Zo’n dag als deze...

Vandaag is weer zo’n dag.. een echte off-day.
Een dag dat ik dingen zeg, die ik niet wil zeggen.
Iets denk wat ik niet wil denken.
Een super kort lontje, een gevoel dat ik alleen wil zijn en gewoon even lekker wil huilen.
Gewoon even lekker een dag/nacht/weekend weg, man en kinderloos. Heerlijk lijkt me dat, lekker alleen met mezelf (hmmm... niet eens een slecht idee! Even een serieuze actie van maken!)
Vandaag is zo’n dag dat alles wat mijn peuter en baby aan geluid maken, mij teveel is.
Een dag dat ik alleen maar onaardig kan reageren tegen ze en alleen maar kan mopperen.
Geloof me.. dit soort dagen vind ik verschrikkelijk. Alsof ik boos ben op alles en iedereen.
Zo nu en dan heb ik dat.. gelukkig zijn dit soort dagen steeds minder frequent..
Waar komt het vandaan? Het leven van een moeder? De laatste naweeen van mijn depressie?
Vandaag wordt niet meer beter. Hopelijk morgen deze stemming en het gevoel op oorlogspad, hopelijk kwijt te zijn.
Straks maar even sporten, even al deze nare energie eruit 🙄
Hopelijk hebben jullie een leukere dag 😉