Crematie

Gister was de dag van de crematie van de vriend van mijn oma...
Het was een lange, vermoeiende en emotionele dag.
Ik ben zonder Sebas gegaan, zo kon hij bij de kinderen blijven.

Om half tien was ik bij mijn ouders en zijn we richting het huis van mijn oma gegaan.
Daar was al wat familie van Frans en per taxi, wat overigens een rouwauto was, zijn we naar het uitvaartcentrum gereden.
We hebben eerst een half uur in de familiekamer gezeten want we waren aan de vroege kant.
In een apart kamertje lag Frans in zijn kist en kon er nog afscheid worden genomen.
Ik heb ervoor gekozen het niet te doen.
Frans was namelijk al acht dagen overleden...
Normaal gesproken moet iemand zo uiterlijk tegen de 5e dag begraven of gecremeert zijn maar er was geen plek eerder in dat uitvaartcentrum..
Mijn vader is eerst wezen kijken om te kijken of het er naar uit zag maar die heeft ons het advies gegeven om niet te gaan.
Mijn oma, moeder en ik zijn dus niet wezen kijken.
Dat is dan toch het laatste beeld wat je van iemand onthoud en dat wilde ik niet.
Mijn zusje is wel even wezen kijken.
Om elf uur was de uitvaart.
Het heeft veel indruk op me gemaakt.
Zeker het moment van de zaal binnenlopen en dan de kist te zien staan met al die kaarsen en bloemstukken.
Ook werd er bij binnenkomst het Ave Maria gedraaid en dat is om persoonlijke redenen niet mijn favoriete stuk dus dat kwam even goed binnen bij me.
Gelukkig zaten er genoeg tissues in mijn tas ;)
Er werden nog wat toespraken gehouden en nog wat muziekstukken gedraaid en daarna was het tijd om langs de kist te lopen en naar de condoleancezaal te gaan.
Mijn oma heeft het erg moeilijk gehad gedurende de ceremonie.
Ook was frummels tijdens de gehele ceremonie flink druk in mijn buik terwijl het ervoor zich niet liet voelen.
Waarschijnlijk reageerde hij op mijn emoties.
En hoe bizar is het dan maar weer hoe dicht leven en dood bij elkaar staan.
In de condoleancezaal hebben we een flinke tijd gezeten en wat nagepraat met wat bekenden van ons.
Daarna zijn we doorgegaan naar het favoriete restaurant van mijn oma en Frans waar we een warme lunch hebben genuttigt..
Was overigens allemaal erg goed geregeld. moet ik zeggen.
Tegen de tijd dat we daar weggingen was het al tegen half drie en zijn mijn ouders, zusje en ik nog meegegaan naar het huis van mijn oma zodat ze niet gelijk alleen zou zijn.
Ook daar heb ik nog een uurtje gezeten en toen ben ik weer naar huis gegaan.
Thuis moest ik natuurlijk even mijn verhaal kwijt en de rest van de dag is er eigenlijk ook niks meer uit mijn handen gekomen.
Zelfs in bed flitste de hele dag steeds door mijn hoofd.

Nu zijn we weer een dag verder en heb ik het losgelaten.
Het was een mooi afscheid van een hele bijzonder man!
Een mooi laatste eerbetoon dus!

Lieve Frans, rust in vrede!