Even van me afschrijven...

Hoi dames,

Ik wil graag even van me af praten.

Ons gezin verkeerd momenteel in een hele drukke periode.
Dit jaar hebben we weer een kindje , mogen ontvangen.
We staan op punt van verhuizen, en hebben dus een verbouwing waar we nog midden in zitten.
En 1 van ons is gestart met een opleiding.
Erg druk dus

Maar eigenlijk zit ik al een tijdje met het volgende;
Mijn man en ik kunnen voor mijn gevoel niet meer levelen op emotioneel vlak.
Mijn hormonen zijn nog steeds behoorlijk met me aan de haal.
Ik mis de liefde tussen mij en m'n man.
We vrijen al zo'n 9 maanden niet meer, en zijn ook niet op ander vlak intiem.
Ik mis de geborgen heid, het verbonden zijn met elkaar.
En voel alleen maar onbegrip, wanneer ik er met m'n man over begin.

Ik heb het gevoel dat hij dan denk, komt ze weer aan met dat gezeur.
Wanneer ik zo'n gesprek probeer aan te knopen, lopen de emoties
Hoog op en brengt dat alleen maar verwijdering.
Dat is ook wat mijn man aangeeft , dus ik durf er eigenlijk niet weer over te beginnen.
Dat heeft als gevolg dat ik me met vlagen enorm verdrietig voel, onmacht ,maar ook boosheid.
Ik kan geen kant op met m'n gevoel en weet niet goed hoe ik weer op een lijn komt met mijn man.

M'n man toont weinig emotie, is alleen nukkig of oppervlakkig.
Lacht niet zoveel meer en zijn libido is ver te zoeken.
Het is niet zo dat de sex perse belangrijk is, maar zoals ik al zei, ik mis de geborgenheid.
Mijn man geeft aan dat het straks allemaal weer anders is.
Wanneer we gesetteld zijn. Ik heb daar grote moeite mee.

Nogmaals we zijn erg druk, en dit gevoel komt en gaat, maar k vind het zo moeilijk.
Ik kan er ook met niemand over praten. Ik heb wel vriendinnen maar niet zo dat ik deze emoties met hun kan delen.
En het ergste punt is eigenlijk wel dat ik er een beetje achterdochtig van wordt.

Eigenlijk schaam ik me hier voor, vandaar mijn nieuwe account. Ik hoop op deze manier dat ik wat tips kan krijgen.
En wellicht de rust hier in kan vinden.

1339 x gelezen, 2

In Overig

reacties (3)


  • Raad

    Ik vind het zo rot voor je. Het missen van liefde. Maar vooral de geborgenheid en verbondenheid.

    Je kan alles hebben in het leven wat je nodig hebt(kind, geld mooie huis) maar als de liefde, geborgenheid, verbondenheid ontbreekt, dan voel je je zo eenzaam en en leeg.

    Ik spreek helaas uit ervaring. Het was op net of ik mijn eigen verhaal lees toen ik jou post las. Mijn man op dit moment is zo behulpzaam met onze 10 maanden oude baby, hij doet veel praktische dingen thuis, maar dingen zoals een knuffel of zoenen doen we bijna nooit. We hebben een tijdje 10 maanden lang geen seks gehad. En hij sliep al maanden in een ander kamer. Er was totaal geen intimiteit. Het voelde voor mij alsof ik met mijn broer samenwoon. Een keer probeerde ik hem te zoenen maar hij draaide weg. Het heeft me veel pijn gedaan. Totdat ik er vaak over ging praten en toen vertelde hij waardoor het kwam. Onze seks leven is nog niet zoals het moet. Want gisteren avond lukte het hem niet op opgewonden te raken en toen zijn we maar gestopt. Wat mij heel verdrietig maakte.

    Ik moet wel toegeven dat na onze huwelijksreis toen al begon ik me eenzaam te voelen in deze huwelijk. We zijn inmiddels 7,5 jaar getrouwd en nooit heb ik geborgenheid/ verbondenheid gevoeld met hem. Ik denk dat het komt omdat hij ADD heeft. Ik probeer me vast te houden aan de dingen die wel goed gaan tussen ons. Hij is verder lief en gunt mij veel maar soms vraag ik me af of lief zijn genoeg is. Genoeg over mij 😀

    In deze drukte wat je benoemt, had je het gevoel dat jullie op één lijn waren? Was er wel geborgenheid en verbondenheid in jullie huwelijk? Zo ja, dan zal het vast wel weer terug komen omdat hij optimistisch klinkt dat het wel komt.

    Ik begrijp je heel goed en vind het rot voor je. Want juist nu in deze drukte heb je die geborgenheid nodig van jouw man en die verbondenheid geeft je kracht in alles wat je doet en de liefde die je van hem ontvangt, geef je ook door aan je kinderen omdat je je geliefd voelt. Maar als dat ontbreekt dan voel je je ongelukkig. Tenminste dat is hoe ik het ervaar.

  • MamaRosali

    Probeer je best te doen met hele kleine stapjes. Erover praten werkt hier ook niet, terwijl de situatie hier eigenlijk omgekeerd is;) Een make-upje, of een keer armbandjes/oorbellen doet hier wonderen. Net voordat hij de deur uitloopt, snel een kusje op z'n wang. Even kort je arm om hem heen als je samen tv kijkt. In bed een arm om hem heen, of een hand op zn schouder. Echt de kleine aanrakingen. Niet overdreven, maar begin bij het begin. Dat is voor jou misschien maar 1x per dag en probeer het uit te bouwen. Als hij zegt dat het wel goed komt, en dus een toekomst samen ziet, ga ik er vanuit dat hij nog van je houdt. En dan moet hij hier toch gevoelig voor zijn. Wij zetten gezellig muziek aan tijdens de afwas samen, dan ga je vanzelf toch een beetje dansen. Flirten met je partner kan ook best leuk zijn, in zo'n situatie. Gewoon doen alsof je hem echt nog helemaal moet veroveren, probeer hem te zien alsof je hem voor de eerste keer ziet. Als je iemand ontmoet ga je ook niet gelijk diepe gesprekken voeren wat er moet gebeuren tussen jullie. Waar is hij gevoelig voor? Probeer een keer tijd te maken voor z'n tweeën, oppas regelen en dan een strandwandeling. Of een kadootje, zomaar voor het slapen gaan. Een lekkere koek in z'n brooddoos met een briefje. Afijn, ik stop maar anders wordt het teveel😂

  • Vlindermoeder

    Ga eens samen douchen. Niet voor de seks, maar voor de intimiteit. Lekker elkaar wassen. Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar samen en we geven elkaar nog altijd een kus als we weggaan of weer thuis zijn. We liggen in bed altijd tegen elkaar aan. Dat zijn voor mij ook belangrijke punten. Mijn man is niet zo'n prater, maar ik kan altijd met hem praten als er wat is. Maak tijd voor elkaar. Het is het echt waard!