In het oog van de storm

Nou daar gaat ie dan.... na maanden van afwezigheid blijk ik meer dan 400 berichten te hebben. Zo zie ik dat sommigen inmiddels bevallen zijn en probeer ik ff snel over de kopjes heen te lezen. Maar het zijn er gewoon te veel. Hier moet ik een keer voor gaan zitten. Daarom hier maar mijn eigen verhaal...

Omdat mijn huwelijk op klappen stond zijn we maanden geleden in relatietherapie gegaan en sindsdien is alles in wat rustiger vaarwater gekomen. Tussen ons dan.... Met de oudste hebben we steeds meer te stellen gekregen en overal was de uitkomst hetzelfde: op school houden ze hem strak en geven hem absoluut geen ruimte, omdat hij daar niet mee om kan gaan. Op de voetbal heeft de voorzitter besloten dat hij bij de volgende misstap geschorst wordt. Zijn teamgenoten zeggen tijdens de rust, als hij bij hun gaat staan: 'rot ff lekker op'. Op school in de klas zie je soortgelijke reakties. Al met al heeft hij straks dus weinig over. Ook thuis trekken we het niet meer, het lijkt wel of hij op een andere planeet zit en overal een geheel andere versie van ziet. Omdat de irritaties heel hoog opliepen en het geen gezonde situatie meer was (ook heel gemeen gedrag naar de andere 2 kinderen), is hij 4 weken geleden naar mijn ouders gegaan. Zo konden we allemaal tot rust komen. Bij mij duurde dat 2 weken voordat ik uberhaupt weer een beetje sliep en me niet de hele dag zenuwachtig en gejaagd voelde. Vervolgens bleek dat mijn moeder, in plek van open communicatie en vertrouwen te houden, alles afschermde. Geen cc sturen als je de leraren mailt en dat soort ongein. Ze nam hem regelmatig mee winkelen, kocht een nieuwe fiets, en vertroetelde hem tot en met. Met als resultaat dat hij zich volgens haar voorbeeldig gedroeg. Wij zagen dat hij haar gewoon voor de gek hield en bleef liegen, maar volgens haar was dat niet zo. Nee, niet als je alles gelooft nee. Vervolgens had ik contact met het GGZ en gezegd dat als ze nou niet met iets beters kwamen dan 'hij heeft ADD en hier heb je medicatie' , we dan elders onze zorgvraag zouden neerleggen. Want ADD is gewoon niet het hele verhaal, en de medicatie doet niet waar hij voor is uitgeschreven. 

Waarop we een afspraak inplanden, en men kwam met het voorstel hem klinisch op te nemen ter observatie. Dus: 6 weken intern en dan monitoren wat zijn gedrag is. Dus wij vertellen dat aan mijn moeder, en die is achter onze rug om het GGZ gaan bellen om haar zegje over het hele verhaal te doen: wat zij ervan vond en dat er niets mis is met hem, alles ligt aan ons. Gelukkig belde het GGZ met de vraag of ze gehoor moesten geven aan de terugbelnotitie van mijn moeder. Nee natuurlijk niet, is ze helemaal gek geworden. En dat heeft mijn wederhelft dan ook fijntjes door de telefoon gebulderd toen hij haar belde.

We planden met het GGZ een afspraak in voor half november, dan zouden we een soort intake hebben waar we onze vragen kwijt konden. Maar vorige week woensdag werden we gebeld of we donderdag al konden. Eh.. ja even wat verschuiven maar plan maar in. Kwamen ze met de mededeling dat er nu al plaats is en op basis van wat de psychiater de week ervoor had gezien in zijn gedrag, alles is verspoedigd. Dus ik vraag per wanneer... nou ... maandag al. Daar moesten we echt even over nadenken. We hadden 24 uur de tijd, dan zouden ze ons terugbellen.

Vorige week maandag was er een incident bij de voetbal waardoor de trainer besloot zijn werkzaamheden neer te leggen tot iemand toegaf dit gedaan te hebben. Dus donderdag moest iedereen voor een groepsgesprek aanwezig zijn. Dus manlief mee. Nou ja het komt erop neer dat iedereen zoonlief aanwees, en hij zegt van niet. Dus nu is hij bij de voetbal weg. We belden mijn moeder hierover, en die zegt gewoon 'ja natuurlijk geeft iedereen hem de schuld, maar hij heeft het niet gedaan.' Ja ja haal je kop nou eens uit het zand. Zij gelooft alles dat hij zegt, terwijl het grootste issue is dat hij veel (altijd) liegt en manipuleert. Manlief heeft namelijk doorgevraagd en dan vertelt hij je iedere 5 minuten een andere versie waardoor je erachter komt dat hij gewoon weer liegt.

Maar goed, vrijdag zou hij naar huis komen (na 4 weken bij oma), dit weekend thuis zijn, en dan maandag opgenomen worden. Zondag zijn we nog naar een pretpark geweest om het allemaal een beetje leuk te laten. Maar wat een verschil: het ging goed tussen manlief en mij, en sinds zoonlief bij oma was hebben we nul ruzies gehad. Nu dit weekend hebben we weer alleen maar aanvaringen gehad. Zoveel effect heeft mijn oudste zoon op de sfeer in huis, het is gewoon belachelijk. Ik hoop dan ook zo dat we straks terugkijken op een goede beslissing en dat we hier allemaal positief uitkomen.

Naar detail is wel dat zoonlief zijn nieuwste project is dat hij ons beschuldigt van mishandeling. Mijn moeder is hier compleet ingetuind en daardoor ligt die familieband ernstig onder vuur. Wat mij betreft hoef ik haar nooit meer te zien (zal ook niet de eerste keer zijn dat we hun lange tijd niet zien), ik snap niet hoe ze dit allemaal kan geloven terwijl ze weet dat het grootste probleem is dat hij manipuleert en liegt. Na contact met mijn schoonouders bleek dat hij het daar ook geprobeerd heeft , maar zij hebben meteen gecontroleerd en hem betrapt dat hij loog. In dat geval had hij gezegd dat ik een bloempot naar zijn hoofd had gegooid , die ochtend of de avond ervoor en dat die kapotspatte tegen zijn rug of hoofd. Mijn schoonouders reageerden heel adequaat met 'laat maar zien'. Maar daar was natuurlijk niets te zien.

Al met al heb ik echt het gevoel dat ik in het oog van de storm zit. Alles lijkt heel kalm maar er komt nog zoveel shit aan: ik ben klaar met mijn moeder, wat brengt de opname, na de opname moet hij weer terug instromen op zijn reguliere school, hoe zal dat weer verlopen... daarnaast het verwerken van het verdriet en woede van de hele situatie, ik heb echt het gevoel dat ik lamgeslagen ben. Maar we rennen maar door, we hebben nog 2 kids dus moeten door, en werk gaat ook gewoon door. Door alle afspraken hebben we veel vrije (mid)dagen moeten opnemen, daar zit ik dus ook helemaal doorheen. Ik hoop echt dat het snel kerst is. Nu ben ik alleen maar aan het overleven .De helft van de tijd ben ik ontzettend afwezig, wil niemand zien of horen en met rust gelaten worden. We zijn nu bezig met een ander huis en willen ons huis te koop zetten. Gewoon weg van al deze ellende en opnieuw beginnen met ons gezin.