Bevallingsverhaal

Hey meiden!!

Hier dan eindelijk mijn bevallingsverhaal!!

Dinsdagnacht om half drie werd ik wakker van wat nattigheid.
Ik ben toen mijn bedje uit geklommen en toen stroomde het vruchtwater al naar beneden.
We hebben toen eerst even afgewacht, maar na een uurtje begon ik langzaamaan wat krampen te krijgen.
Uiteindelijk waren we tegen kwart voor 7 in de ochtend in het ziekenhuis.
Daar werd ik aangesloten op een ctg apparaat en gingen ze controleren of het daadwerkelijk de vliezen waren die waren gebroken.
Het bleken dus inderdaad mijn vliezen te zijn dus ze wilden niet tocheren ivm infectiegevaar.
Op het ctg was goed te zien dat ik weeën had, maar ze waren nog niet sterk genoeg om voor voldoende ontsluiting te zorgen.
Ze hebben het tot een uur of vier afgewacht en daarna hebben ze besloten me op te nemen.
Ik zou de volgende dag worden ingeleid omdat je niet langdurig met gebroken vliezen mag rondlopen.
Die nacht is erg rommelig verlopen, veel lichte weeën gehad en daardoor ook weinig slaap.
Ik werd de volgende dag ( donderdag 18-02 ) om zes uur al wakker gemaakt en werd ik overgebracht naar de verloskamers.
Ik heb Sebas toen gebeld en die is toen gelijk naar het ziekenhuis gekomen.
Ze hebben eerst mij weer aan het ctg gelegt en een infuus geprikt.
Ook hebben ze toen voor het eerst getoucheerd en ik had toen 3 cm ontsluiting.
De weeën van de vorige dag hadden dus wel iets gedaan.
Om half acht zijn ze begonnen met het geven van weeënopwekkers.
Dit begon al erg snel te werken en ik had gelijk al pittige weeën die om de twee minuten kwamen.
Tegen tien uur heb ik gevraagt of ik een morfineprik in mijn been kon krijgen.
Deze kreeg ik om kwart over tien en toen begon ik ook al een druk gevoel te krijgen van onderen.
Ze zijn toen alles snel klaar gaan zetten want het ging toch wel heel hard.
Om half elf hebben ze weer getoucheerd en toen had ik al 9 cm!!!!
Het ging dus echt heel snel, ik kon het zelf nauwelijk geloven!
Uiteindelijk heb ik nog een half uur persweeën moeten wegzuchten en dat was wel even pittig.
Ik mocht om 11.00 beginnen met persen en Nigel is om 11.09 al geboren.
Ik heb maar 9 minuutjes hoeven persen dus dat ging ook heel snel.
De placenta volgde vijf minuten later, dat was ook wel fijn.

Al met al is het dus heel rap gegaan.
Ik had wel weer wat scheurtjes opgelopen en heb zeven hectingen gekregen.
Voor de rest was alles prima met ons mannetje.
Hij is toch de zwaarste van de drie geworden, hij was 2945 gram en 50 cm.
We moesten nog wel een nachtje ter observatie in het ziekenhuis blijven ivm de langdurig gebroken vliezen.
De volgende dag mochten we lekker naar huis en kon het genieten beginnen.
Ik zit hier op een hele grote blauwe wolk!!!