Eerste afspraak (niet goed)

Vanmorgen om 9.00 had ik mn eerste controle van mn 2e guppie.

Eerst mn zoontje naar school gebracht en toen door naar het ziekenhuis. Door fibromyalgie, sta ik met een medische indicatie onder controle van het ziekenhuis.

Na het praatje over foliumzuur, de donor, mn eerste zwangerschap en medische achtergrond. Kreeg ik een standje dat ik toch wel tegen uitdroging aanzit en dat ik niet zo lang zo misselijk had moeten doorlopen.
Ze schreef een receptje voor, checkte mn bloeddruk, die wat laag was. En toen was daar het moment dat ik voor het eerst naar binnen mocht gluren naar mn guppie.

Na wat zoeken met een inwendige echo, wat voelde als een eeuwigheid, vond ze guppie. Ik zag meteen een kloppend hartje. Maar doordat de gynaecoloog stil bleef, keek ik haar aan. Ze keek me aan en zei dat ze slecht nieuws had.
Ik zei: ' maar het hartje klopt toch?!' Ja het hartje klopt, dat had ik goed gezien. Guppie was ingenesteld in mijn eileider en niet mn baarmoeder.
De rest is een beetje als een waas gegaan. Er waren 3 keuzes. Wachten tot mn lichaam het zelf gaat afstoten, met grenzen. Een injectie (als die niet meteen aanslaat 3x), die het afstoten en miskraam in gang moet zetten. Mag daarmee 3 maanden niet zwanger raken. Of een operatieve ingreep om het te verwijderen.
Ik vroeg haar wat zij ne aanraadde. Operatie is niet optimaal vanwege mogelijk littekenweefsel, dus doen ze liever als laatste optie. Ik heb de injectie meteen gekregen. De risico's van ermee door blijven lopen en groeiend en levend kindje, maar ook de kwaaltjes blijven, tot de miskraam komt.
Dus ik lig nu gebroken in mn bed. Mn zoontje werd tussen de middag gelukkig opgevangen. Nu wachten op de krampen.

Mn beste vriendin is gekomen. Ik had een leuke bekendmaking bedacht en zij zou de eerste zijn die het zou horen. Mn 2 beste vrienden (homos) vroegen me elke week of ik nog nieuws had, naar hen kon ik me niet stilhouden.
Zij zijn ook dol op mn zoon en storten hun liefde van een onvervulde kinderwens op hem uit. Dus vanwege mn kwaaltjes, hebben zij de afgelopen weken wat meer mn zoon op sleeptouw genomen. Vanmorgen zijn ze op vakantie gegaan. Naast dat ik behoefte aan een vrouwenhand heb. Moest ik dus iemand anders bellen.
De donor was ook uit het veld geslagen door het nieuws. Hij heeft gedoneerd bij meerdere dames (en stellen) en nog nooit een miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Hij wilde meteen kijken wanneer we verder zouden gaan
Hij vond het jammer voor me dat ik niet meteen verder kon. Ik zei dat ik 3 maanden wachten niet zo erg vind. Dit is emotioneel een flinke klap. En ook lichamelijk weet ik niet hoe ik reageer. Hoe heftig het gaan zijn. Maar ga wel even de tijd nemen om dit een plekje te geven.
Snapte hij ook wel. Ik merkte dat hij gewoon niet zo goed wist wat hij ermee moest, en hij me wilde opbeuren. Nu afgesproken dat zodra ik eraan toe ben, ik hem een seintje geef en we dan weer gaan plannen.

Inmiddels in staat om mn verhaal te doen. Zoveel gehuild, dat ik nu gewoon moe en gaar ben van het huilen. Gewoon even niet meer KAN huilen.