Co-ouderschap

Frederick en ik zijn uit elkaar. Hij is al 5 maand verliefd op een ander en heeft me er nu pas iets van gezegd. Ik heb het niet zien aankomen. 2 weken geleden waren we nog op zoek naar een bouwgrond en begon hij over trouwen. Mijn geluk kon niet op: eindelijk alles waar ik ooit van droomde...

Tot nu dus. Mijn wereld ligt in puin. Ik heb het gevoel dat alles me werd afgenomen. Behalve Feline, mijn kleine houvast. Of is dit ook maar tijdelijk?

Frederick wil co-ouderschap op alle gebied. Dus niet enkel qua gezag, maar ook qua verblijf. 1 week bij mama, 1 week bij papa. En daar wringt het bij mij. Ik heb nog niet eens de tijd gekregen om te wennen aan mijn nieuwe situatie, aan onze nieuwe situatie, of ik krijg al meteen een voorstel tot co-ouderschap onder mijn neus geduwd.

Maar ik wil dit niet. Ik wil Feline niet afpakken van haar vader, maar verblijfsco-ouderschap zie ik echt niet zitten. En echt niet uit wrok, maar puur omdat Frederick een zelfstandige vrachtwagenchauffeur is. Hij is weg voor Feline moet opstaan en komt pas thuis als ze al lang ligt te slapen. Ik stel voor om ze eender welk weekend bij hem te laten verblijven, tenzij hij mij nu kan laten zien dat hij ook kortere dagen kan werken. Hij wil niet. Hij wil zich niet bewijzen tov mij en trekt dit nog liever voor de rechtbank dan dat hij mij laat zien dat hij bereid is om opofferingen te maken in het belang van onze dochter.

Ik weet echt niet wat te doen. Ik wil ze hem niet ontzeggen, maar ik wil het beste voor Feline en in mijn ogen is dit nog altijd "in de week bij mama en in het weekend (als het voor hem past) bij papa". Wil hij ze ook eens in de week met een feestdag of wil hij ze tijdens de vakantie een weekje, dan mag dat van mij allemaal. Op voorwaarde dan dat hij er voor haar is en ze niet bij zijn moeder dumpt, iets wat hij dus wel deed toen we nog samen waren en ik eventjes weg moest.

Ik kijk dus tegen een rechtszaak aan terwijl ik dit wil vermijden. En ik ben bang dat ik ze nog ga verliezen ook want Frederick is wel een goede vader en hij zou Feline nooit opzettelijk kwaad doen. Maar ik ben bang dat hij deze regeling wil voor zichzelf en niet voor het belang van Feline. Om het in zijn woorden te zeggen "ik vind co-ouderschap het eerlijkst". En akkoord, dat is het ook... voor de ouders. Het beste voor Feline is iets helemaal anders.

Dus HELP! Zijn hier mensen met ervaring op dit gebied? En kunnen ze mij een paar tips geven?

Alvast heel erg bedankt!