Zo Snel!
Lief groot klein prinsesje van mama,
Wat lig je daar nu heerlijk naast mama te slapen op de bank nog in het stoeltje van je kinderwagen, nog in je jas en alles; maar je ligt zo lekker vredig te slapen, daar wil mama je niet in storen. Als mama nu zo naar je kijkt, wat ben je dan alweer groot! Ruim 9 maandjes uit en echt al een meisje geworden. Langzaam aan gaat er steeds meer baby vanaf en komt er steeds meer prinsesje bij! Wat gaat de tijd toch snel. En wat is er veel veranderd sinds dat mama de laatste keer naar je schreef.
Je hebt je eerste vliegreis al weer achter de rug! Een geweldige vakantie hebben we gehad met z'n drietjes op roadtrip door Oman! Heerlijk!!! Na de nodige inpakstress, want jeetje wat moet er opeens veel mee als je met een baby van 8,5 maand op reis gaat! Potjes voeding, luiers, doekjes, kleding, heel veel kleding! We leken wel een halve volksverhuizing! Maar goed en wel in het vliegtuig kon de vakantie toch echt gaan beginnen!
De vlucht ging geweldig; je hebt lekker bij papa op schoot filmpjes gekeken, bij mama geslapen, lekker gegeten en gesjanst met het cabinepersoneel en geen moment gehuild! Gelukkig vind je op schoot slapen nog steeds het allerfijnste wat er is, dus voor jou was deze vliegreis helemaal geen straf! En wat waren papa en mama trots op je! En iedereen om ons heen vond je een plaatje! Maar dat wisten papa en mama natuurlijk allang.
Eenmaal in Abu Dhabi hebben we de huurauto opgehaald en zijn we naar het eerste hotel gereden. Daar kregen we meteen een upgrade naar een suite, dus jij werd de volgende ochtend wakker in een suite met uitzicht over het strand en de golf van Abu Dhabi. Er zijn toch slechtere plekken om wakker te worden! Na een ontbijtje op het balkon zijn we uiteindelijk echt vertrokken richting Oman. Jij in je maxi-cosi achter in de auto! Je deed het geweldig! Overal waar we kwamen, werd je uitgebreid bewonderd, geknuffeld, gekust en in je wangen geknepen, omdat blauwe ogen geluk zouden brengen. Alle omani waren weg van je! Papa en mama gingen er bijna geld voor vragen als er weer iemand een foto wilde maken, of je even vast wilde houden! ;)
De laatste stop in Oman, Bahla, kregen papa en mama nog even de schrik van hun leven. We lagen op het grote bed, jij lag lekker te spelen, tijgeren kon je nog niet; in een onbewaakt ogenblik kreeg jij het tijgeren opeens onder de knie en dook je zo het bed af! Oh, wat heb jij gehuild en mama met jou! En toen jij inmiddels allang weer tot rust was gekomen, was mama dat nog lang niet! Thuis had mama gezegd, we kijken het aan! Hier, op vakantie, kwam de blinde paniek van het zitten in de middle-of-nowhere keihard binnen en was er geen land meer met mama te bezeilen. Ook al is mama zelf dokter, en had ze inmiddels al 3 vriendinnen in Nederland gebeld die ook dokter zijn, toch zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Midden in de nacht, naar iets dat voor een ziekenhuis door moest gaan. Jij zat alweer te sjansen in de wachtkamer en die arts had er ook niet specifiek kaas van gegeten, dus mama was alweer gerustgesteld door haar kleine sterke meisje! Wel hebben we je nog iedere 2 uur wakker gemaakt die nacht en oh, wat werd je daar pissig van. Uiteindelijk viel de bult op je voorhoofd heel erg mee en was de dag erna een dag als alle andere dagen.
Na een heerlijke 10 dagen met z'n drietjes kwamen we aan bij onze vrienden in Dubai. Lekker naar het strand en spelen in de tuin in het zonnetje, heerlijk vond je dat! Alleen een luchtig jurkje aan, hoedje op en gaan! Hun jongste dochter is net zo oud als jij, maar het was duidelijk te zien dat zij een oudere zus gewend is! Je begreep er niets van, zij zat veel steviger, pakte je speeltje gewoon uit je handen en klauterde over je heen. Maar dat voorbeeld had je even nodig, want inmiddels kan ook jij heerlijk zitten spelen en tijger je de hele kamer door! Wat gaat het toch allemaal snel! Ook de terugvlucht ging geweldig! Het was een nachtvlucht en van de 7,5 uur heb je 3,5 uur bij mama geslapen en 4 uur bij papa! Ook nu weer was iedereen behoorlijk onder de indruk van zo'n lief klein meisje! Onze kleine prinses!
En inmiddels is mama weer aan het werk; vaak en veel, met diensten en alles weer. En oh, wat moest mama daar aan wennen! Hele dagen van jou weg vallen mama zwaar en daarom heb ik heel wat traantjes weggepinkt voordat ik vorige week donderdag weer aan de slag moest. Niet in de laatste plaats omdat je op dat moment nog zo ziek was! Zaterdagochtend kwamen we terug van vakantie en zaterdagavond begon de hoge koorts en buikpijn. Niets was goed en je wilde alleen nog maar bij mama hangen; de laatste paar dagen thuis heeft mama zittend met jou op de bank doorgebracht. Jij, slapend of hangend op schoot, wilde alleen maar knuffelen. Mama deed het maar al te graag, maar had graag gehad dat jij je niet zo ellendig voelde. Je wilde niet eten, je wilde niet drinken en het scheelde maar weinig of we hadden met je naar het ziekenhuis gemoeten.
Met pijn in mijn hart liet ik je vorige week donderdag achter in de armen van opa en oma, want gelukkig kwamen die voor je zorgen ipv dat je naar de crèche ging; en ook al wist mama dat je dus in goede handen was, toch was het moeilijk bij je weg te gaan. De oorzaak van alle ellende bleek die avond de 6e ziekte te zijn, toen je opeens helemaal onder de rode vlekjes zat! Je leek wel een luipaard! Wel fijn dat we nu wisten wat de boosdoener was geweest.
Daarna ben je gelukkig snel weer een beetje opgeknapt en eet en drink je weer goed. Behalve je fles! Alsof er vergif in zit schreeuw je het uit als mama/papa/oma/opa of wie dan ook ermee in de buurt komt! De dames van de crèche hebben dat ook mogen ervaren vandaag! Dus zit er niets anders op om van je middag fles pap te maken en te lepelen en nog iets langer door de gaan met de borstvoeding. Niet dat dat nog veel is, maar dat drink je tenminste.
Voordeel van jouw ziek zijn was dat mama het slapen in je eigen kamer nog iets kon uitstellen, maar nu je beter bent kon dat echt niet meer. 9 heerlijke maanden heb je naast me gelegen en hoorde ik ieder zuchtje, kreuntje en kuchje; en nu, ook al lig je maar een paar meter verderop en moet papa de deuren wagenwijd open laten staan van mama, voelt het zo leeg naast mijn bed. Sinds eergisteren wordt mama opeens ook meerdere keren per nacht wakker om te luisteren of ik nog iets hoor, iets wat daarvoor bijna nooit gebeurde. En prompt slaap je niet meer door en word je meerdere keren per nacht wakker (terwijl je weer zo geweldig sliep!)! Het is duidelijk dat zowel jij als mama er nog behoorlijk aan moeten wennen! Gelukkig kan je wel nog lekker op woensdag bij mij in bed komen slapen, als papa al op moet en wij nog lekker een keertje om kunnen draaien! Daar geniet ik dan maar een beetje extra van!
Lief klein meisje van mama, je ligt nog steeds naast me te slapen, zoals ik je voordat ik aan dit verhaal begon, heb neergelegd. Iedere keer als ik jouw prachtige eigenwijze gezichtje zie smelt ik weer helemaal. Ieder moment met jou koester ik, ook de momenten dat jij nu al zo ondeugend kan zijn!
Je bent mama's allesje,
dikke knuffel, je mama
reacties (0)