Hoi allen,
Zoals jullie weten vecht onze tweeling tegen het twin to twin transfusion syndrome.
Afgelopen weekend was vreselijk, baby A bewoog helemaal niet meer en baby b nog maar een beetje.
Uiteindelijk half in paniek na zo'n 36 uur bijna niks gevoeld te hebben de verloskundige gebeld.
Die heeft meteen het ziekenhuis gebeld en binnen 5 min kreeg ik meteen bericht dat we langs moesten voor een echo.
Wàt een opluchting toen ik de hartjes zag! Zelfs de arts slaakte een diepe zucht.....
Helaas wordt het TTTS langzaam aan steeds erger en is de professor te ongerust om nog langer af te wachten.
De jongens bewogen wel wat tijdens de echo maar minder beweging is voor haar een duidelijk teken dat ze het zwaar hebben.
Morgen vliegen we naar het enige centrum in het land dat de operatie kan uitvoeren voor een uitgebreid assessment.
Als ze operatie nodig achten houden ze me meteen en zullen ze vrijdag of maandag opereren.
Als ze het nog op het randje vinden kan het zijn dat ze me een paar dagen houden en het nog eens beoordelen.
Het nadeel is dat de operatie met grote risico's komt dus willen ze op het juiste moment ingrijpen..
Ze zullen in ieder geval kijken hoe ze de operatie aan gaan pakken aangezien mijn placenta achter ligt, hetgeen het moeilijker maakt om bij alle gedeelde vaten te kunnen.
Wat een spannende, rare en emotionele zwangerschap is dit!
En zo onwerkelijk dat we nog geen seconde hebben geweten waar we aan toe zijn... De koffers zijn gepakt mochten we voor operatie moeten blijven maar het kan ook zijn dat we morgen avond alweer terug vliegen.
Grote kans dat we dan volgende week nog eens die kant op moeten.
Het ene moment ben ik blij dankbaar en apetrots omdat ik maar liefst twee kindjes mag dragen, het andere moment weer intens verdrietig als iets me herinnert aan de vele risico's en complicaties die er op ons pad kunnen komen.
Helaas is de kans niet heel groot dat beide jongens hier ongeschonden doorheen komen!
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik de artsen helemaal geweldig vind, de professor is extreem zorgvuldig en neemt geen enkel risico.
De vliegtickets en hotelkosten voor mijn man worden zelfs door het ziekenhuis vergoed, echt heel bijzonder!
Hopelijk heb ik morgen (of wanneer de situatie het toe laat) goed nieuws te bloggen.....
Graag wil ik jullie nog wel bedanken voor de vele lieve berichtjes die ik steeds ontvang na een blog.
Ik voel me gesterkt doordat er zo meegeleefd wordt!
Dikke knuffel aan jullie allemaal!
reacties (0)