Vallen en opstaan..

Vorige week vrijdag was ik teruggekomen van een heerlijk weekje vakantie. Met circa 35 vrienden hadden we een aantal huisjes gehuurd in Groenlo in een reccreatiepark (beetje zelfde als Centre Parcs). En toen ik thuis was hoorde ik dat er 5 zwangeren bij waren gekomen in mijn omgeving.....
En hoe blij ik ook ben voor allemaal, het was een bittere pil... Ik vond het dit keer ontzettend lastig om te accepteren dat wij al zo lang bezig zijn, en nog steeds niks...

Ik slipte toen dan ook in een kleine depressie... Ik kwam nauwelijks mijn bed uit en heb erg veel gehuild... Het weekend ging zo voorbij, en zelfs de gyneacoloog maandag kon me niet uit mijn somberheid helpen. Terwijl ie alleen maar goed nieuws had: Prachtig eitje te zien die op het punt van springen stond (24mm) en mijn baarmoederslijmvlies die mooi dik was (11mm). Thuis ging ik eigenlijk meteen mijn bed weer in....

Koninginnedag op bed... bah bah bah... Zoveel plannen, zulk mooi weer, en ik depressief in bed.

Woensdagochtend had ik er genoeg van. Ben mijn bed uitgekomen, huis opgeruimd, wasjes gedaan en ben keihard gaan sporten! Gisteren heb ik heerlijk postgelopen in het prachtige weer, genoten van de bloesem in de bomen... Heerlijk. Vandaag weer anderhalf uur gesport, en ik ben weer een stuk positiever over mijn leventje.

Het is vallen en opstaan... Maar zolang je je doel nog niet hebt bereikt moet je je daarop concentreren. Ik moet nu eenmaal een andere weg belopen dan anderen, ik ben blij voor de meiden die zwanger zijn geworden en mijn tijd zal ook komen. Hoe lang het ook duurt... (hopelijk niet al te lang meer)

PS: Die gekke vijfde ballon komt er alweer aan... Hoe vliegt de tijd... Belachelijk!