Hoe het gaat..

Hoi meiden. Ik woon nu al bijna 1 maand alleen met mijn kids en ik moet zeggen dat ik het heel erg moeilijk vindt, moeilijk om afstand van hem te nemen, wetend dat we 3,5 jaar samen zijn geweest en dat we zowel negatieve als positieve momenten hebben gedeeld. Dit alles maakt het moeilijk om het te verwerken. Ze zeggen 'je weet pas wat je hebt, als je het kwijt bent. En hij komt daar nu pas achter na alle kansen die ik hem heb gegeven komt hij er nu achter. Het begin is altijd zwaar, en alleen door tijd gaat de pijn langzaam weg. Ik moet mezelf groot en sterk houden voor mijn kids en niet zoveel met hem bezig zijn in mijn hoofd maar wat heb ik het zwaar! Chav. die constant driftbuien heeft en aan me hangt en zij het toch het meeste last van heeft, ze luisterd niet, zit nu al in een nee-fase wat normaal gesproken bij 2-jarigen voorkomt daar zit ze nu al in. Voel me vaak geen moeder maar meer een politie agent die constant moet waarschuwen en zorgen dat zij niet van haar afslaat/bijt zooo vermoeiend!! Cb heeft ook hulp ingeroepen van een gedragsdeskundige voor kinderen die me tips kan geven hoe ik ermee om moet gaan want wat ik ook doe haar waarschuwen haar op straf zetten het heeft geen enkel effect. Dat word straks wat! :( ze had geen structuur over wat wel en niet mag als de een ouder oplet en gaat waarschuwen en de andere ouder die wil nieteens betrokken zijn en prijst haar met goed gedrag ja dan gaat ze ook niet luisteren. Ik heb Delay. aangemeld bij een nieuwe psz, de wachtlijsten hier zijn niet lang dus nu maar hopen dat er snel een plek voor hem is. Met Char. gaat het heel erg goed, ze doet het fantastisch. Ze wilt alleen haast geen fles meer hebben, drinkt haar flessen niet goed leeg maar heeft wel veel behoefte aan vast voedsel. Ze krijgt in de ochtend en middag al kleine stukjes brood en ze vindt het heerlijk ook pureer ik haar fruit niet meer geef haar nu kleine stukjes zacht fruit zoals peer-banaan-aardbei en kiwi en ze kan het al goed wegkrijgen. Ook warm eten gaat heel erg goed dat pureer ik nog wel. Verder krijgt ze haar 1e ondertandje die is al bijna door en ze kan al goed rollen van haar rug naar haar buik en andersom. Ze vindt het ook leuk om op haar buik te liggen en dan pusht ze zichzelf om vooruit te komen en soms lukt het haar ook nog. Ik hoop dat ik snel alle drama achter me kan laten en dat ik kan genieten van mijn 3 liefjes! Ik voel me vooral schuldig dat ik niet gelijk deze keuze heb gemaakt, door bij hem weg te gaan is er zoveel rust gecreeerd ook dat merk ik aan me kids dat ze veel meer energiek zijn en levendig en dat ze eindelijk een mama zien die niet elke dag ruzie maakt en verdrietig is maar die nu 100% voor de toekomst gaat ook al is het zwaar en het beloofd een lange weg te gaan worden, ik ga het maken!