Het boek `mama worden` gaat dicht ❤
Afgelopen maandag naar de na controle geweest bij de VK.
Hoe raar... 9 maanden lang kom je daar binnen met een wonder in je buik en nu kom je binnen met je wonder in de maxicosi 😅
13 jaar geleden, in januari, kwam ik voor het eerst erachter dat ik zwanger was en begon de hele reis 'moeder worden'.
We hadden niet verwacht, na onze 2e, nog een 3e kindje te krijgen. We wouden wel maar wegens omstandigheden hebben we het steeds uitgesteld.
Toen ik in april 2018 erachter kwam dat we nog een 3e wondertje kregen was dat natuurlijk een enorme verassing.
Maar hoe bewust je dan alles meemaakt....
De VK's en wij hebben ook enorm gelachen over de manier hoe deze zwangerschap tot stand kwam en dat het voor ons allemaal een enorme verassing was dat we elkaar weer zagen.
We hadden een praktijk met meerdere verloskundigen, maar met 1 hadden we een enorme klik (met de anderen was het ook fantastisch hoor!)
We hebben zo'n lol gehad en hebben heel veel verschillende emoties met elkaar mogen delen.
Hoe raar, en ergens ook leeg, het voelt dat ik nu de deur achter me dicht trok met het idee hier nooit weer te komen. Dit was echt de allerlaatste keer dat ik in de wachtkamer zat, alle geboortekaartjes zag van de baby's die zij op de wereld hebben gebracht. De laatste keer op de onderzoeksbank en de laatste keer aan het bureau zat.
Een 4e kindje zit er echt niet in, manlief is gesteriliseerd.
Het boek mag dicht... geen VK meer, geen echo's, geen eerste keer hartje horen, geen dikke buik... God wat ga ik het allemaal missen...
Ik heb mijn VK een dikke knuffel gegeven, haar bedankt voor alle zorgen de afgelopen jaren. Ik heb mijn dochter opgetild en ben de deur uitgelopen met tranen in mijn ogen.
Stomme hormonen, blij dat ik daar geen last meer van krijg 😉.
reacties (0)