Op naar de vierde???

Nee we gaan ( nog ) niet voor een vierde kindje, maar ik verbaas me soms toch echt wel eens.
Toen ik bevallen was van Wesley kwam al na een paar maanden de vraag van mensen om ons heen wanneer de tweede zou komen.
Toen ik bevallen van Jayden 14 maanden na de geboorte van Wesley kwam al heel snel, eigenlijk gelijk de vraag of we voor de derde gingen.
En toen we eenmaal zwanger waren van Nigel, allemaal verbaasde gezichten...
Ja ja, vreemd hoor!
En Nigel was er nog koud geen twee dagen uit of ik kreeg weer de vraag wanneer de vierde komt...
Het zal ook wel komen door het feit dat wij nu een van de grootste gezinnen in de familie zijn.
Tijdens de kraamtijd irriteerde me er mateloos aan.
Ik heb tijdens mijn kraamtijd ook zoveel last gehad van kraamtranen alleen puur om het feit dat ik ( bijna zeker ) wist dat dit de laatste keer zou zijn dat ik dit allemaal zou meemaken.
Het werd er niet beter op omdat Sebas zo'n beetje de hele kraamtijd er dat ook flink inpeperde wat ik op dat moment niet zo kon waarderen.
Nu kan ik het allemaal weer wat neutraler bekijken en weet ik dat het voor nu even goed is zo.
De drukte valt me nu nog mee, maar dat zal over een paar maanden als Nigel minder slaapt nog wel even tegenvallen.
Toch blijft er altijd wel een kleine kriebel vrees ik, maar goed ik kan niet door blijven gaan, dan hebben we letterlijk straks ons eigen elftal.
De eerst komende anderhalf a twee jaar is het even goed zo.
Eerst maar eens kijken hoe het ons afgaat als Nigel een jaar is en hoe het dan allemaal weer loopt.
Daarbij moet het financieel ook allemaal wel te doen blijven.
Ik heb geen klagen, Sebas heeft een goede baan, maar ik zit nog zonder.
Ik zal eerst weer een baan moeten hebben dat we financieel weer meer zekerheid hebben, dan pas kunnen we er weer echt over praten.
Het was de bedoeling dat Sebas zich zou laten helpen, maar daar zijn we wel even van teruggekomen, we vinden het beiden te definitief.
Dan is er namelijk geen keuze meer, en ik wil de keuze nog wel gewoon kunnen hebben,
Ik denk maar zo, waar er plek is voor drie, is er ook plek voor vier.
We zien het allemaal wel, ik ben gelukkig met het gezin wat ik nu heb, mijn vier lieve mannen, ik zou niet meer zonder ze kunnen.
Wie weet over een paar jaar...