40 weken en geen spoor van onze uk

Vandaag ben ik preciers 40 weken zwanger en er is geen spoor te bekennen van onze kleine ukkepuk. Best vreemd, want ergens had ik verwacht dat ik wel een paar dagen voor de uitgerekende datum zou gaan bevallen. Het tegendeel blijft waar. Maar waar maak ik me druk om? Ik voel me prima en ik heb nog genoeg energie. We wachten dus braaf af.

En ja hoor, zoals alle hoogzwangere vrouwen wellicht kunnen bevestigen, mijn telefoon loopt vol van de smsjes met de vraag of er nog niks geboren is, hoe ik me voel en of ik het nog een beetje vol kan houden. Misschien erg lullig, maar ik ga niet iedereen beantwoorden. Soms stuur ik niks terug, soms heel erg laat. Ik snap best dat andere mensen ook in spanning zitten, maar ik blijf niet aan de gang. Ik doe gewoon lekker mijn ding, rommel wat aan in en rond huis en dan komt het vanzelf wel goed.

En hoe voel ik me eigenlijk? Ja, gewoon.....afwachtend. Ik heb geen flauw idee wanneer het gaat beginnen en wat ik me erbij moet voorstellen. Mijn buik zit nog niet echt in de weg. Het enige waar ik van baal is dat ik sinds een week echt waggel en dat heb ik gewoon niet echt gedaan. Hoort erbij zullen we maar zeggen. Verder heb ik af en toe wat harde buiken en wat lichte krampjes die volgens de verloskundige vallen onder indalingspijntjes. Voor de rest, geen klachten. Het gaat prima.

Al moet ik stiekem wel bekennen dat ik toch wel heel erg nieuwsgierig begin te worden naar dat kleine mensje in mij. Sssstttt niemand zeggen hè ;-)