Bevalling Lenn

nou daar komt het verhaal......we beginnen even bij het begin....

donderdag 12 juli (lief was jarig) : een routinegesprek bij de gyn vanwege pe/hellp bij Bent.echt gek om dan een gyn te hebben die je gewoon de vorige keer heeft ingeleid en je ook nog eens herkent.waarom heeft de vk jouw leverfunctie nog niet laten nakijken???heel leuk dat hb en glucose enz maar met jouw geschiedenis had dit echt nagekeken moeten worden dus laten we dat maar even doen en dan bel ik morgen met de uitslag.

vrijdag 13 juli, goeiemiddag mevr .... ik heb helaas slecht nieuws want jouw leverfunctie is wederom verstoord...licht maar wel verstoord dus ik stel voor dat we je maandag zien en weer even prikken en wat andere dingen nakijken om de balans op te maken.

maandag 16 juli, bloed verslechterd en spoortje eiwit in de urine........gyn komt bij me en verteld dat ze in dit zh 14uur sparen met een opname doen dus ik mocht niet meer naar huis,had nog geen vluchtkoffer klaarstaan dus lief mocht inpakken.....en je wilt niet weten wat hij meegaf haha (mannen he) na 24 uur sparen en wederom bloed prikken ging het toch de verkeerde kant uit.de artsen overlegden....sommige wilden meteen inleiden andere vonden dat ik naar huis kon omdat ik goed te instrueren was en de klachten die bij pe/hellp horen ken dus erop durfden te vertrouwen dat ik wel aan de bel zou trekken als het nodig was.woe mocht ik eindelijk naar huis...maar wel met strenge controles en vrijdag moest ik weer terugkomen want ze wilden me wel echt in de gaten houden.ik was dolblij dat die inleiding van de baan was...na de bevalling van bent die ineens weer vers in mn geheugen stond was ik echt doodsbang voor de bevalling....gelukkig had de gyn alle begrip (die kende mijn bevalling van bent wat echt heel fijn was) en begon meteen over pijnbestrijding en dat ik dat gewoon moest doen als ik dat wilde.maar echt meiden,ik was zooooo bang..... maar goed woemiddag eindelijk naar huis en omdat we toch in tilburg waren konden we meteen even naar van asten om laatste dingetjes te kopen.

donderdag ben ik nog naar mn moeder geweest,bent daar op bed en ik even het dorp in om nog wat te kopen voor de baby en voor bent die ineens uit zijn kleren is gegroeid.en 's middags voelde ik me niet zo lekker, duizelig en opvliegers maar ik weet het zelf aan het te zware tillen wat ik had gedaan (eigenwijze aap loopt met bijna 37 wkn met 5 tassen bomvol luiers etc)

vrijdagochetend om 10 uur bloed prikken en om 11.50 gesprek met de arts,intussen maar een beetje in het zh gehangen. en voor het gesprek nog even de controles......bloeddruk te hoog en inmiddels een plusje eiwit in mijn urine.toen moest ik nog een uur wachten omdat ze schone plas wilde want een plusje kan ook komen door afscheiding.dus even een uur wachten weer tot ik flink moest plassen en dan de middelste plas opvangen, uitslag zou een uur duren maar na 20min werd ik al gebeld,u mag naar de verloskamers mevrouw want we gaan wederom 24 uur sparen.en toen mocht ik dus weer niet weg.lief was aan het werk dus die kon pas rond 7 uur komen met mijn spullen en het was op dat moment 2 uur............

gelukkig kreeg ik na een uur een meisje op mn kamer erbij en hebben we even kunnen kletsen, een meisje van pas 24 wkn zwanger met een tweeling in haar buik.na 3 jaar zwanger via ivf en nu een tweeling waarvan een het niet ging redden want zijn organen waren niet goed gegroeid en zijn blaas was geklapt.echt zo heftig!! 2 uur later werd ze weer weggehaald want ze ging naar nijmegen,ze moest plat omdat dr baarmoedermond verkort was en de baby's nog even moesten blijven zitten tot hopelijk week 28.ik was behoorlijk van slag van haar verhaal....jeetje wat voel ik me gezegend met mijn 2 gezonde knullen!!bent was bij mijn ouders dus die bleef daar slapen,lief moest wel nog even wat spullen nabrengen dus 7 uur ging hij niet halen maar bentje gaat voor natuurlijk!en na 24 uur sparen bleek ik toch echt teveel eiwit in mn urine te hebben,mijn bloeddruk werd elk kwartier gemeten en was te hoog inmiddels en mijn bloed werd 2x per dag geprikt en was ook aan het verslechteren.de gyn kwam even praten en vertelde dat het toch echt inleiden werd,we kunnen het risico niet nemen dat weet je.....ik weet het maar pfff wat een angst he.en wat een gek idee om weer te weten dat je de volgende dag mama wordt. nog even een groeiecho en meneer was ineens geen voorloper meer maar wel nog binnen de grens van gemiddeld.

en toen was het zondag 22 juli,om 9 uur ging de gel erin......helaas zat het nog helemaal dicht van onder dus werd het afwachten of het die dag al aan zou slaan.om 11 uur kwam de arts even kijken (een andere inmiddels maar ook echt een superlieve jongen,ik was in den bosch heel wat anders gewend en voelde me nu ook echt gehoord en serieus genomen) helaas nog maar minimale vordering, een iniminivingertopje ontsluiting maar aan een dichte deur gaan we niet wroeten zei hij.afwachten dus.....om half 1 zaten lief en ik aan de lunch en rommelde het minimaal en ik ging er dus vanuit dat er niks was gebeurd.

de arts kwam om 1 uur terug en hoera ik had 1,5cm dus de vliezen konden gebroken worden,meteen aan de wee opwekkers en hopen dat mijn lichaam de signalen zou oppakken en zou weten wat te doen. een hartslagmeter op lenn zijn koppie en ik moest wel op bed blijven.nog steeds niet echt extreme weeen dus ik dacht echt dat het nachtwerk zou gaan worden.kon de weeen prima opvangen.elk kwartier werden de wee opwekkers verhoogd en tot half 3 kon ik het prima hebben.de arts kwam en ik had 2 cm dus de weeopwekkers gingen even flink omhoog.ze zaten er echt bovenop daar terwijl ze me in den bosch uren alleen laten terwijl ik toen kapot ging van de pijn van de rugweeen.nu had ik buikweeen en die zijn toch echt beter op te vangen.om half 5 kwam de arts weer en de weeen waren inmiddels flink toegenomen,ik had 5 cm en vroeg om pijnstilling omdat ik echt dacht dat ik nog zeker 5 uur te gaan had.zonder pardon kreeg ik meteen de pijnstilling terwijl ik de vorige keer heb moeten smeken om pethidine...ik heb nu remifentanol gehad,heerlijk om zelf de controle te hebben.met een druk op de knop krijg je een shotje.de weeen bleven even heftig maar omdat ik tussenin echt knockout was ging het erg goed.

om 10 voor 6 kwam de arts even vragen of ik nog geen druk voelde en ik had echt zoiets,huh druk?? neejj...

ze had haar hielen nog niet gelicht of ik zeg tegen lief, ik geloof dat ik moet poepen....

lief op het knopje gedrukt en binnen 1min stond de arts weer binnen (was wel weer een andere omdat die jongen bij de inleiding ernaast bezig was maar ook nu een superlief meisje,wat een jonge artsen daar haha) en even kijken,ohh een klein randje nog,ze duwt en zegt zooo 10 cm we gaan ervoor!!

op mijn rug en bij de volgende wee persen dame!!na 15min en flink heen en weer schuiven van lenn deed hij zijn broer na en lag hij ook met zijn hoofd schuin,ik een beetje in paniek en de arts zei,kalm blijven ik help je,hij is er echt zo,beloofd!!een klein knipje en 2 min later zag ik ineens zijn hoofd tussen mijn benen...wow, 17 minuten persen en hij was er gewoon al!!! wat een mooie,intieme en goeie bevalling!! dit wist mijn negatieve ervaring met bent wel een beetje uit!

ik zie lief volschieten en ik zelf zeg ohhh daar is hij dan,onze wonderbaby maar wat is hij klein!!en na het wegen blijkt hij 2765 te zijn.de arts en verpleging hadden gegokt en de arts zei 2700....goed geschat haha.

de andere arts kwam me hechten maar de verdoving van de knip zat niet ver genoeg dus ik ben deels zonder verdoving gehecht en dat was wel heftig moet ik zeggen,gelukkig was het een klein knipje dit keer.en na een half uurtje ging lenn aan de borst en ook nu ging het echt als vanzelf!en een uur later stond ik gewoon te douchen!!en aten we de eerste beschuit met muisjes.

familie gebeld en terug naar de kraamafdeling,ik moest sowieso 48 uur blijven vanwege de pe.'s avonds al lief zijn ouders en zusje op bezoek en ik voelde me goed.rond half 11 gingen ze weg en genoten we samen van onze mooie zoon!wat was hij mooi en puntgaaf (bent lag nogal in de kreukels destijds)

lief stond eigenlijk op het punt om naar huis te gaan,hij mocht blijven slapen maar ik wist dat hij het fijn zou vinden om thuis even alleen te zijn en bij te komen.maar toen begon het......buikpijn en spugen en het bleef maar komen,mijn hele lijf deed pijn.dit was nog erger dan bevallen!

binnen no time stond er 3 man aan mijn bed en werd er van alles nagekeken.bloed met spoed naar het lab en een uur later stonden er 3 artsen aan mijn bed,ik werd meteen teruggereden naar de verloskamers en daat hoorden we dat hellp weer een feit was,mijn bloed was heel erg verslechterd en ik moest aan de magnesium.eerst een katheter en dat is niet grappig als je net bevallen bent.......en toen de magnesium...nou dat spul brand je aders in zeg!eerste kwartier moest een hoge dosis zodat hun een spiegel hebben.daarna zou het verdund met zoutoplossing worden anders blijft het branden.

en toen moest ik dus 48 uur plat....lampen mochten niet aan,gordijnen moesten dicht blijven en ik mocht geen bezoek.maar ik wilde wel graag dat bent zijn broertje zou zien dus die mocht maandag even komen met lief.en bent was zo lief,meteen kusjes voor de baby maar wel moeilijk dat hij niet bij mij kon zijn.we hadden besloten dat bent verder even niet naar het zh zou komen omdat we niet wisten wat het met hem zou doen om mij zo te zien.ik vond het erg moeilijk om hem zo lang te missen en lief kon ook niet zo vaak komen omdat we bent niet teveel wilden wegbrengen,hij was heel de week al aan het rouleren tussen de opa's en oma's.

na uiteindelijk 50 uur mocht ik van de apparatuur af en kon ik zelf gaan douchen! heerlijk!!! want het is toch wel genant als meiden van je eigen leeftijd je op bed moeten wassen.

ik hoopte dat ik die dag naar huis mocht maar helaas,ik had niet genoeg geplast sinds de catheter eruit was en mn bloeddruk bleef te hoog......ik moest bijhouden wat ik dronk en weer plassen op de po.....

daar kwamen de eerste tranen,ik wilde naar huis,naar bent,mijn gezin compleet hebben.......

ik barstte vd koppijn en kreeg inmiddels naast paracetamol ook diclofinac (?) tegen de pijn want ook de naweeen waren echt extreem.als lenn dronk moest ik hem regelmatig afkoppelen omdat de pijn niet te houden was.na 24 uur zat mijn baarmoeder al 5 vingers onder de navel.....ging dus echt hard!

donderdag werd er smorgens om 7 uur al bloed geprikt zodat ik tussen 9 en 10 zou weten of ik weg mocht...anders werd het pas smiddags.gelukkig kwam lief met bentje en om 10 uur kwam het verlossende woord....u mag naar huis! maar eerst moest er nog van alles geregeld worden en kwam de maag/lever/darm arts nog praten omdat mijn leverfunctie zo lang slecht blijft.na bent duurde het een half jaar.ik moet nu na 6 tot 12 mndn even daarheen om te kijken of er niet iets anders meespeelt.ik had tijdens de opname nog een echo gehad van nieren,lever en darm maar dat was allemaal goed.maar ze willen een autoimmunziekte uitsluiten dus daarom moet ik wel naar de specialist.

nagesprek met de vertrouwde gyn die het echt raar vind dat ik de vorige x geen magnesium heb gehad....in het oude zh wachtten ze af hoe ziek je wordt,hier zitten ze er continu bovenop en daarom liep ik vrijdag alweer rond......

een heel verhaal meiden maar het was me het avontuur ook weer.mijn lichaam trekt een zwangerschap niet meer na 8 mndn lijkt het.........voor nu zijn wij ook compleet.ik ben gezegend met 2 prachtige knullen!!!