Baby (1jaar) reageert niet op naam

Ze is nu 10 en als ik dan terug denk wat wel kenmerken hadden kunnen zijn is

Als baby lachte ze bijna nooit hard op ik heb haar ook nooit hard op horen lachen als baby terwijl de jongste vanaf haar 3maanden echt wel veel op een dag lacht ze blijft er bijna in in haar lach.

-krijste hele dag door sliep bijna niet de eerste maanden.

-tot 1 jaar konden we nergens met haar gaan als iemand al keek naar haar krijste ze tot we thuis waren.

Ook op bezoek bij onze ouders terwijl ze hun regelmatig zagen.

Ze heeft nooit gebrabbelt kon op 7 maanden wel duidelijk mama en papa zeggen, 9 maanden wel een hele lijst met woorden zeggen ook moeilijkere woorden zoals gezondheid, dankjewel en echt duidelijk als iemand haar hoorde praten werden we meteen aangesproken erover.

Als peuter

-kon helemaal niet puzzelen tot 6 jaar

-kleurde op 3 jaar als iemand van 6 jaar omdat ze het leuk vond, op 5 vond ze kleuren echt niet fijn dus kleurde ze als iemand van 1 en leek echt dat ze het niet kon.

Ze zat altijd op mijn schoot tot 5 jaar als we ergens waren ging nooit spelen zoals andere kinderen ook al kenden ze kinderen goed. Zelfs bij de speeltuin.

Ze zonderde zich vaak af in de kleuterklas ze ging in de boekenhoek zitten niks doen en de kinderen moesten haar dan echt met rust laten.

Op de speelplaats wou ze vaak gewoon alleen zijn en was ze regelmatig overstuur dat haar vriendinnetjes met haar wilde spelen maar ze wilde alleen zijn.

- ze zat van 2,5 tot 8 met dezelfde kindjes in de klas en toen ze van die school weg ging waren sommige kinderen aan huilen haar vaste groepje vanvrienden en vriendinnen werd ze zelf kwaad van dat de kindjes erom huilde. Als ik vroeg vind je het niet erg dat je hun niet meer ziet haar antwoord was dan ik kan toch andere vriendinnen maken totaal gevoelloos.

Ze hecht zich aan niemand.

-Vanaf 1 jaar al wou ze niks aanraken waar haar handen van vuil werden ze werd er hysterische van. Ook eten aanraken dat wat vochtig voelde kon ze niet tegen.

-Haar kleren mogen niet nat worden dan is ze hysterisch want haar antwoord is dan ik heb toch geen bikini aan. Als het heel warm was en kinderen speelde met water deed ze alleen mee als ze haar kleren niet natmaakte anders hele dag omzeep. Een keer waren we op een feestje en een stuk van de tafel was opeens gezakt er viel vanalles en mij dochter was zo hysterische dat ik echt dacht dat ze haar echt had pijn gedaan, een kwartier haar zitten troosten voor ze kon zeggen wat er was en zeg tegen haar zeg me waar je pijn hebt en zegt opeens ik heb geen pijn mijn kleedje is nat (7jaar). Nu nog steeds mag je haar dus niet nat maken als ze geen zwemkledij heeft.

-Ze kan helemaal niet de verschil zien als je een grap maakt of iets meent ze neemt alles letterlijk.

Andere kinderen mogen niet te dicht naast haar zitten ook niet haar nichtjes ze word er heel zenuwachtig van.

Je moet haar constand voorbereiden op alles en owee als er iets tussenkomt is haar dag omzeep.

-kan uren in bed liggen met haar handen draaien

Ze zal nooit op de zetel inslaap vallen het is al eens geweest dat we s'en film aan kijken waren ik was in slaap gevallen en zij was om 6 uur smorgens nog te kijken want ik had niet gezegd dat ze moest slapen daarom was ze wakker gebleven.

Slapen gaat tot nu nog erg moeilijk ze kan moeilijk inslaap vallen.

-ze moet haar warm eten elke dag gehad hebben anders is ze van slag en blijft ze herhalen ik heb geen warm eten gehad.

- ze kwam eens van school terug huilend, hele avond heeft ze verdrietig op de zetel gezeten en de reden was omdat de jongens stout waren had de klas niet mogen turnen, ze zei mama ik ben toch braaf waarom mocht ik dan niet turnen(7jaar).

Een ander keer weer zo van school was de reden elke vrijdag keken ze een kort filmpje en omdat het 1 keer niet was doorgegaan ook weer helemaal overstuur want het klopte niet want het is vrijdag en at ze in de plaats hadden gedaan vond ze leuker dan dat filmpje maar toch was ze hele avond overstuur.

-Als ze jarig was andere klappe of zingen begon ze te wenen en nu nog heeft ze het echt niet graag.

-Als we aan de school aankwamen en andere kinderen riepen haar naam omdat ze blij waren haar te zien.was ze heel hard aan wenen ze kon die aandacht op haar niet verdragen.

-Van 2,5 tot 7 heeft de juf haar letterlijk elke dag uit mijn armen moeten trekken.

_Tot 4 jaar heb ik haar ook niet mogen verkleden, schminken of iets geks in haar haren doen voor carnaval ook al koos ze het uit in de winkel,

Werd kwaad als kinderen in de klas speelgoed niet opruimde dan ging zei het altijd doen want dat moest op dejuiste plaats,

Speelgoed zetten ze altijd recht in een lijn en kleur bij kleur.

Owee als iemand iets veranderd eraan

Op 6 jaar kon ze haar veters goed binden en nu niet meer.

. Fietsen zonder wieltjes wou ze niet je mocht alles doen ze ging er niet op en liet haar altijd vallen maar zo gelaten en opeens had ze zin erin en ja hup helemaal alleen op 1 min kon ze het..

En morgen ga ik verder 😏

Daardoor koppelt ze waarschijnlijk nog niet haar naam aan zichzelf. Wat sowieso heel logisch is, zo jong... Gooi de regeltjes aan de kant. Daarmee bereik je niks positiefs

Eigenlijk op die leeftijd nog niet zo heel veel, maar idd dat niet reageren, beetje eigen wereldje niet allert. Veel waarde hechten aan rituelen en objecten. Geintereseerd in lichtjes. Maar pas verder tegen de leeftijd van 18-19 maanden wist ik het gewoon zeker. Toen kwamen er meer symptomen bij en werd bet steeds duidelijker voor ons. Ik zou in geval van je dochtertje nog even de tijd geven, zie je later dingen bij komen als je het niet vertrouwd kun je nog altijd laten nakijken.

Oh ok..

Oren zijn goed? Als er iets valt of een deur dicht klapt... kijkt ze dan?