Bente heeft gisteren voor het eerst gezwommen! Aangezien papa een waterrat is, maar op dinsdag werkt......heeft hij toch maar een middagje vrij genomen. Papa heeft dus de eerste zwemles meegedaan. Enne ik.......aan de kant met videocamera.
Eerst even het pierebadje in. De meeste kinderen zitten rustig voor zich uit te kijken. Bente komt in bad en....haar voetjes voelen water......en spat, spat, spat.......het water spat alle kanten op. Nou ukkies. Het is gedaan met jullie rust.
Bente is in town!
Dan roept de badjuf...."jullie mogen het bad in". Ook papa gaat met Bente naar het grotere bad. Maar......wat gebeurt daar.....dat is niet mijn bedoeling (!). De schrik slaat mij om het hart........niet doen....kom terug......ze gaan het DIEPE in. Kom terug, eruit, dit wil ik niet. Ik sta aan de kant. Kan Bente niet beschermen. Lief, ik vertrouw je, ik hou van je......maar.........onze lieve kleine schat in het diepe..........9 maanden heb ik haar bij me gedragen, haar beschermd...........ik maak me druk om elk apart geluidje..........eet ze wel voldoende.........groeit ze wel goed.......heeft ze het niet te koud.........en nu in het diepe...........NEEEEEE! Mijn hart slaat echt een slag over. Ik probeer erop te vertrouwen dat alles goed gaat. Maar hou met argusogen alles in de gaten. Blijft het hoofdje wel ver genoeg boven het water. Slikt ze geen water in enz.enz.enz. Echt rustgevend is het niet zo aan de zijkant. Hellup, wat voelde ik me rusteloos, hulpeloos, machteloos en noem maar op.
Bente heeft het reuze naar haar zin, kraait zelfs een beetje. Dan zegt de badjuf. Baby's op de buik en alleen ondersteunen met vlakke hand - Baby's alleen ondersteunen met duimen - Niet knijpen. En ik denk.............asjeblieft.............hou haar goed vast.......desnoods.......knijp haar :(. Maar................LAAT HAAR NIET LOS!. Inmiddels kan ik erom lachen. Maar gisteren pfffffffffffffffffffffff het zweet brak me uit. """""""""rustig Angelieke.....vertrouwen""""""""""
De volgende oefening. Kopje onder, maar.....de nieuwe baby's hoeven dit nog niet. Mars kijkt me aan en schudt 'Nee'. Ik slaat een zucht van verlichting. Dit blijft ons (me) bespaard.....................maar.....ik had het kunnen weten......zijn ogen gaan glanzen, stralen en ja hoor......koppie onder. Tot 2 keer toe. Ik kijk recht in Mars zijn gezicht en concludeer uit zijn stralende lach dat Bente er geen problemen mee heeft. Dat stelt me wel gerust. Misschien maar goed dat Mars dit de eerste keer gedaan heeft. Anders......had het nog maanden geduurd.....denk niet dat ik het gedurfd zou hebben.
Volgende week mag (moet ;) ) ik zelf. Ben benieuwd. Dus.....op naar dinsdag. Als ik de kans krijg althans.....Mars wilt eigelijk wel van werkdag wisselen. Rustig lief, vanaf 1 jaar kan je ook op jouw woensdag zwemmen. Ffkes geduld.
Tot blogs!
Foto's volgen snel
reacties (0)