Mijn bevallingsverhaal en de dag erna

Mijn bevalling:

Ik had dus al een week last van weeen om de 5 minuten...

En ik verloor ook duidelijk vruchtwater ben dan ook daarmee naar het ziekenhuis gegaan waar ze zeiden dat het geen vruchtwater was omdat er veel meer water moest stromen....

Ik had afgelopen vrijdag een controle bij de verloskundige en had dus ook last van regelmatige weeen zelfs tijdens de controle, werd er me dat het voorweeen moesten zijn of een blaasontsteking... Dus ben ik naar de huisarts gegaan die me urine ging testen en zei dat hij geen blaasontsteking kon vinden in de urine maar der zat wel iets anders in me urine en daarom moest ik voor de zekerheid maar een antibiotica kuur.. Had het gevoel dat ik flauwviel tijdens het ophalen van de kuur bij de apotheek ( had dus ook een week niet geslapen) pilletjes opgehaald naar huis gegaan eerste pil ingenomen en geprobeerd te slapen wat niet lukte... Toen maar me moeder gebeld en via de telefoon ging ze samen met me klokken wanneer me weeen kwamen... samen weer tot de conclusie gekomen dat het om de 5 minuten kwam... hele dag weeen weg zitten puffen en snachts trok ik het niet meer... Dus om half 1 snachts naar me moeder gegaan (half uur rijden) hield het bijna niet vol eenmaal aangekomen weer klokken nog steeds om de 5 minuten... Toen maar me vorige verloskundige gebeld ( ik woonde het begin van me zwangerschap nog thuis dus had eerst een andere verloskundige bureau) en die zou gelijk langskomen... Toen ze aankwam had ik zoveel pijn dat ik bijna niet kon praten en heeft ze dus gelijk gevoeld of er ontsluiting was, ik zag een glimlach op haar gezicht verschijnen, en kreeg de verlossende woorden te horen meid je bent bezig met je bevalling, je hebt al 2 cm ontsluiting, ik mocht nog even thuis blijven en mocht naar het ziekenhuis komen rond half 6 smorgens... dus om half 6 richting het ziekenhuis...

Eenmaal aan gekomen aan de ctg , de baby deed het goed alleen ik had geen kracht meer over en kon de weeen niet meer goed wegpuffen, er werd me gevraagt of ik pijnstilling wou dus heb ik er mee ingestemd en werd ik over gedragen aan de gyn, weer ctg en daarna me verdoving...

Heb geslapen tot half 12 smiddags van de weeen de pijnstilling was uitgewerkt weer weeen wegpuffen en kijken of de ontsluiting was gevorderd maar nee nog steeds was het 2 cm, weer aan de ctg en nog meer pijnstilling omdat ik zo erg moest hyperventileren dat ik de weeen niet meer weg kon puffen...

rond 7 uur s'avonds kwam de gyn langs die me ging onderzoeken bleek dat me vliezen van boven waren gebroken en ik dus al vruchtwater verlies had.... weer ctg en daarna werd ik gestript en me vliezen werden gebroken van de onderkant, gelijk werden de weeen heftiger en belande ik in een complete weeenstorm waar ik dus van in paniek ben geraakt en echt bijna naakt de gang op wou rennen en gewoon niet kon liggen op het bed.. telkens als ik erop lag sprong ik er weer af, rond half 8 zei de gyn dat hij wou voelen of de ontsluiting al was gevorderd en het bleek dat ik volledig ontsluiting had..

Ik helemaal blij maar nu moest de beebie er nog uit.. Ik was daar zo bang voor en voelde een enorme druk en wou niet persen..... uiteindelijk kon ik het niet meer ophouden en ben dus op bed getild en ik moest gaan persen... 3x persen en de baby lag al op me buik...

De geboorte van de placenta duurde 12 minuten, ik kreeg een mooi lieff meisje die gelijk aan de borst ging en een 9 haalde op de apgarscore.. ze was kern gezond gelukkig....

Ik heb die nacht niet geslapen van de adrenaline... en blijheid dat ik eindelijk van de pijn af was en een mooi lief meisje heb gebaard...

Ik mocht de volgende dag om 10 uur naar huis.. Toen het eenmaal 10 uur was en ik naar de wc ging en wou plassen.... En een helse pijn voelde en het op een schreeuwen zetten en gelijk onder de douch met koud water sprong kwam ik erachter dat ik dus een klein scheurtje had... Ik mocht niet naar huis zolang ik niet geplast had.. Dus ik weer helemaal down aan het huilen en in paniek omdat ik wel wou plassen maar de pijn gewoon te erg was heb het toch voor elkaar gekregen om een verdovende gel te krijgen waardoor ik kon plassen...

Zit er tot vandaag nog aan want kan nog steeds niet zonder verdoving plassen....

Wel is het vloeien afgelopen dus heb helemaal geen bloedverlies meer...

had de bevalling heel anders voorgesteld.... Was ook helemaal nergens bang voor...

Had alleen de kracht niet meer omdat ik teveel dagen weeen heb gehad en geen slaap...

Pff moest het even van me afschrijvenn...

Ben zo blij dat ik een ander verloskundigen bureau heb gebeld, stel ik had dat niet gedaan zat ik misschien nu nog met weeen en gebroken vliezen en 2 cm ontsluiting...

Maar het was het allemaal wel waard ben heel blij met me princesje. Ze weegt 3030 gram en is 47 cm...