Het babyproject II; Clomid ronde I

Morgen is het zover, dan start ik na twee jaar weer met clomid. 50mg, 1 pil per dag, omdat ik pcos heb. Menstruatiecylci van tussen de 35-57dagen. Het klinkt alsof het niets is, 1 pil per dag, als ik mezelf vergelijk met andere vrouwen die veel zwaardere medicatie moeten slikken, maar och wat slaan die kleine terroristjes aan. En blijft het oneerlijk dat sommige vrouwen maar aan het idee 'zwanger worden' denken of ze zijn het al binnen no time. De vorige keer had 50mg baat bij mijn zwangerschap en na de tweede ronde clomid was ik zwanger van onze dochter die reeds de jaar heeft gepasseerd. We hebben voor het fertiliteitstraject ruim een jaar geprobeerd zwanger te raken maar dat lukte maar niet. Ook zat ik nog steeds in de rouwverwerking van onze zoon die we na 20weken moesten laten geboren worden. Een heel heftige bevalling en een vreselijke rottijd. Uiteindelijk heb ik Clomid ervaren als een schurk. Wat heb ik op ze gescholden, wat was ik boos en wat voelde ik mij verschrikkelijk! De buien, klotsende oksels en de opvliegers en de grote pijnlijke kraters op mijn rug die vrolijk meegroeiden. Nóóit meer kwam dat spul meer in mijn huis en nu liggen die kleine pillenmansjes er weer. Wachtend op een nieuw eitje; een broertje of zusje voor onze dochter. De wens voor een kindje is dan toch groter, ze hebben voor heel even gewonnen, hoop ik. Ik zie er als een huis tegenop. Weer die buien, irritatie, en aggressiviteit die het in mij oproept na zo'n dag of 4/5. Als speldenprikjes in mijn zij die continue zeurend prikken en mij tot het borrelen aan toe opstoken, totdat ik ergens weer hap, iemand non-verbaal ervan langs geef. Wat hoop ik op een Godswonder dat het meteen aanslaat en ik ze daarna voorgoed uit mijn leven kan uitzwaaien en kan zeggen, tot nooit meer!