Verlangen waar je hart letterlijk pijn van doet...

De vrouwen onder ons die al eventjes bezig zijn, kennen het wel.. Het verlangen naar een kindje. Het verlangen dat elke dag, elke maand die vruchteloos voorbij gaat grote wordt. Het verlangen dat op den duur zo groot is, dat het constant aanwezig is, jouw hele hebben en zijn overschaduwd. Het verlangen dat pijn doet... Het verlangen dat er voor zorgt dat het nieuws dat weer een kennis/vriendin zwanger is, heel jouw dag kan verpesten. Want waarom zij wel en jij niet?

Elke maand opnieuw die frustratie, die zware teleurstelling, de pijn en het verdriet om wat niet is. Ik ben er zeker van dat veel vrouwen onder jullie dat kennen. Ik vraag me op den duur af hoe ik er mee moet omgaan. Ik kan geen blijdschap en oprechte vreugde meer tonen voor alweer een nieuwe zwangerschap die niet de mijne is. Ik ben zwartgallig en egoïstisch aan het worden. Niet dat ik het anderen niet gun, ik kan enkel hun geluk niet meer zien of horen... Dan schrik ik van mezelf want dat verlangen heeft mij een ander persoon gemaakt. Een verbittert iemand die liever de schaduw dan de zon opzoekt. Iemand die ondertussen het niet meer aan kan om mee te genieten van het licht in andermans ogen... Triest.

Ik ben iemand geworden die ik niet wil zijn. Maar ik heb geen schijn van kans, ik kan er niet tegen vechten. Het enige wat mijn hart en ziel wil, is dat het verlangen ingevuld wordt zodat het kan stoppen en ik opnieuw licht en vreugde kan zien, voelen...

Nu is het 10 maand en ondertussen dringt het stilletjes tot me door dat het te lang duurt. Dit kan gewoon niet juist zijn... Waarom lukt het niet. Ligt het aan mijn partner of is het mijn eigen lichaam die me verloochend en verraad? Al die twijfels, dubbelzinnige en breekbare gevoelens maken mij onzeker, zo verdrietig en zo zwartgallig...

Nu opnieuw op de wachtbank, zonder verwachtingen, volledig gelaten... en toch, toch weet ik dat ik op NOD dag teleurgesteld zal zijn, wellicht nog meer dan de vorige maand... dat de pijn erger zal zijn en het resterende licht in mijn ogen net weer iets meer zal doven...

Ik hoop, smeek,... laat ons alsjeblief een kindje krijgen. Het is het enige wat ik echt wil...