Weer terug op het honk

Hallo allemaal,

Jullie hebben al een hele tijd niets meer van me gehoord. Allereerst kwam dat door onze vakantie; we zijn in augustus heerlijk 15 dagen naar Oostenrijk geweest. We zaten in het plaatsje Treffling dat een kleine deelgemeente is van Seeboden am Millstätter See (Karinthië). Helemaal super en al moest ons meisje de eerste drie dagen ontzettend wennen (een nieuwe omgeving geeft nu eenmaal veel prikkels en is moeilijk voor haar), op de vierde dag begon ze steeds meer haar draai te vinden om uiteindelijk elke morgen lekker vrolijk de ontbijtzaal in te huppelen en 'oma Mia' in de armen te vliegen. Dit was de moeder van de Nederlandse eigenaar, een ontzettend lief en zachtaardig mens dat dus echt het vertrouwen van ons meiske wist te winnen. Kortom, wij hebben heerlijk genoten en kunnen er hopelijk weer even tegen...

Na mijn vakantie had ik eigenlijk ook niet echt de tijd om uitgebreid op bb te gaan neuzen, wetende dat er weer behoorlijk wat berichten zouden zijn die ik toch nooit allemaal gelezen zou krijgen. Maar nu, vanavond, maak ik er eindelijk tijd voor.

Hoe is de status bij ons? We hebben de miskraam ondertussen een plekje gegeven. Zoals ik jullie vertelde heb ik een beeldje gekocht en dat bied me troost als ik moeilijke momenten heb. Verder heb ik op vakantie, zoals ik altijd eigenlijk wel doe, een kaarsje aangestoken in de kerk van Villach. Maar deze keer was het niet voor een ziek familielid (gelukkig), maar voor ons eigen hummeltje dat niet zo heeft mogen zijn. Uiteraard zijn we maandelijks bezig met onze kinderwens, maar tot nu toe zonder resultaat. Natuurlijk ben ik wat ouder en natuurlijk heb ik overgewicht dat nu eenmaal ook een rol kan spelen, maar we hopen gewoon dat het ons in de komende twee jaar nog een keer gegund wordt. Bij een leeftijd van 40 heb ik voor mezelf, nu in ieder geval, de grens neergelegd. De risico's worden dan toch wat groter en misschien moeten we op zo'n moment blij zijn met wat we hebben...

Zo las ik tot mijn schrik een verhaal op bb van een vriendin uit mijn netwerk. Rond mijn miskraam heb ik contact met haar gekregen hier via bb doordat zij eerder een tweeling verloren was in het 1e trimester. Nu was ze weer zwanger en ik was superblij voor haar. Echter...nu blijkt haar zwangerschap met 22 weken alsnog fout gegaan te zijn... Hoe oneerlijk kan het leven zijn en ja, dan koesteren wij ècht wat we hebben en zou iedereen dat eigenlijk moeten doen die een gezond kind of gezonde kinderen op deze wereld heeft.......

Ik heb een aantal foto's van onze vakantie geplaatst. Ons meisje heeft echt weer een sprong gemaakt met haar spraak in de afgelopen maand en ook de grove motoriek ontwikkelt zich volgens het verwachtte patroon, al ligt ze voorbij veel leeftijdgenootjes nog zo'n 10 maanden achter op schema. Wij zijn in ieder geval hartstikke trots op ons meisje en zullen er voor blijven zorgen dat haar ontwikkeling met sprongen vooruit blijft gaan!!

Dikke kus,