Vorige week is Nigel voor de tweede keer naar het ziekenhuis geweest ivm benauwdheidsklachten.
Nigel moest afgelopen maandag voor nacontrole naar het ziekenhuis naar de kinderarts.
Ik kon zelf niet heen want ik had mijn eerste werkdag en Sebas zat ziek thuis.
Mijn schoonmoeder is toen zo lief geweest om heen te gaan want het ziekenhuis wilde hem toch graag even zien.
Het gaat nog niet veel beter met Nigel.
Zijn longen klonken nog steeds slecht en we moesten weer meer gaan puffen.
We waren zelf nog wel bezig maar we waren weer langzaamaan het afbouwen omdat we hem weer wat beter vonden klinken.
Helaas was het maandag weer slechter en zijn we weer druk aan het puffen met Nigel.
Het is toch een stuk lastiger bij een baby als bij Wesley.
Wesley begrijpt goed hoe het moet en het is logisch dat Nigel dat niet weet dus hij is helemaal hysterisch als we met de puffer aankomen zetten.
Nu zijn we weer vier dagen verder en nog steeds zit er niet veel verbetering in.
Over anderhalve week moeten we weer terug naar de kinderarts en gaan ze weer luisteren naar hem...
Omdat Nigel nog maar 3,5 maand oud is kunnen ze nu nog niet met zekerheid zeggen of hij dezelfde problemen heeft als Wesley omdat het bij Wesley ook pas gekomen is nadat hij 1 jaar was.
Ze hebben ons er al wel op voorbereid dat we er rekening mee moeten houden dat Nigel hier de eerstkomende jaren last van gaat krijgen net als Wesley.
Sinds Nigel steeds zo beroerd is zijn we hier allemaal een beetje van slag.
Natuurlijk is het niks levensbedreigends maar toch is het erg naar allemaal.
We hebben gezien wat voor ellende Wesley allemaal al heeft moeten meemaken dankzij die %^&$%#$ astma.
Zeker omdat Nigel nog zo heel klein is raakt dat je extra.
Wesley is in het verleden als eens getest op de taaislijmziekte ( cystic fibroses ) omdat hij enkel symptomen van deze ziekte had.
Godzijdank heeft Wesley deze ziekte niet omdat je levensjaren dan beperkt zijn.
De kans dat Nigel hierop wordt getest is groot aangezien dit onderdeel is van de onderzoeken die Wes in het begin ook heeft gekregen.
Voorlopig maken we ons hier maar even niet druk om.
We hopen gewoon heel erg dat Nigel niet zo vaak in het ziekenhuis komt te liggen als Wesley want het is erg moeilijk om je kindje achter te moeten laten bij vreemden. ( alhoewel het ondertussen geen vreemden meer zijn voor ons )
Ook Wesley is de afgelopen dagen erg benauwd geweest dus de afgelopen nachten waren erg zwaar.
We moesten voor Wesley om de twee uur ons bed uit en Nigel moet in de nacht ook nog een keer worden gepuft.
Hopelijk kan ik over een paar dagen beter nieuws melden hier maar het sloopt me gewoon op het moment.
Ik zou dit alles zo graag willen overnemen van ze zodat hun er geen last meer van hebben maar helaas gaat dat niet.
Ze hebben gewoon pech dat Sebas ook zo'n verleden achter de rug heeft.
Als een van de ouders het heeft dan heeft een kindje gelijk al 50% meer kans dan een ander.
We houden de moed erin, voor ons gezinnetje!
En ik ben dan ook maar elke dag heel dankbaar dat Jayden er geen last van heeft.....
reacties (0)