En nu is het mijn beurt!

Zo, en nu is het mijn beurt een keer. Ik lees altijd de blogs van andere mensen die wat te klagen hebben, zelf doe ik het zelden. Maar nu dus een keer wel.

Inmiddels ben ik 37 weken zwanger. De baby is ruim 7 pond en daalt niet in. Dus 1 grote bult aan de voorkant. De baby lijkt deze week een groeispurt te maken maar de rek is uit mijn buik. Omdat ik al een hoop striemen had van zwangerschap nummer 1, kan ik niet zien of ik dit keer striemen heb opgelopen. Wel heb ik overal gesprongen blauwe adertjes lopen.

Verder ben ik al 16 kilo aangekomen en zit nu op bijna 94 kilo. Nou was ik al niet superslank toen ik begon, maar ben het wel zat. Al die extra kilo's zorgen voor extra gewicht dat ik meesleep, wat gewoon vermoeiend is. Het feit dat baby zo groot is, zorgt ervoor dat ik de hele dag honger heb. En daar antwoord ik dus braaf aan. Dan maar wat minder vaak op de weegschaal...

Dochterlief van 13 maanden is een drama met slapen, al weken. Omdat wij alle taken eerlijk verdelen binnen het gezin, en manlief dus moet werken, ga ik eruit. Dat is al een opgave, omdat ff fit uit bed springen er niet meer bij is, ook kan ik dochterlief niet lekker tegen me aan op schoot zetten. Die buik is zo groot dat ze er letterlijk overheen moet hangen. Als ze met haar hoofd op mijn borst zit, zit haar kont op het punt van mijn knieen en moet ik uitkijken dat ze er niet afglijdt. Blijft ze toch zitten, gaat buikbaby lekker tegen haar aan nestelen, en dat doet pijn. Vannacht was weer zo'n nacht, van half 4 tot half 6 ben ik weer bezig geweest. Terwijl ik wachtte tot zij zou gaan slapen, schoten mijn gedachten naar de bevalling. En weer allerlei enge beelden van inscheuren en drama's. Ik baal gewoon van het feit dat ik niet weet of ik al ontsluiting heb. Als ik dat niet heb, krijg ik eerst zo'n gel en duurt het allemaal veel langer. Heb ik 2 cm, kunnen ze mijn vliezen breken en is het zo gebeurd. Wat als het toch niet past, of als ik echt heel erg inscheur? Of als het kind klem komt te zitten? Pfff  wat ik heb weet ik niet, maar bij mijn andere bevallingen dacht ik "kom maar op, dit doen we wel even." Dit keer is echter wel heel anders. Voorgevoel dat altijd weer juist blijkt te zijn of  gewoon overmatige invloed van internet?

Met nog 7 dagen te gaan word ik steeds zenuwachtiger. Met vlagen zie ik het helemaal niet zitten, en met vlagen ben ik bang dat we een heel lelijk kind krijgen. Haha waar denk je over na... maar goed, Sterre was helemaal gezwollen en toen ik haar voor de eerste keer zag dacht ik letterlijk "heb ik dat gebaard?" Ze was heel groot, dus met het persen was zij gezwollen en rood geworden. Het leek wel een boxer met die dichte ogen.

Gelukkig is het huis wel bijna op orde. De babykamer is klaar, bedje is opgemaakt en tas is zo goed als gepakt. Het meeste zit er al in. De bovenverdieping is schoon, dit weekend nog even een laatste doekje en stofzuiger erdoor en klaar. Ook de badkamer moet nog gebeuren maar ik denk dat ik manlief maar vraag. Word al moe als ik er aan denk. De was wordt gestaag weggewerkt, dan ligt er niets zodra ik ga bevallen. Manlief moet dit weekend nog even wat plinten van de keuken afmaken, en de handgreepjes op de keuken monteren. De flessen en spenen liggen inmiddels beneden, die moeten we ook alvast uitkoken. Verder nog wat opruim rommel, en dan is het huis echt bevallingsklaar. Als ik de fut heb zal ik ook de ramen nog even zemen. Eind november was de laatste keer.

Al met al ben ik het gewoon heel erg zat, en omdat er nog zoveel onduidelijke punten zijn met betrekking tot de bevalling, vind ik mijn rust maar niet. Gelukkig is zoonlief weer naar school, en dochterlief 2 dagen in de week naar de opvang, dus ik kan de laatste week nog even op mijn gemak doen. Bijslapen waar nodig, wat rommelen in huis, en de dagen wegstrepen. Het rommelt al wel wat, maar steeds maar heel oppervlakkig. Ik denk niet dat het deze week uit zichzelf op gang gaat komen. De eerste kwam bij 40 weken, de 2e werd met 38+3 gehaald. Niemand voelde zich geroepen om voor 38 zijn gezicht te laten zien. Dit keer dus vast ook niet. Ik hoop dat ik vanavond beter slaap, en me morgen weer wat beter voel. Want zie het even allemaal niet zitten. Het feit dat ik in week 36 en 37 lees dat allerlei meiden al bevallen zijn, helpt ook niet...