Er viel een last van mijn schouders vanochtend en ik had niet gedacht dat ik er zo emotioneel onder zou zijn (kun je nagaan hoe hoog het me zat), maar ik krijg dus ècht een keizersnede...
Toen we binnenkwamen bij de gynaecologe vroeg ze me hoe het met me ging en hoe ik op dit moment tegenover de bevalling stond. Ik zei dat ik toch wel ontzettend opzag tegen een natuurlijke bevalling gezien de slechte toestand van mijn rug en gelukkig kreeg ik daar een hele positieve reactie op. Ze zei dat haar gevoel ook zei dat het bij mij gewoon een keizersnede moest gaan worden. Ze had ons geboorteplan nog 'ns doorgelezen en zich ook n.a.v. de laatste groeiecho van afgelopen donderdag een mening gevormd. Het wordt naar alle waarschijnlijkheid weer een bovengemiddeld groot kindje (schatting zo'n 3,5 à 4 kg) en dus was de keuze voor haar niet zo moeilijk. Ook zei ze; als er nu nog een hele kinderschare zou volgen dan zou ik nog getwijfeld hebben, maar gezien jullie leeftijden en het feit dat jullie zelf aangeven dat dit de laatste zal zijn behoef ik daar geen rekening mee te houden. Pfffffff, wat was ik blij dat ze mijn mening deelde en spontaan schoten de tranen van opluchting me in de ogen. Rare hormonen...hahaha
Toen ze uiteindelijk de ligging van de kleine nog 'ns ging bekijken, vond ze helemaal dat ze de juiste beslissing genomen had. Ons kleine drolleke ligt met bijna 36 weken op de teller nog steeds in stuit (hoofdje boven en voetjes beneden) en ze riep heel spontaan: al zou je natuurlijk willen bevallen, je mag het van mij nu niet eens meer. Whahaha, geweldig mens die gyn van mij!!
Mijn bloeddruk werd nog even gemeten (helaas te hoog 140/90) en dus kregen we een hele papierwinkel mee voor opname, anesthesioloog en afnamelab om af te gaan spreken/uit te laten voeren. We weten nu dus inmiddels de datum, maar die houden we ook nog even geheim. Het zal in ieder geval ergens tussen week 39 en 40 liggen, zoals ze dat gewoonlijk plannen met een keizersnede :wink
Wordt allemaal weer vervolgd...
reacties (0)