Mijn bevallingsverhaal

Woensdagmorgen begonnen met menstruatiekrampen, niet echt pijnlijk. Sms’je gestuurd naar mijn partner dat als het tegen de middag aanhield ik wou dat ze naar huis zou komen van haar werk. Tegen de middag ebde het weg. Ik dacht voorweeen wss. Ik was immers pas de 13de uitgeteld en meneertje mocht nog wel even dichtbij mij blijven. S’avonds in de zetel begon het weer, werd wel pijnlijker tov s’morgens. We gingen slapen maar ik kon de slaap niet vatten, maakte mn partner wakker en zei dat ik last had. Rond 23uur belde ik de vroedvrouw op om even melding te maken dat ik pijn had. Ze raadde aan in bad of douche te kruipen en ik moest laten weten of het overging. Ik kroop in bad en eventjes leek het beter te gaan, dan weer niet, ik wist het niet goed. De pijn kwam toen nog niet regelmatig. Vroedvrouw kwam even langs om te checken rond 23u30. Resultaat 1cm opening maar wel verweekte baarmoederhals. Ze zei dat het nog niet voor direct zou zijn en raadde me aan te proberen slapen. Rond 00:00 maakte ik mijn partner opnieuw wakker, de krampen begonnen echt pijn te doen. Ik probeerde weer de pijn te verzachten en kroop opnieuw in bad. Nu wist ik meteen dit zijn geen voorweeën meer, onze zoon gaat vandaag geboren worden. De pijn werd heviger en ik ging in bad, uit bad, in bad, uit bad... Ik vertelde m'n partner als het niet zou beteren ze mij mocht binnenvoeren om 05:00, na enkele weeën veranderde ik dit tijdstip tot 03:00. Nog even later gaf ik m'n partner aan dat ze mijn moeder moest gaan bellen, zij was de oppas voor onze oudste dochter als het zover ging zijn. Even later stond mijn moeder bij ons thuis en kwamen mijn weeën om de 5 minuten, maar ze duurden niet zo lang (ongeveer 1 min). Om 03:00 belden we het ziekenhuis en moesten we meteen afkomen. Zo gezegd, zo gedaan, om 04:00 stonden we op spoed. Eerst nog een covid- test tussen m'n weeën door en erna de lift in naar boven. Resultaat van enkele uren afzien, nog steeds MAAR 1 cm maar wel een volledig verweekte baarmoederhals. De vroedvrouw in het ziekenhuis was zo goed als zeker dat het zou gaan doorzetten. Ik moest aan de monitor en om 06:00 kwamen ze nog eens onderzoeken. Om 06:00 had ik 3cm opening. Rond 6u30, 7u00 kwamen ze mij vragen of de pijn nog draagbaar was en of ik een epidurale wou, deze weigerde ik en ik gaf een pijnscore aan van 8/10. Om 7u45 voelde ik een enorme plop, net alsof ons kleintje tegen de vruchtwaterzak trapte en zo m'n vliezen brak, zo voelde het aan. We drukten op de bel om te zeggen dat m'n water gebroken was, het zag er goed uit, alles was mooi helder. Om 8u15 kwamen ze mij nogmaals vragen welke pijnscore ik aangaf en of ik een epidurale wou. Ik gaf een pijnscore van 9/10 en zei dat ik het niet wist, dat ik twijfelde. Toen kwam er een wee en moest ik gaan beslissen omdat het anders te laat zou zijn. Ik had toen opening van 6 à 7 cm. Ik heb toen ja gezegd. Het moment dat ze de ruggenprik wilden toedienen stond ik nog op't punt om te zeggen dat'k hem toch niet wou, maar ik heb ze laten doen, heb hier nu achteraf wel spijt van. Ik had denk ik wel die paar centimeters nog aangekund, al weet je dat niet zeker. Na de epidurale vielen mijn weeën stil en pas om 10u50 haalde ik de volledige 10 cm ontsluiting. Toen heb ik onze zoon nog een uurtje moeten laten indalen en om 12u20 ben ik beginnen persen. Toen de gynaecoloog opeens zei nog 2 contracties en ge hebt u kindje in uw armen, barste ik in tranen uit, tranen van geluk. Onze zoon is geboren om 12 u 53 op 9 juli met een kleine zuignap en een knip. Ik heb volgens mij een onwijs mooi bevallingsverhaal want dit is hoe ik het wou, dat het thuis en spontaan op gang zou gaan komen. Ik had hem enkel wat langer bij mij willen dragen want lieve kleine zoon van ons, aan 39+3 weken had ik je nog niet verwacht en was ik er nog niet klaar voor om je te delen met de hele wereld.