Dankbaar

Nooit had ik durven hopen dat we onze dochter konden gaan vertellen dat ze grote zus zou worden. Ik had het zo gehoopt maar Het bleef altijd een vaag iets... Want 'we zouden wel heel veel geluk moeten hebben wil dat lukken' .. Zo'n gevoel had ik altijd.
Vorige week zei mn dochter, zomaar uit het niets... Mama, ik denk dat jij een baby in je buik hebt... Ik wist even niet wat ik hoorde eerlijk gezegd.
. Ze had natuurlijk 100% gelijk, maar dit was nog niet mijn tijd om het haar te vertellen
Wilde dit heel speciaal voor haar maken. En voor ons. Dus heb er maar gauw over heen gepraat maar wel verwonderd met echt blij gevoel gekoesterd.. Had graag willen zeggen: meisje, je hebt 100% gelijk!!!

Afgelopen zondag hebben we het haar samen verteld. Dat blije hoofdje... ECHT? ECHT? ECHT? ECHT? Dat lieverd, ECHT!! Toen kreeg ik een dikke knuffel van dr. Maar mama, Kan dat dan ook als je buik nog 'zo dik' (lees, niet dik) is? Of moet je buik dan altijd ZOOOOO dik zijn?
Heb haar uitgelegd dat de baby nog maar heeeeeel Klein (5/6cm) is... Dus mn buik nog niet zo dik is.. Haha (vindt zij...ik ben nooit echt slank)
Ze vroeg of ze dan ook flesje mag geven... Vast wel. Eerst borstvoeding 😉

Afgelopen week ook aan mn familie verteld... Zelfs tranen... En zo niet meer verwacht. Blijkbaar. Als er meer dan 2/3 jaar tussen de kindjes zit, dan wordt er geen rekening meer mee gehouden,
Omdat dit blijkbaar niet standaard is... Ben gewoon nog wel in vruchtbare leeftijd... Dus dát snap ik niet helemaal...
Soms moet je ook dingen niet willen snappen. Maar genieten van de mooie lieve kostbare reacties. Meer niet. Maar zeker ook niet minder.

Ben gelukkig!