Lief klein jongetje
Lief klein jongetje..
Bijna drie jaar geleden werd je geboren. Wat eerst zo mooi leek, werd al snel een verschrikkelijk nare periode.
Al in de kraamweek, wat huilde je veel, zo intens. Er was wat met je, ik wist het, maar iedereen om ons heen zei dat je gewoon een baby was.. Babys huilen nou eenmaal.
Tuurlijk was ik onzeker, je was mijn eerste kindje, wist ik veel wat het was om een baby te hebben.
Na een week kon ik het al niet meer met je uithouden.. Wat werd ik gek. Allerlei gekke ideeen in mijn hoofd.. Ik moest je hier tegen beschermen voordat die ideeen tot uiting kwamen.
Je werd opgenomen op je 10e dag. Blij was ik! Blij dat je weg was. Rust. Hoop dat mijn vermoedens dat er iets niet met je klopte werden bevestigd.
Nee helaas, na een week kwam je weer thuis. Er was niks veranderd. We kregen de drie R’en mee naar huis. Daar moesten we het mee doen.
Het was verschrikkelijk thuis, met jou.. goh.. wie had dat ooit gedacht.. Het was niet uit te houden met jou.
De lucht werd steeds donkerder.. terwijl het een heerlijk voorjaar was.
Kilometers lange wandelingen met jou, zodat je ook maar even stil was.. Je moest stil zijn.. Je huilde van 7.00 uur in de ochtend tot 0.00 uur in de nacht. Daarna viel je uitgeput in slaap, wij ook.
Zes weken oud was je. Je lag apatisch in de box, al je energie was er uit gehuild. Ik was uitgeput. Je moest hier weg. Hier werd niemand beter van.
Je hele gezicht zat onder de uitslag. Ik wist het. Er was iets aan de hand. Maar weer een week in het ziekenhuis wees uit dat er niks met je was, althans, dat zeiden ze. Ze zullen het wel beter weten.. Een nieuwe moeder weet niet veel.
Een nieuwe moeder weet ook wanneer er wat met haar kind is.. daar hoef je geen ervaring voor te hebben, dat is de natuur die dat regelt.
Je bleek koemelkallergie te hebben. Zie je nou wel?! Wie zei er dat er niks aan de hand was?!
Behalve een machtiging voor de voeding hebben we nooit erkenning gehad.
Nu wordt je alweer 3 jaar. Maar elk jaar rond deze tijd moet ik terugdenken aan deze donkere periode.
Een periode met zoveel pijn. De afkeer die ik heb gevoeld naar jou.. de rare ideeen die ik wilde uitvoeren.
Het gemis van erkenning.
Misschien is de grootste erkenning je broertje die geboren is. De “normale” baby. Een bevestiging dat het ook anders kan.
We hebben veel geleerd, veel doorstaan.
Mijn huilbaby is geen huilbaby meer, het is een bijzonder goedlachse gast.
3 jaar! Wauw!
Time flies 🥰
reacties (0)