Ongepland zwanger

Update: We hebben vanochtend goed samen kunnen praten. Beide hebben ons gevoel verteld en ook de voors en tegens. We zijn tot de conclusie gekomen dat we (nog) niet blij zijn, maar dat het kindje er ook niets aan kan doen en dat we GEEN abortus gaan doen. Man geeft aan dat hij uiteindelijk van de baby zal houden als hij/zij er eenmaal is. Voor mannen is dat ook wat anders dan voor vrouwen. Ook ik ben nog niet blij, maar ben wel blij dat we niet hoeven te denken over een abortus. Hoop dat ik uiteindelijk wel blij kan zijn met de zwangerschap, want het is toch ook iets heel bijzonders ondanks dat het zeker niet gepland was. We gaan zien wat de tijd gaat brengen, want het js natuurlijk nog vroeg in de zwangerschap, maar wilde dit even met jullie delen. Bedankt voor jullie reacties vond/vind het fijn om te lezen ook manlief heeft ze gelezen en het heeft hem wel geholpen. Zo kwam hij erachter dat meer mensen in dit schuitje hebben gezeten!


Vandaag ben ik er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben van mijn vierde kindje.
Een grote shock. Ik was 4 dagen overtijd en dacht doe maar eens een testje, dan zie je dat het negatief is en dan kan ik het snel weer loslaten.
Ben wel vaker 1 of 2 dagen later ongesteld dus zocht er niets achter. Ik heb de afgelolen weken heel veel stress ervaren vanwege een ernstig zieke broer.
Dus dacht ook dat daardoor mijn menstruatie mogelijk uitbleef. Maar goed een gewone action test liet binnen de afleestijd een duidelijke positieve test zien.
Geen knaller maar toch wel duidelijk. Ik gebruik niet de pil maar we doen het altijd wel met condoom. We hebben 3 kindjes en daarmee is zowel de auto als het huis vol.
Mijn man wil geen kinderen meer, ik ben dol op kinderen en baby's maar het leven is duur en we hebben 3 gezonde kinderen dus vonden het zo prima.
De 'knoop' vond manlief altijd wel een discussiepunt want hij heeft nog nooit een medische ingreep gehad en vind dat nu eenmaal heel spannend.
Ik zei op mijn beurt ik ga niet meer aan de pil naar de derde. Ik ga niet goed op hormonen en ook een spiraal was geen oplossing. Dus dan maar aan de condooms.
Dat ging goed en in de tussentijd de 'knoop' nog besproken en uiteindelijk leek manlief toch het belang wel in te zien. Nog geen actie, maar het begin was er. Alleen nu komt die;
vandaag dus positief getest. Ik ben absoluut in shock had het zoooo niet verwacht voel
Ik helemaal niets in tegenstelling tot alle drie mijn andere zwangerschappen. Maar goed de positief test even op me in laten werken en een uurtje later toch mijn man maar ingelicht.
Hij was absoluut niet blij en reageerde nauwelijks. Ik ben ook niet blij, maar he het is wel een babytje gemaakt van eigen vlees en bloed.
Ik heb mijn man maar even gelaten en ben naar beneden gegaan. Uiteindelijk zei hij we moeten nadenken wat we willen, maar ik weet het al. Tsja dat wist ik wel, maar ik heb altijd gezegd een abortus dat NOOIT.
Ik wil geen discussie over wel of geen abortus. Ik ben benieuwd naar ervaringen van mensen. Ool een discussie over condooms en anticonceptie wil ik niet. Wil je een ervaring delen hoor ik het graag.

Liefs een liefdevolle moeder

2549 x gelezen, 2

reacties (36)


  • Mammavandrie3

    En draai je mannetje al een beetje bij

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bovenaan mijn bericht heb ik een update geplaatst. Zondag hebben we kunnen praten over ons gevoel en zijn we beide tot de conclusie gekomen dat abortus geen optie is. dat we gaan voor de kleine. dit zegt niet dat we blij zijn met de situatie, maar de eerste stap is gezet. vandaag ook contact gehad met de verloskundige en ze zei ook jullie hebben al een hele grote stap gemaakt en ni rustig allee stap voor stap

  • Mammavandrie3

    Super . Waneer de kleine er eenmaal is zullen Julie er super blij mee zijn.

    Gefeliciteerd en een gezonde zwangerschap toegewenst

  • -BoysMom

    Hier onverwacht zwanger geraakt van een 3e. Ik snapte nooit de zin "onverwacht zwanger raken" totdat ik het zelf meemaakte. Ik vond de knoop doorhakken ontzettend moeilijk, maar ik zat wel in en abortus kliniek.. ik dacht, als het hartje klopt ben ik ook net zo snel weer weg. Helaas was de hele echo helemaal niet goed.

    Uiteindelijk ben ik "blij" dat ik het bij 2 gezonde kinderen heb gelaten. Ik had het financieel nooit gered.

    Ik heb er geen spijt van, wel een hoop verdriet en dat mag vind ik..

    Uiteindelijk heb ik gewoon een afspraak gemaakt voor mijn man die er een "knoop" in heeft laten doen, want dit wil ik nooit meer meemaken.

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedank voor je reactie. wat verdrietig om te lezen dat je een slechte echo had in de kliniek.

    Het leven is ook duur en gelukkig heb je 2 gezonde kinderen. neemt zeer zeker niet weg dat je er geen verdriet van mocht en mag hebben. het is verschrikkelijk als je dat overkomt.

    Goed dat je de afspraak voor je man gemaakt heb kan me goed voorstellen dat je dit NIET meer wil mee maken

  • -BoysMom

    Nee, dit is echt de moeilijkste beslissing geweest die ik ooit heb moeten maken. Ondanks de echo niet goed was, heb ik wel een abortus behandeling gedaan. Ik wilde niet een week later terug komen en heel de tijd denken "wat als"

    De ingreep was onder een lichte roes en viel me best mee. Maar het is zwaar om een abortus mee te maken. Zeker om dat veel mensen er een mening over hebben.

    Ik hoop dat jullie eruit gaan komen. Het valt echt niet mee en begrijp de paniek van je man volledig.

  • Yune

    'T komt met tijd vast op zijn pootjes terrecht

  • Bangvoorwatkomengaat

    Dankje wel! dat is ook wel een beetje waar.

  • Mama-van-7-wondertjes

    Heeft vaak even tijd nodig.

    Maak een afspraak bij de vk ga er samen heen.Bespreek jullie zorgen.Vaak maken we veel zorgen om de praktische dingen maar dat komt vaak wel goed.Geeft ook weer zoveel liefde en vreugde.Ja leven is duur maar je kan zelf zo duur maken niet alles hoeft nieuw en kan doorgeschoven worden.Al heb je alles wat je hebben wil alles zonder zorgen zelfs dan kan je veel verliezen en moet je het doen met wat je hebt niks is zeker.

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. het heeft idd even tijd nodig. eerst volledige shock en paniek.

    over de spullen heb je gelijk en een kindje heeft vooral liefde nodig en niet de beste van de beste spullen. Het is ook niet dat we geen geld hebben hoor maar er gaat wel veel geld op aan een grotere auto en uiteindelijk een groter huis.

  • Mama-van-7-wondertjes

    Zelfs daar zitten mogelijkheden in.

    Een tweedehands auto 6 of 7 zitter.Of 2 kleinere auto's. Grotere huis hoeft ook niet perse.Is er bijv zolder die een extra kamer kan worden.Of een grotere kamer wat kleiner maken.Evt 2 kinderen op 1 kamer.We denken vaak te moeilijk.

  • Bangvoorwatkomengaat

    Helaas is de zolder al verbouwt toen de derde kwam. dit was een bewuste zwangerschap en daarom ook goed verbouwd. Voor een eigen kamer is in dit huis echt geen plek. maar goed we kunnen met de tijd dat de baby een eigen kamer nodig heeft denk ik ook wel verhuizen. maar wil niet verhuizen omdat het moet. wil dan wel een mooi en groot huis kopen en niet snel snel omdat het moet. voor de auto gaan we ons orienteren.

  • JustAMom

    Ach meid, wat een schrik. En zeker als je man zo reageert. Hopelijk trekt hij wat bij.

    Tja, hij is er toch echt zelf bij geweest ...

    Ik ben ook onverwacht, ongepland en zelfs ongewenst zwanger geraakt 4 jaar geleden. Ik heb echt geschreeuwd en gehuild bij de positieve test. M'n man reageerde dan juist weer heel blij, wat ik niet begreep.

    Voor ons was abortus ook echt geen optie, al schoot het echt weleens door m'n hoofd.

    Het kindje is geboren. Onze ontzettend knappe en grappige zoon. Ons cadeau. Ik had hem niet willen missen!

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. het is fijn om te lezen dat het bij meerdere mensen zo gegaan is. Het is ook heel dubbel allemaal. Hier schiet abortus ook soms door mijn hoofd, mAar als ik dan de website bekijk draait mijn maag om. En de andere kant is dat ik het allleen ook niet kan ik moet wel een gevoel van samen hebben als de baby zou komen. Heel dubbel dus

  • MamaRosali

    Ik weet dat het cru klinkt, maar mocht je man er een hard punt van maken... Dat het jouw keuze is om geen abortus te willen, dus dan moet jij maar alles in je eentje dragen (lees: niet helpen in het huishouden, geen nachten willen doen snachts etc.) Dan kan je ook gewoon 1x zeggen: als jij niet bang was geweest voor een medische ingreep, dan was het ook niet gebeurd. Dus nu moeten we er gewoon sámen mee dealen.

    Niet om hem schuld in de schoenen te schuiven. Maar wel om hem een gedeelde verantwoordelijkheid te laten voelen. Geen punt van maken verder, gewoon 1x benoemen als hij een discussie begint. Als hij zegt dat hij dit kind nooit had gewild o.i.d.

    Laat het verder even rusten nu, je hebt nog 9 maanden. Je hoeft nu helemaal niks. Misschien alvast een geboortepakje kopen of een paar sokjes of een knuffeltje. Even iets tastbaars om het echter te maken. Dat kan helpen voor de acceptatie.

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. Ja misschien heeft het even tijd nodig. manlief is volledig in paniek. Hij wilde ook geen kinderen meer. Ik vind de baby tijd geweldig ben een echte knuffelkont met zo'n babytje. Ik weet ook dat een baby groter werd en dat dat ook weer uitdagingen met zich meebrengt. Mijn gevoel gaat alle kanten uit, soms lees ik iets over een abortus maar alleen het lezen geeft met al de rillingen. Ik kan dit niet alleen voor hem doen, dat gaat de relatie niet ten goede komen. Wellicht de baby laten komen ook niet hoor.... Ik weet het niet of misschien weet ik het wel ... maarja ...

    Achteraf gezien hebben we ons zelf in deze lastige situatie gebracht alleen achteraf is alles makkelijker.

    Voor nu moeten we proberen eerst tot elkaar te komen maar hij lijkt volledig in paniek. Dat benoemt hij dan wel als we 2 tellen met elkaar praten

  • MamaRosali

    Ik wens je alle moed en kracht en wijsheid toe. Ik hoop dat het beter gaat als het wat geland is.

  • Hansje3

    Na 5 jaar met ivf zwanger van nummer 1, nummer 2 en 3 ook met ivf er vrij vlot achteraan. Ik wilde graag nummer 4, vriendlief niet. En toen, als een klein wonder, toch zwanger. Wellicht een wat ander uitgangspunt, ruimte in ons huis was er ook. En hoewel ik niets liever wilde dan dit, was mijn vriend snel ongeschakeld, maar duurde dat bij mij wel een paar weken.

    Ze is nu zes weken bij ons en wat een rijkdom!

    Misschien helpt het om jullie beiden wat tijd te geven; daarnaast hoef je ook niet gelijk de champagne open te trekken na een keuze; dat mag ook best nog even onwennig voelen…

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. Ik snap dat het cru is om te lezen als je heel veel moeite hebt moeten doen voor een zwangerschap.

    Tijd zal misschien iets helpen maar aan de andere kant word het wel steeds meer een kindje. Dit met oog op als er toch een abortus zou komen. Al hoewel bij het lezen mijn maag al omdraait

  • Hansje3

    Dat is niet cru hoor, zo bedoelde ik het niet, ik snap de gedachte heel goed, ook al zou ik het zelf niet doen. Wat ik meer bedoelde te zeggen; toen wij hier zo heel anders in stonden, waarbij ik wel graag een vierde wilde en mijn man niet, het juist ik was die veel langer nodig had om te wennen aan de situatie. Dus dat je ook verwarring kunt ervaren, ook al wil je het wel.

    Lees hierboven dat je man in paniek is; zou eerst maar even wachten met nadenken over hoe jullie verder willen, tot de paniek over is. Uiteindelijk vinden jullie wel een goed antwoord, welke dat ook is.

  • Capricorn

    Hier kwam ik er bijna exact een jaar geleden achter ongepland zwanger te zijn van de 4e. We hadden net kortgesloten dat er geen kindjes meer kwamen en dat mijn man zich zou laten sterilliseren. Het was onwijs schrikken. En verschrikkelijk omschakelen maar nu natuuelijk zo gelukkig met dr. Een auto en een beetje ruimte in huis is opzich zo opgelost. Wij moesten een nieuwe auto kopen en tot we kunnen verhuizen slaapt ze bij ons op de kamer.

    Het is druk. Maar dr zussen zijn wel onwijs gek op dr. Zodra zo'n kleintje er is valt alles vaak wel op zn plek 😊

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. het is goed om te lezen dat we niet alleen zijn met dit probleem. Achteraf gezien hebben we ons zelf flink in de nesten gewerkt, maarja achteraf is alles makkelijker.

    Ik denk zeker dat hier de kids ook blij zullen zijn met een broertje of zusje. Alleen of manlief er aan zou wennen? Hij is volledig in paniek

  • Tweede83

    Wees open en eerlijk naar elkaar, dat vooral. Ik begrijp jou heel goed dat je geen abortus wilt. Ik voel dat net zo als jij dat omschrijft. Zijn reactie komt ook vanuit de schok. Denk dat het beiden even moet bezinken. Geef elkaar een paar dagen de tijd en ga dan weer opnieuw het gesprek aan. Ik hoop dat jullie er samen weloverwogen uitkomen. Dikke knuffel

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. Ja open en eerlijk zijn is heel belangrijk, maar ik kan hem tot nu toe niet echt bereiken. Hij is in paniek. Vlucht letterlijk weg en ontwijkt een gesprek. in de tussentijd groeit er wel een kindje in mijn buik. Ik hoop dat ik met hem kan praten binnenkort. Heb besloten om met mijn moeder te gaan praten al heeft zij het ook zwaar met mijn ernstig zieke broer. ik denk dat mijn moeder wel begrijpt dat ik GEEN abortus wil en of over mijn hart kan verkrijgen.

  • Dajael

    Ach joh! Dat is zeker schrikken!

    Laat het even bezinken.. onze 4e is echt de kers op de taart, ons kleintje was het zo waard! Misschien makkelijk praten voor mij nu alles achter de rug is, maar écht van tevoren zag ik ook leeuwen en beren.

    En veel drukker werd het hier niet ons kindje draait fijn mee in ons ritme🥰

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. Ja misschien komt het met een beetje tijd iets meer op zijn pootjes terecht. maar het voelt wel dat het kindje doorgroeit. Voor hem een rijstkorrel, voor mij een mini mensje in wording.

    mijn ervaring is dat ieder kindje mee draait in het gezin, ik ben wat dat betreft denk ik ook makkelijk daarin. Alleen ik kan het niet alleen, ik moet ergens steun voelen of in ieder geval dat we kunnen praten en samen tot een oplossing kunnen komen.

  • Maartje07

    Joh, dat is zeker schrikken. Dat gevoel mag er zijn. Drie jaar geleden stond ik ook plots met een positieve test in handen. Ons gezin voelde voor ons compleet met onze kinderen van toen 12, 9 en 6.

    We waren echt geschrokken, maar ook voor ons was abortus echt geen optie. Veel gepraat, ook gehuild, maar in 9 maanden toegegroeid naar blijde verwachting.

    Ons cadeautje is nu ruim 2 en een vrolijke, gezellige en ondernemende peuter. Ze heeft ons echt compleet gemaakt en we zijn allemaal dol op haar; ik kan me niet meer voorstellen dat ze er niet zou zijn.

    Pb me gerust mocht je vragen hebben.

  • Bangvoorwatkomengaat

    Super lief je reactie. Ik wil je binnenkort een pb sturen. ben wel blij om te lezen dat wij niet die enige zijn die in deze situatie beland zijn.

  • Charel89

    Geef het eerst even de tijd om in te werken, beide. Nu komen er zoveel emoties en vragen op je af. Je gevoelens mogen er zijn, ze op een rijtje zetten heeft even tijd nodig 😘

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. Lief en goed te lezen dat het gevoel van beide er ook mag zijn. aan de ene kant hoeven we nu ook geen beslissing te nemen. anderzijds word de rijstkorrel in mijn buik wel groter. Ik hoop ergens dit weekend hem toch iets beter te kunnen spreken en nader tot elkaar te komen

  • Florien84

    Onze oudste was niet gepland. We waren net 8 weken samen en in studeerde nog. Ik heb nooit abortus overwogen. Het was hard werken. Maar het was en is het zo waard geweest.

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. goed om te lezen dat het bij jullie na hard werken goed gekomen is!

  • BoyBoyBoy

    Ja dat is echt schrikken. Wij hadden het bij de derde. Oeps zwanger. Ontzettend gehuild, dit wilden we echt niet. Net uit mijn depressie ej weer zwanger nadat onze zoon een jaar was. Bij de abortus kliniek gezeten, maar niets gedaan. Maar dat werd een miskraam. Vraag me niet hoe, een half jaar later weer zwanger. En echt, we zijn echt niet onzorgvuldig (en jaaaa… ik weet hoe men zwanger raakt) maar ontzettend vruchtbaar.

    Dit was minder schrikken op een of andere manier. Misschien ook omdat de tweede een stuk ouder was dan de eerste ongeplande zwangerschap. Maargoed, het is goed gekomen, ik had hem niet willen missen, de jongste, maar dit was wel een duidelijk signaal dat een sterilisatie er wel van moest komen. En dat is gebeurd.

  • Bangvoorwatkomengaat

    Bedankt voor je reactie. fijn te lezen dat meer mensen dit hebben meegemaakt. Verdrietig dat jullie een miskraam kregen uiteindelijk. Gelukkig is er daarna nog een kindje gekomen is. en idd sterilisatie is wel nodig, jk neem aan dat manlief daar ook zo overdenkt als hij iets meer helder kan nadenken. al is dat voor nu natuurlijk wel te laat. Hopelijk komen we er samen uit