Herstel relatie na breuk ex/vader kind? Help!

In het kort:

In zwangerschap uit elkaar gegaan na lange tijd samen zijn geweest. We hadden een stabiele relatie.
Nu wordt onze dochter 3 in januari en zijn wij dus al ietsje meer dan 3 jaar uit elkaar. Veel strijd gehad, veel fouten gemaakt, advocaten & rechtszaken gehad.
Maar sinds een jaar co-ouderschap. Wat perfect werkt. We zijn immers zo ver dat we gezamenlijk uitjes kunnen doen. Nu goede vrienden.

Echter merkte ik al paar maanden dat hij steeds meer vriendelijker werdt. Bepaalde appjes dat flirterig overkomt. Gewoon net over de grens.
Sinds de breuk hebben we beide 1x kortdurige relatie gehad. Maar al die tijd single geweest.

Zo ook zaterdag, Sinterklaas intocht met zijn drieën. Daarna bij zijn thuis nog samen gegeten & dochter naar bed gebracht. We belande op de bank en kroelde eigenlijk wel meteen tegen elkaar aan.
Het voelde vertrouwd. Te vertrouwd. Waarbij we eigenlijk eindigde in zijn bed. Daar zijn we erg intiem geweest. Waarbij we erna nog lang hebben gepraat over toen. Maar ook excuses aanhebben geboden.
Waar het op neer viel is dat we elkaar zijn verloren in de zwangerschap. Ik had HG & lage bloeddruk. Erg eenzaam gevoeld dus. Hij sloot zich totaal af en focus lag bij zijn werk om geld te verdienen. Er was geen toenadering meer.
Door de HG vond ik ook alles stinken, maar de hormonen ook... ik kon niks meer hebben. Maar het is niet dat ik niet gestopt ben van hem te houden. En dat realiseerde ik mij zaterdag. Ik heb super leuke dates gehad, leuke mannen mogen ontmoeten. Maar ik voelde niks.
Het speelt denk ik ook mee dat ik hem heb leren kennen als rebound net na mijn verloving met een Belg. Dus echt herstel kon niet. Ik was ook vrij jong -per ongeluk - zwanger geraakt. Daarin niet opgegroeid in een liefdevol gezin (jeugdzorg). Het burgerlijke heb ik niet gekend.
Dus zo plots huisje boompje beestje hebben was voor mij best eng. Ik denk dat dat ook de reden is geweest dat ik het beëindigd heb. Ik ben ook nog eens verhuisd van andere kant van het land voor de liefde dus ook zo'n vangnet/vrienden had ik niet.

Nu heb ik een fantastische baan, leuke vrienden, goed vangnet, leuk huisje en 2 poezen beestjes. Ik ben oprecht gelukkig. Halve weken heb ik mijn dochter en ook zij is een fantastische kind. Altijd vrolijk, grappig en ik geniet. Oprecht. Dus heb niet te kort aan liefde.
Eigenlijk ben ik zo met de neus in de boter gevallen hoor. Ook dat mijn ex paar keer volledige zorg heeft gedragen over dochter omdat ik wegviel (later bleek dat ik zowel depressie had in zwangerschap, als erna (PPD). Hij is een fantastische vader en kind is GEK op hem.

Het is als ik hint met hem om terug te komen dat hij toch afschrikt en nee zegt. Terwijl ik merk aan hem dat hij mij mist. De manier hoe hij naar mij kijkt, zoals hij deed toen. Hoe hij toenadering zoekt. Hoe wij in zijn bed belande. Het is absoluut geen vieze streek of puur lust. Zo is hij niet. Het is echt een lieve nette man.

Ik denk dat we beide denken aan de breuk. Hoe het zo'n rotzooi was. Dat kunnen we ons kindje niet aan doen. Maar daarin: als we het gaan doen is het wel een voordeel voor ons kindje. Dus het is een win, verlies situatie. Waarin als het positief is, juist dubbel zo goed is voor haar.
Daarin, ik hoor niet vaak over ouders die na breuk weer terug bij elkaar komen. Bestaat dat wel? Hoe werkt dat?

En ja, ik moet met hem gaan zitten om erover te praten. Ik zie hem vanmiddag met ouder gesprek op het KDV en zou dan even aanvoelen of ik iets kan laten vallen erna.

Even toe te voegen: het is geen wanhoop voor mij om terug te gaan naar hem. Ik ben echt content single.

Groetjes!

974 x gelezen, 2

In Overig

reacties (7)


  • niobe

    Ik denk dat je het vooral niet moet overhaasten zodat alles heel rustig zijn plekje kan vinden.

  • Koffieverkeerd

    Natuurlijk kan een relatie weer goedkomen na een breuk. Als je de problemen die je toen had verwerkt hebt, als je er beiden van geleerd hebt, er over kunt praten en niet weer in dezelfde valkuilen stapt, als je beiden wil, etc. Maar uit jouw verhaal blijkt met name dat laatste niet.

    Je vult vrij veel voor hem in, maar daar kun je dus niet vanuit gaan. En dat wat hij wel heeft laten weten, geeft aan dat hij er niet open voor staat.

    Ik zou dus dit op tafel gooien en er over praten. Stoppen met dit halve gedoe en kiezen: exen of samen. Maar zo ergens er tussenin hangen, dat is vragen om problemen. Zeker met een kind in het spel, moet de boel gewoon duidelijk zijn.

  • Vlindermoeder

    Misschien kunnen jullie, als jullie allebei weer iets willen opbouwen samen, beginnen met een LAT-relatie. Voor jullie dochter verandert er dan niets en jullie kunnen rustig kijken hoe en wat. Ik zou er heel goed over praten samen. Open en eerlijk.

  • Jeppie

    Ja, het gebeurt wel dat mensen na een breuk weer bij elkaar komen. Maar niet heel vaak en het is zeker niet makkelijk.

    Ik vraag me wel af of al helder is voor jullie allebei dat je het opnieuw wil proberen. Hij schrikt in ieder geval terug voor het idee. Waarom is dat? Wil hij niet mee, is hij bang opnieuw gekwetst te worden?

    Wat me ook opvalt: je komt uit een periode van strijd, en nu gaat het co-ouderschap goed. Is dit nu weer een stapje terug naar een relatie, of maakt het (voor hem) onderdeel uit van de zoektocht naar het hoe en wat van jullie omgang als co-ouders?

    Jij weet voor jezelf dat je opnieuw een relatie met hem wil. Stel hem duidelijk de vraag of hij dat ook wil. Zo nee: accepteer dat antwoord en neem/ bewaar afstand. Zo ja: bespreek met elkaar hoe je vorm gaat geven, waarbij relatietherapie echt wel zinvol is.

  • My-two-Pride-and-Joys

    Ik zou hier heel erg mee oppassen en sls hij nee zegt en al heeft laten merken dat het er niet in zit, dan ook gewoon niet meer zijn gezelschap opzoeken. Je kunt best iets doen met jullie dochter samen, maar houdt het daar dan ook bij en roep hem tot de orde als hij meer zoekt. Want dit is niet oké, om met de gevoelens van anderen te gaan spelen. En maak voor je zelf ook een keuze. Zou je het willen? Communiceer dat dan en wimpeld hij af. Dan is het ook klaar en houd je afstand en sta je ook niet toe dat hij op die manier toenadering zoekt. Ook hij moet goed beseffen wat hij wil en waar hij mee bezig denkt te zijn.

  • Assiral

    Ik vind dit erg lastig, en zou wat meer afstand bewaren. Gewoon normaal met elkaar om gaan, en geen gezamenlijke dingen meer doen. Het houden bij normaal contact, over jullie dochter en verder niet. En kijk dan eens hoe en wat je écht voelt.

    Het klinkt voor mij als een bevlieging namelijk.

  • Sharon

    Tuurlijk gebeurd het vaker alleen je leest het meer niet dan wel.

    Hoe dan ook, ik denk dat je dit gewoon lekker op zijn beloop moet laten gaan, geen naam willen geven...,dat triggert bij hem in elk geval iets onverwerkt nog. Als het zo moet zijn komt het vanzelf.

    Wat ik weet vanuit mijn vader is dat zijn ouders vroeger kort uiteen zijn geweest en de liefde kwam terug. En ook van vrienden heb ik het vaker gezien. Dus onmogelijk is het zeker niet.