Wat moet ik nou?

sommige van jullie kennen het verhaal van mijn oudste zus en weten dat ik al zo'n 10 jaar geen contact meer met haar heb gehad. sinds mijn zwangerschap blijft ze contact zoeken en ik kom er maar niet uit of ik het wil of niet.....

ze heeft inmiddels 2x met mijn mama gepraat al en hoewel mijn mama op die momenten positief is kan ze het verleden maar niet vergeten. ze is zo ver gegaan destijds...... en soms zijn scheuren in je hart niet meer te lijmen.

mijn papa wilt sowieso geen contact en mijn andere zus waarschijnlijk ook niet.mijn jongste zusje ziet haar sowieso meer als een tante dan als een zus ( zij was 7 toen het gebeurde dus die heeft er bar weinig van meegekregen)

ik blijf maar twijfelen....wil het aan de ene kant wel maar aan de andere kant wil ik ook niet dat dat iets is waardoor we thuis weer problemen gaan krijgen.ik vind het zo moeilijk....

iedereen verdient een 2e kans........ maar is het haalbaar??

kan je 10 jaar uit iemands leven zijn en er dan weer terugkomen?

zal ze ooit weer als een zus voelen???

zit ze er ooit weer bij met feestdagen??

en verder:

9 mndn op en 9 mndn af......ik ben ontzwangerd in theorie...en toch voel ik me niet zo...... voel me emo en merk dat mn hormonen nog niet 'normaal' zijn. of duurt het langer als je bv geeft?

maandag nog een keer bloed laten prikken, de huisarts wilt toch nog ff mn leverfunctie controleren (die bleef verslechterd maar hij ging er vanuit dat dat goed zou komen) en mijn b12 (heb vroeger moeten spuiten voor b12) en een paar andere dingetjes.

met mn ventje gaat het goed, tandje 2 is er eindelijk door....jeetje wat heeft het menneke weer een pijn gehad zeg pfffff  hij tijgert nu megasnel de kamer door, snapt steeds meer. laat autootjes rijden en doet dan  brrrr   ...echt zo schattig :) probeert zich op te trekken (1x gelukt op de bank bij de leuning) is al 2x van lig naar zit gegaan en vind het geweldig om te stappen haha....tjeej wat wordt mijn boef toch groot.en wat ben ik toch tot over mijn oren verliefd .....als ik mn oude blogs lees kan ik me al niet meer voorstellen hoe heftig het huilen was. ik weet het nog wel natuurlijk, maar niet meer precies.dat regelt de natuur toch maar mooi........

en zaterdag mag ik er weer een jaartje bij tellen op de teller :)

liefs

458 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mama susanne

    Hey meis,

    Moeilijk en het klinkt ontzettend afgezaagd, maar je moet doen wat je zelf goed lijkt. Wij kunnen daar verder niet over oordelen.

    En ja 10 jaar haal je ook niet zomaar even in.

    Ik heb zelf sinds 5 jaar weer contact met mijn zus (wel totaal andere situatie, zijn niet samen opgegroeid) en hoewel we de jaren apart niet kunnen inhalen zijn we nu wel echt zussen. We zien elkaar niet zoveel, maar hebben wel een heel goeie band. Dat je elkaar dus jaren niet hebt gezien hoeft een goede band dus niet perse in de weg te staan.

    Heel veel suc6 en sterkte!

    Liefsxx

  • Nima~Boy~Girl~Boy

    Hey lieverd,

    Pfff, moeilijke situatie hoor met je zus! Ik denk dat je hierin goed je gevoel én je verstand moet gebruiken... En heel goed voor jezelf bedenken wat jouw verwachtingen van haar zullen zijn als je contact met haar zou opnemen... En 'win' je er zelf wat mee? Het houdt je bezig, dus je moet er wel over nadenken en omdat het je bezig houdt, kan je ook niet makkelijk zeggen 'ik laat het voor wat het is'...
    Misschien zou je haar eerst eens een brief kunnen schrijven, waarin je jouw gevoel en twijfels opschrijft en zij de gelegenheid heeft om erop te reageren en haar verhaal te doen?

    En ik denk, qua hormonen, dat je zowieso veranderd vanaf het moment dat je zwanger bent... Je wordt/ bent ineens moeder en dat zorgt sowieso al voor ups en downs qua emoties denk ik..

    Alvast een gezellige en fijne verjaardag zaterdag!

    Liefs XxX

  • mama*van*jet

    ja t blijft een moeilijke situatie en wat ik toen al zei, ik ken het precies... Je moet doen wat voor JOU RUST geeft...al is dat geen contact, 1 ontmoeting of een poging om het allemaal te lijmen...anders spreek je af op een neutrale plek om wat te gaan drinken en kijken hoe dat voelt gewoon alleen zij en jij niet met die uk erbij....

    9 maanden op en 9 af.... ik voel me pas eigenlijk weer 'mezelf' sinds een maandje dus heeft bij mij ook langer geduurd...

  • de-aanhouder-wint

    Moeilijke situatie meid met je zus. De enige goede oplossing die er is, is je hart volgen. Als je er geen behoefte aan hebt, zou ik geen contact met haar zoeken, maar als je het niet zeker weet kun je het natuurlijk altijd proberen. Als het dan niet werkt, heb je het in ieder geval geprobeerd en kun je later in ieder geval niet denken had ik het maar wel geprobeerd. Ik hoop dat je de juiste keus maakt!

    Wat ben ik blij dat het zo goed met Bent gaat! Wat vliegt de tijd hè! Ik weet nog hoe blij ik voor je was dat je zwanger was en nu is de kleine man alweer 9 maanden!

  • kip28

    Moeilijke situatie meid! Mijn vader heeft hetzelfde gehad met zijn zus. Diverse lijmpogingen hebben ze samen gedaan en dan ging het een tijdje goed en daarna weer mis. Wil niet zeggen dat het bij jullie ook zo is.
    Misschien eerst samen op neutraal terrein afspreken, ergens koffie drinken ofzo.
    Ben het wel met ikbenmoedergeworden eens. Wat nou, als je deze kans niet pakt en er gebeurt iets. Krijg je dan geen spijt dat je het nooit geprobeerd hebt?
    Het is een moeilijke keuze en eentje die jij helaas als enige kan maken. Sterkte ermee.

  • nija

    wat fijn dat het zo goed gaat met hem!

    Tja, die situatie met je zus.... Ik weet niet wat er gebeurd is, dus weet ook niet goed wat ik zou doen. Ik weet in ieder geval dat iemand na 10 jaar best weer terug kan keren in je leven, maar verwacht niet dat het vanaf dag 1 helemaal 'all-inclusive' is. Feestdagen e.d. zal sowieos best nog een tijdje duren hoor! Eerst maar eens praten op neutraal terrein, zonder kinderen erbij lijkt me.

    Dat ontzwangeren kan inderdaad best nog even duren hoor. Bij mij was het ook na 9 maanden niet helemaal over. Sterker nog, sommige dingen zijn bij mij nooit meer verdwenen!

  • ikbenmoedergeworden

    Lieverd, ik ken het verhaal van je zus niet. Maar mensen doen soms vreselijke dingen als ze met zichzelf in de knoop zitten. Dat is niet per se uit egoisme, maar vooral egocentrisme, ze zijn zo bezig met hunzelf dat ze niet meer in staat zijn naar de rest van de wereld te kijken.
    10 jaar is heel lang, en mogelijk is je zus daardoor al 10 jaar lang gestraft voor haar fouten. Leven zonder familie is namelijk voor iedereen een grote straf! Zelfs al heb je het aan jezelf te danken.

    Misschien kan je eerlijk tegen haar zijn? Zeggen dat je bang bent dat het weer fout gaat, je nu gelukkig bent en niet weer dat geluk verstoord wil zien? Aangeven dat je meer tijd nodig hebt, of juist een paar keer met haar afspreken en kijken of er iets is wat jullie bind? Want als er iets met haar gebeurd, dan heb je deze kans niet gepakt en dan moet je wel jezelf dat kunnen vergeven.

    Sterkte lieverd!

  • ooievaar2

    Tja moeilijk meid, ik weet natuurlijk niet wat er allemaal voorgevallen is daarvoor zijn we te kort bb dinnetjes denk ik....Volg je gevoel/ instinct. Past het nu in je leven? Als je twijfelt, nog ff niet doen. Vooral omdat je zegt dat je emo nog niet sterk staat zou ik het nog laten rusten. vergeet niet dat je qua gezondheid heel wat te stellen hebt gehad en dat na het HELLP/ PE je langer herstel nodig hebt vooral geestelijk. Dan gaat nl het 9 mnd op en 9 mnd af niet op. Neem daar sowieso een jaar misschien langer de tijd voor. Ik weet zelf dat ik bij Anne-Fleur pas na 2 jaar weer de oude was (geestelijk), daar kun je eigenlijk geen andere sores bij hebben. Sterkte!! XX