Bang voor de bevaling

Ik zou me even voorstellen ik bent een vrouw van 23 jaar en zwanger van mijn eerste kind
In feb kwam ik er achter dat ik zwanger was ik was helemaal van de wereld van blijschap
Ik dacht dat een zwangerschap de mooiste moment van je leven kon zijn en zag het helemaal voor me
Tot ik niks meer kon omdat ik HG had elke dag overgeven werd geestelijk niet goed ik werd opgenomen in het ziekenhuis moest 2 dagen aan het infus
Ik dacht bij me zelf toen ik daar lag dit heb ik wel voor me meisje over
Na 20 weken werd de misselijkheid steeds minder ik werd weer vrolijk en kon meer doen maar na een paar dagen werd misselikheid veranderd in maagzuur
Met melk redden ik me zelf steeds, ik woon in een klein huisje zeg maar kamer ik werd geholpen door de gemeente en instantie maar vanaf de dag tot vandaag zit ik hier nog steeds ik heb lopen stresse en huilen
Ik gun me kind een eigenkamer in rust en niet in een kamer waar alles staat en geen rust is de gemeente had een mooie oplossing je kunt een muur in je kamer zetten hoe willen ze dat als je 20 weken zwanger bent en alleen woont en de kamer blijft ookal zet ik er 10 muren in nog steeds 22m
Na alle stress en zorgen ben ik met 30 weken wakkee geworden met vroege weeën ik dacht dat het wel mee viel en ben verder gaan slapen na een paar uur werd de pijn nog erger heb ik de verloskundige gebeld die kwam gelijk binnen 10 min
En toen begon het ze wou voelen of ik aan het onsluiten was ik heb dit nog nooit meegemaakt en dacht dat zulke dingen niet hoefte ik schamde me dood en wou dat niet toen moest ik naar het ziekenhuis ik kreeg daar weeën remmers en een prik in me bil omdat haar longentjes konden rijpen
Na alle pijn werd ik met de ambulance naar een ander ziekenhuis gebracht veel verder dan waar ik woonde omdat als zij geboren zou worden daar een afdeling was in amsterdam was alles vol
Ik wist niet wat me overkwam met pijn en weg van alles en iedereen gelukkig kwam me vriend gelijk achter de ambulance aan door stress gaf ik die dagen alleen maar over ik kreeg in me infus een middel tegen de misselijkheid daar door heb ik gaan hyperventalteren ik wist niet wat me overkwam
Het voelde of het de einde van me leven was na 3 dagen mocht ik gelukkig naar huis eenmaal thuis ben ik gaan denken dat een zwangerschap toch niet voor mij bestemt is ik krijg steeds trannen in me ogen en als ik kramp voel denk ik gelijk dat alles weer op nieuw gaat beginnen
Ik ben nu 33 weken zwanger en het komt steeds dichter bij ik kan het zelf niet stopzetten heeft iemand tips om de angst te verminderen?

1242 x gelezen, 0

In Zwangerschap

reacties (0)


  • mama-van-A-M-Z-R

    Dat klinkt als een zware zwangerschap, daar zou iedereen zich rot van voelen.

    En denk dat veel (aanstaande) moeder zich zullen herkennen in je verhaal.

    Ik dacht zelf ook altijd dat zwanger/moeder zijn iets heel moois is. Maar in werkelijkheid is het af en toe hardstikke zwaar en keihard werken!

    Alleen wordt dat vaak niet gezegd of laten we die kant van het moederschap niet zien.

    Ik vond zelf de tijd na de bevalling van mn eerste erg tegenvallen en dat kwam vooral omdat ik echt geen idee had wat me te wachten stond.

    Daarom zou ik je vooral aanraden om je veel in te lezen, zowel over de zwangerschap, als bevalling en de tijd erna. En om je heen eens rond te vragen naar ervaringen (dat is toch ook weer heel anders dan uit een boekje).

  • shrimp

    Oh meid, heb je niemand buiten je vriend die je kan helpen te denken in mogelijkheden? Je kunt bv ipv een muur ook een kastenwand plaatsen of een kamerscherm. Babys hebben idd rust nodig maar vooral jouw aanwezigheid. Ik ging met mn dochter en zoon naar een voorstelling van bamboo bill, herrie! Vuurwerk, en mn dochter sliep heerlijk in de draagdoek tegen mij aan. Rust is vooral een ritme bij jonge babys. Er zijn zat landen waar de hele familie bij elkaar slaapt. Jij bent alles wat je kindje straks wil. Mijn oudste is 5 en die zou het liefst altijd en overal bij mij zijn. Hieronder zijn ook goede tips gegeven. Bel anders je vk dat je met angsten zit, dan kunnen ze meer tijd inplannen voor je. Je hebt een pittige tijd tot nu toe gehad maar je bevalling kan zomaar heel soepel gaan. Probeer idd zoveel mogelijk info in te winnen zodat je een beetje weet wat er kan komen.

  • Yune

    Wat naar dat dit je overkomen is, en het is niet erg als jij je daarover onzeker voelt, zeker na zoveel schrik.

    Zoveel dingen die nieuw zijn, en onbekend, dat is niet makkelijk. Om je angst te verminderen is 't misschien handig om jezelf te informeren over zwanger zijn en de bevalling en de tijd daaromheen. Door middel van een educatief gesprek met je gynaecoloog of verloskundige kan jij een beeld krijgen wat er allemaal gaat gebeuren. Een alternatief is een zwangerschapsboek waarin alle ins en out van zwangerschap tot geboorte in beschreven staat. (voor)-kennis is in jou geval belangrijk omdat 't je rust brengt (als voorbeeld te noemen dat je nog niet wist dat ze door middel van voelen aan je baarmoedermond kunnen meten hoeveel ontsluiting je mogelijk hebt).

    Ook een optie is eventueel mindfullness oefeningen te proberen (ademhalingtechnieken) om zo de controle over je angst te krijgen. Er staat diverse oefeningen op youtube die je gratis kan beluisteren. Hypno-birthing kom een beetje op het zelfde neer, maar dat gebruik je hoofdzakelijk voor tijdens je bevalling (is wel aan te raden)

    Eventueel zou je nog hulp kunnen vragen bij het FIOM, daar zitten mensen die weten wat het beste is om te doen in de situatie waarin je nu zit.

    Hopelijk helpt dit je een beetje op weg :)