Erg he! In mijn ogen zijn het allemaal dezelfde, ze kunnen niet tegen het wenen van de baby, ze verwachten dat die zwijgt als je zegt dat ze moeten zwijgen (wat voor een rare redenenering is dat???) Mijn vent gaat bijvoorbeeld gewoon de kamer uit of stopt zijn oren toe. ERG HE!!!! Enja ik doe alles alleen, hij is ALTIJD weg, in augustus is hij echt nog maar twee avonden thuis geweest! Ik lieg niet eh! Twee weken scoutskamp, nu al een week werken op festivals, en de rest zelf uit geweest!! Ik zeg het nog is: erg he!!! Wat moet ik daar nu mee??? 't Is niet dat ik niet op mijn gemak alleen ben ofzo, of het niet aan kan...Maarja: eerst zeuren dat ik niet bij hem sliep, dat begreep ik wel. Dus baby en ik verhuizen naar zijn kamer...Maar dat is ook niet goed hoor. Ahnee, want ze wordt wakker 's nachts (wat een schande hè, een baby die 's nachts wakker wordt, is ze abnormaal ofzo!!???? ;-) ) Hij vroeg zo heel subtiel: en, hoe lang gaat ze nog wakker worden...?
Je kan je voorstellen: er rust nogal wat op mijn schouders: 95 kilo...Gewicht van man + baby...
Nog een voorbeeldje: ik ga lekker ontspannen met mijn zus...na een uur telefoon: hij aan het wenen dat ik direct moet terug komen want de baby huilt!!!!
Als ik nu nog het gevoel zou hebben dat ik gewaardeerd word voor het werk dat ik doe...Maar dat is niet zo...
En ik kan er ook niet over praten want dat heb ik geprobeerd en dat maakt het erger. De peter gaat het is subtiel proberen...
Het enige wat ik kan doen is hem NOG meer tijd geven en ondertussen op mijn tanden bijten en een engelengeduld hebben...Gelukkig heb ik geduld voor ons alletwee... :-(((((((((
reacties (0)