Hoe het nu gaat

Hoe het nu gaat.... is per dag verschillend.

Onze relatie is nog steeds niet goed. Wel hebben we hierin stappen ondernomen, omdat het voor het hele gezin niet fijn is. Vorige week hebben we de eerste sessie relatietherapie gehad. We zullen zien wat het brengt, maar ik sta echt al met 1 been buiten mijn relatie. Ik denk dat ik gelukkiger zou zijn zonder heb, maar ik ben bang dat het een  soort van het gras is altijd groener bij de buren is.

De oudste bleek ADD te hebben (de variant van ADHD waarbij niet de drukte van het kind overheerst, maar het vooral druk in zijn hoofd is en hij niet stil kan zitten en zich al helemaal niet kan concentreren), en is gestart met Ritalin. Wat een verschil! Ik zie wel heel duidelijk wanneer het gaat uitwerken, dan ga ik me weer meer aan hem irriteren. Maar goed, iedere 4 uur een tabletje, dus het gaat goed.

Sterre is nu 2 jaar en 3 maanden, en we moesten van de week naar het cb. Ze praat kennelijk niet goed genoeg. Dat ze pas in september 2012 ging praten, is kennelijk geen factor. Maar het zit me wel dwars. Meer dan ik verwachtte.

 Ook Robin werd bij het cb bestempeld als "wat hij zegt is toch wel echt de ondergrens" , pfff laat die kids toch. Zijn zus ging pas met 21 maanden praten, en hij kan zijn hele leven nog langs een maatstaaf gelegd worden! Hij is in de vreselijke fase die Sterre ook heeft gehad en gilt de hele dag als een keukenmeid. Als Sterre maar naar hem kijkt staat hij al te gillen. 

Sterre op haar beurt, geniet hiervan en loopt te etteren bij hem. Duwen, speelgoed afpakken, knijpen... Het wordt tijd dat hij het gillen afleert en gewoon van zich af gaat bijten. Want zijn zus is een pittige tante.

Ook bij ons probeert ze het de hele dag. Dan zeg je dat iets niet mag, en gaat ze je gewoon aan staan kijken om het pontificaal nog een keer te doen.

Verder heb ik afscheid genomen van mijn kinderwens. Een logische beslissing waar ik helemaal achter sta, heb ook eea al verkocht, maar het doet toch wel een beetje pijn. Altijd heb ik geroepen dat ik 4 kinderen wil. En nu stopt het bij 3 + 1 miskraam. En juist nu raakt iedereen om me heen zwanger.

Verder ben ik per 1 januari begonnen met een nieuwe baan bij dezelfde werkgever. Ik word gillend gek! De materie is lastig, volledig technische mannenwereld, en ieder gesprek dat ik voer geeft ontzettend veel werk. Dus ik kom thuis en moet eigenlijk ook nog minimaal een uur achter de computer om zaken af te handelen. Omdat ik nog niet helemaal los ben op de materie, duurt alles ook langer. Wel boek ik successen bij klanten waar al jaren niet veel gebeurt, maar toch. Donderdag had ik mijn eerste klant in Hoogezand (woon zelf bij Breda dus 280 km), vandaar uit bleek mijn volgende klant die dag onverwacht op een andere vestiging te zitten. Dus ik 175 km naar Heerhugowaard, om vervolgens de dag af te sluiten in Barneveld (100 km verderop), en daarna nog eens 120 km terug naar huis. Tel je even mee? Juist, ik was kapot toen ik thuis kwam.

Nou vlieg ik volgende week woensdag al weer naar Munchen voor 2 dagen, en dan begin juni naar Hongarije en als ik geluk heb ik januari naar Dubai. Allemaal heel leuk, maar mijn hoofd loopt over. Soms zou ik wel eens gewoon een jaartje sabatical willen nemen... Gewoon moederen en verder niets. Lekker het huishouden doen, 's middags wandelen, tijd voor mezelf.....

Tegelijkertijd kom ik allerlei vervelende mensen in de privesfeer tegen, als iedereen me nou eens gewoon lekker met rust laat en iets nuttigs gaat doen.....