.

Ze kwamen erg snel en werden ook echt gelijk heel pijnlijk.

Tegen drie uur kwamen we weer voelen en was het onverandert en heb ik om pijnstilling gevraagt.

De gyn keek me aan alsof hij water zag branden..

Ik vroeg om een prik in mijn been want ik trok het echt niet meer.

Na 3,5 uur aan het infuus was ik nog geen 2 cm opgeschoten, ik had een weeënstorm, ik was gewoon echt helemaal kapot!

De gyn vond het maar onzin en vroeg of ik wel echt pijn had of dat me allemaal gewoon maar te lang duurde..

Wat een eikel.

Juist door die reactie raakte ik echt helemaal overstuur.

TIjdens de weeën lag ik te janken vanwege het feit dat ik niet serieus genomen werd en de pijn die ik had.

Gelukkig was de verpleegster heel erg lief en had echt met me te doen.

Ze heeft nog een warmtecompres in mijn rug gelegt omdat ik zowel buik als rugweeën had.

Juist die rugweeën waren het ergst, pff, wat een hel!

Maar goed, na de prik in mijn been werd ik wel wat rustiger maar qua pijn was er geen verschil omdat het infuus nogmaals omhoog werd gegooit.

Om vijf uur was er een wisseling van de gynaecoloog en wat was ik blij.

Die eikel mocht echt mijn kind niet halen.

Dat schijn ik gezegt te hebben volgens Sebas hahahaha!

Maar goed, iets voor vijven werd er dus weer gecontroleerd en zat ik nog steeds op 6 cm.

Het schoot dus echt niet op en dat was voor mij een breekpunt.

Ik heb toen ook aangegeven dat ze gewoon wat moesten gaan ondernemen.

Ik heb van alles geroepen maar ik heb ze gesmeekt om een keizersnede hahahaha!

Ze gingen tijdens de wisseling overleggen.

Ze vonden het zelf ook heel raar dat ondanks dit mijn vierde kindje was en het infuus de ontsluiting gewoon niet opschoot.

Om half zes kwam de andere gyn om ook te voelen en nog steeds 6 cm.

Ik mocht toen kiezen uit een ruggenprik of nog een shot morfine.

Ik heb toen geen seconde getwijfel en om de ruggenprik gevraagd.

Het zou wel even kunnen duren werd er al gezegt want ik moest eerst wat glucose door een infuus en ik kreeg allerlei plakkers op mijn lijf.

Terwijl ze daar mee bezig waren veranderde mijn ontsluitingweeën uit het niets in persweeën.

Niet zulke hele kleine ook maar gelijk hele heftige waar ik echt aan toe moest geven.

Dit was echt een kwartier na het inwendige onderzoek waar ik nog op 6 cm zat.

De gyn kwam weer voelen en ik zat gewoon al op de 10 cm!!

Om 17.50 begon ik dus met persen en na slechts 3 (!!!) minuten persen was Toby eral!

Hij werd nog net niet gelanceerd hahahaha!

De gyn en verpleegster stonden ook echt een beetje raar te kijken.

Binnen 20 minuten 4cm ontsluiting erbij en 3 minuten later al de kleine Toby op mijn buik.

De placenta volgde 6 minuten later en ik had slecht een klein scheurtje dus heb maar 1 hecting gelukkig.


Na de geboorte lieten ze ons even lekker alleen met Toby.

Na 20 minuten kwamen ze hem onderzoeken en wegen.

Toby woog 2730 gram en was 50 cm.

Omdat hij voor de zwangerschapsduur erg licht was moest de kinderarts erbij komen en werd besloten dat zijn suikerwaardes drie keer gecontroleerd moesten worden.

Gelukkig was zijn hoofdje niet veel te klein want anders had hij ook nog voor een hersenscan gemoeten.

Doordat de waardes in de gaten gehouden moesten worden moesten we wel een nachtje blijven..

De apgarscores waren wel prima, de eerste een 9 en daarna een 10.

Ondertussen waren mijn ouders en schoonouders er ook met de kinderen.

Vooral Wes was helemaal hyper en blij, erg schattig om te zien.

Na een half uurtje zijn ze weer gegaan en de mannen zijn ook weer meegegaan en hebben de nacht bij opa en oma geslapen.

Sebas is tegen negen uur naar huis gegaan en lag ondertussen op de verpleegafdeling van gynaecologie.


De nacht is prima verlopen, Toby is een echte slaapkop.

Net zijn moeder hahahaha!

Ik ben bezig met borstvoeding maar tot op heden lukt het nog niet helemaal 100%

Ik sta er wel heel relaxed in gelukkig, we zien wel hoe het gaat.

Anders is er altijd nog de fles, de andere mannen zijn er ook groot op geworden.

Ik vind het wel heel mooi om een keer mee te maken!

Vanochtend zijn we tegen half twaalf ontslagen uit het ziekenhuis en konden we lekker naar huis.

Thuis ben ik even gaan liggen en toen ik weer wakker werd waren de andere mannetjes incl. opa's en oma's er ook al.

Na een uurtje zijn ze weer gegaan en kort daarna kwam de kraamhulp al om ons te helpen met opstarten.

Na twee uurtjes is ze weer gegaan en genieten wij van een rustig avondje.

Wes en Jay vinden het helemaal geweldig en Nigel vind het totaal niet interessant hahahaha!

Komt wel goed, heb er alle vertrouwen in.

Maar goed, al met al is de bevalling me erg tegengevallen en heb deze al meest zware ervaren.

Ben blij dat Toby ons laatste kindje is want na deze bevalling weet ik helemaal zeker dat ik hierna niet meer wil!