Even Schrikken!!
Ha meiden,
jazeker, dat was even schrikken! Of beter gezegd, nog steeds een beetje onzeker! Even ter uitleg;
Afgelopen donderdag (toen 35 plus 2 dgn zwanger) werd ik om 4 uur 's nachts wakker van een harde buik; en toen kreeg ik er nog één en nog één. En zo verder.... Dacht dat ik te druk was geweest, ook al was ik de dag daarvoor vrij en dacht dat het vanzelf weer zou wegtrekken. Dus, gewoon aan het werk gegaan, met harde buiken en al. Die bleven eigenlijk de hele dag terugkomen.
's Avonds toch maar even de verloskundige gebeld, maar ja, die zei je kan nog lachen en echt regelmaat was er niet in te herkennen. Vroeg naar bed was het advies! Zo gezegd, zo gedaan. Op zich een prima nacht gehad, maar 's ochtends waren ze er nog steeds. Mijn moeder zou komen om samen de babywasjes te doen en gedurende de dag merkte ik toch een ritme en wel om de 3!!!! minuten!!!!! Prima te doen qua pijn, maar toch een ritme!
Weer de verloskundige gebeld, toch maar voor de zekerheid naar het ziekenhuis gestuurd en ja hoor.......WEEËN!!!!!! Niets harde buiken, gyn die kwam zei dat het hem niets zou verbazen als ik die nacht zou bevallen. Geen blaasontsteking, geen koorts, dus alleen maar weeën. Bij inwendig onderzoek alleen nog geen ontsluiting, dus opname ter observatie.
Ok, niet verwacht, enigszins stress (kamer is nog niet klaar, kinderwagen komt pas donderdag! etc), 's avonds meer weeën, die pijnlijker waren. Ik werd gek, ze kon niet nu al komen!!!!!! Maar het zag er toch echt naar uit!!!! Door de pijn die nacht echt bijna niet geslapen, in de ochtend weer aan het ctg; nog steeds regelmatige weeën; gyn kwam langs, toch maar verder onderzoeken, echo's, bloedafname, kweken, de hele rambam.
Gelukkig zag ons meisje er op de echo helemaal goed uit, genoeg vruchtwater, goede ligging ÉN nog een lange gesloten baarmoedermond; dus waarschijnlijk geen aanstaande bevalling, maar wel weeën die qua sterkte voor ontsluiting zouden moeten kunnen zorgen. Bedrust was dus het devies! Heel lief gevraagd of ik dan alsjeblieft thuis in mijn bedje zou mogen gaan liggen, want niet slapen in het ziekenhuis werkt ook niet optimaal. En zowaar, het mocht; Joepie!
Dus sinds gisteren weer thuis, contracties blijven regelmatig komen, wat mijn nachtrust niet ten goede komt. Vanochtend nog controle in het ziekenhuis, nog steeds geen ontsluiting, dus toch maar antibiotica voor een mogelijke blaasontsteking mee, ook al was mijn urine schoon en nu maar afwachten...... En hopen dat de AB helpt en de contracties stoppen........want alles leuk en aardig, de pijn is prima te handelen, maar dit houd ik geen 5 weken vol.
Lief, lief klein meisje in mijn buik; ookal willen papa en mama je erg graag ontmoeten, zou je alsjeblieft nog ietsje groter willen groeien in mama's buik?
liefs, Fleur
reacties (0)