En nu??

Sinds een paar dagen voel ik me niet zo goed. Het wordt ook steeds erger. De eerste kraamweek was al niet zo florisant, met als afsluiting mijn wortelkanaalbehandeling. De tandarts gaf al aan dat mijn kiespijn de komende 2 dagen erger kon worden omdat hij er in heeft zitten wroeten. Nou hij had gelijk. Gelukkig neemt het wel iets af, maar fijn is anders. Ook heb ik sinds maandag  avond ineens een dikke wang. Mijn temperatuur is gestegen en ik voel me niet zo lekker.

In de borstvoeding zit ook geen verbetering, de pijn wordt zelfs weer erger. De moed zakt me onderhand in de schoenen, maar we zetten door.

Dat is niet het enige punt waarover de moed me in de schoenen zakt. Ik voel me gewoon rot. Ben huilerig, en dat is niets voor mij. Voel me alleen, en wil alleen maar in bed liggen. Alles is teveel. Maandag avond zijn we even boodschappen wezen doen met de kleintjes, en dinsdag ochtend lag ik weer krom van de buikpijn, eigenlijk gewoon net als iedere dag sinds zaterdag. Iedere ochtend een half uurtje, lig ik krom van de pijn. Volgens de kraamzorg doordat ik gewoon teveel loop. Nou was zij lekker voor het laatst gister, dus heb vandaag eindelijk kunnen uitslapen. Maar iedere avond is het bal. Ik loop te huilen, zit verdwaasd op de bank en zie het allemaal niet  meer zitten. Niets interesseert me, iedere dag zit ik vol plannen en uiteindelijk lig ik alleen maar in bed. Gisteravond was ik aan het kolven, en Jeroen was druk met Sterre die al dagen chagarijnig is. Gaat de huistelefoon. Iedereen was druk dus we namen niet op. Toen ging Jeroen zijn mobiel die naast mij lag (boven). Toen die dus ook niet werd opgenomen ging de huistelefoon weer. Toen die niet werd opgenomen ging mijn mobiel, die naast me lag. Inmiddels was ik zó over de zeik dat ik hem pakte en door de hoorn gilde WAAR IS DE BRAND!!!! Mijn schoonvader begon schaapachtig te lachen en herhaalde mijn vraag. Ik zeg  JA IK ZIT TE KOLVEN, JEROEN IS BEZIG, WE HEBBEN HET DRUK. EERST GAAT BENEDEN DE TELEFOON, DAN BOVEN, DAN WEER BENEDEN , DAN MIJN MOBIEL, WAT IS ER ZO DRINGEND??? "ja we hadden gister avond ook al gebeld" JA WE DOEN OOK WEL EENS BOODSCHAPPEN. DAT VOOR IEDER WISSEWASJE BELLEN, HOU EENS OP! En toen heb ik de hoorn erop gepletterd. Ze bellen om de dag, hoe het gaat, of robin goed slaapt, hoe het met sterre is... alsof ik niets anders te doen heb.

Jezus wat was ik boos. Vervolgens heb ik jeroen geroepen en het verteld. O zegt ie "ik bel straks wel terug, ik zal mijn excuses wel even aanbieden" Toen werd ik boos en zei dat ik stond achter wat ik had gezegd.

Ik zit gewoon niet lekker in mijn vel. Zie overal tegenop, en alles is teveel. Gister ben ik maar even een sigaret gaan roken in de garage, voor de eerste keer sinds mijn bevalling, maar dat hielp ook niet. Ben heel bang dat ik op een postnatale depressie afsteven, en heb jeroen dan ook gevraagd zijn werktijden aan te passen. Ik ga me zo dwingen om onder de douche te gaan, en dan naar de Babydump. Misschien dat dat helpt.