Ronde 19 alweer, angstige gevoelens rondom toekomst

Ik kan me nog steeds niet echt laten berusten in het feit dat zwanger worden niet echt vanzelf gaat voor ons. Soms sta ik er heel relaxt in, dan vind ik het echt prima dat iedereen om ons heen een zwangerschapsaankondiging doet (en ik ben altijd oprecht blij voor hen). Maar soms, ondanks mijn blijheid voor degene die een kindje verwacht, ben ik ook heel boos. Boos dat het ons nog niet gegund is. Het lijkt me zo leuk dat mijn kindje(s) met die van mijn vriendinnen kunnen spelen. Dat daar geen jaren verschil tussen zit.

Maar ondertussen zijn we in ronde 19. Moeten we nog even wachten voor we naar het ziekenhuis mogen, want die zorg is nog niet opgestart. Het is niet anders, daar kunnen we mee leven. 

Toch merk ik dat angst vaak de overhand heeft de laatste tijd. Als ik naar de supermarkt loop, probeer ik mensen uit de weg te gaan, en in de meeste gevallen zij mij ook. We groeten elkaar en gaan weer verder. Dat nieuwe normaal vind ik nog prima. Maar dan zie ik mensen met mondkapjes, dat moeten we straks verplicht ook in het OV. Maar voor hoe lang? Wil ik wel een kind krijgen in deze idiote tijd? En dan zit ik thuis hierover te kniezen en merk ik dat ik het verdomd moeilijk vind dat ik bijna 30 word en ik allang een kindje op de wereld had willen zetten.

Het is een tweestrijd tussen mijn 'rammelende eierstokken', want zo kan ik ze al wel een langere tijd noemen, en de wereld waarin we leven. Kan ik een kind opvoeden in dit 'normaal'. Mijn man is nogal nuchter: ja, dat kunnen we. We hebben genoeg liefde om te delen. Ervaringen om een kind mee te geven. En ergens heeft hij ook gelijk. De tijd gaat verder, de wereld draait door, we moeten door deze gekke fase heen, maar daarna zal er wel weer rust komen en komt er vast de komende jaren wel weer een ander virus of iets dergelijks waar we ons aan moeten aanpassen.

Herkent iemand deze gedachten, angsten, bij het zwanger worden? Vind het moeilijk om er bijv. met vriendinnen of familie over te praten, want ik wil ook niet dat iedereen weet dat we moeite hebben met zwanger worden of uberhaupt weten dat we dat proberen.