Een bijzonder dagje

Afgelopen maandag schrok ik toen ik bij het afvegen wat bruin aan het toiletpapiertje had zitten. Nou zegt bruinverlies op zich niet veel, maar je weet het nooit. In de loop van de ochtend verminderde het en tegen het einde van de middag was het over. Voor de zekerheid heb ik toen maar even de verloskundige gebeld en die bood aan om naar het echospreekuur te komen van woensdag om een inwendige echo te laten maken.

Dat was dus gisteren. Enigszins gespannen kwamen mijn man en ik aan in het ziekenhuis bij ons in het dorp. Daar zit ook de verloskundigenpraktijk. Gelukkig hoefden we niet al te lang te wachten.  Eigenlijk was de echo zo gepiept. Vrijwel meteen zag ze het vruchtje zitten en zag ze al hartactiviteit. Een piepklein knipperlichtje. Wat een opluchting. Onze toekomstige uk was 7,0 mm groot wat nu neer zou komen op 6 weken en 3 dagen en niet de 6 weken en 6 dagen die ik dacht. Mijn eisprong was laat de afgelopen maand, dus volgens de verloskundige was dat perfect. Voor de rest zag alles er goed uit en groeide het op de juiste plaats. Ik kon volgens de verloskundige de komende dagen nog wat oud bloed verliezen, want ze zag dat er nog een restje in de baarmoedermond zat. We zullen zien.

We hebben het gisteravond toch maar aan mijn schoonouders verteld, maar dat deden we meer zodat we zeker zouden weten dat wij zelf niet een keer een verspreking zouden maken. Mijn man en ik gaan bijna elke zondagavond patatjes eten bij mijn schoonouders, vandaar. Nu maar hopen dat schoonmama haar kwebbel houdt. Ze waren in elk geval hartstikke blij met het nieuws.

Nu hopen dat de termijnecho over 4 weken ook goed is. Maar goed, laten we eerlijk zijn.....er kan nog vanalles gebeuren. Al willen we daar niet vanuit gaan.