HONGER

Bleh... heb er een beetje de pest in nu. Dat advies van de wijkverpleegkundige is waardeloos... Werkt voor geen meter. Als we de voedingen rekken dan huilt ze alleen maar meer en ze spuugt er niet minder om. Gisteravond hele discussie met mijn man gehad, want hij wil het advies van het CB een kans geven. Maar mijn moedergevoel schreeuwt aan alle kanten dat we dat niet moeten doen.

Gisteravond had ik haar na 2 uur weer aangelegd, want ze had echt honger. Mijn man was tussendoor naar de winkel geweest en toen hij thuiskwam zei hij 'ligt ze nu alweer aan de borst?'. Toen barstte bij mij de bom. Lisanne had HONGER en dronk heel goed. Heeft niet gespuugd en lag daarna heel tevreden op de arm. We hebben de hele avond lopen kibbelen met elkaar.

Ik had echt even het gevoel helemaal geen zeggenschap meer te hebben over de voedingen. Ik voelde me net zo'n melkkoe. Ik mag wel de melk geven, maar niet zelf bepalen wanneer en hoe vaak. Het voelde alsof ik haar wel 9 maanden lang mocht dragen, maar nu na de geboorte dat ik er niks meer over had te zeggen. Ik ben (zo goed en zo kwaad als dat kan met mijn bekkeninstabiliteit) stampvoetend naar boven gegaan. Lisanne had na 1,5 uur weer honger. Mijn man zat met haar op de arm en kreeg haar niet stil. Ik kon het niet meer aanzien. Lisanne lag te gillen op zijn arm en mijn borsten lekten aan alle kanten. Ik heb mijn pyjama aangetrokken en ben op bed gaan liggen. Ondertussen nog naar beneden geroepen dat hij maar zijn best moest doen om het nog een uur te rekken met Lisanne, omdat 'dat mens' van het consultatiebureau het zo graag wil.

Helemaal overstuur lag Lisanne 20 minuten later naast me. Mijn man wist het ook even niet meer. Of ik haar alsjeblieft wilde voeden. Heb eerst geroepen dat de lol van het borstvoeden er voor mij snel af is als ik niet mag voeden op verzoek en op mijn eigen voorwaarden. Dat ik er maar mee ga stoppen. Dat hij maar flesvoeding moest kopen en dan zelf de voedingen maar op zijn manier moest doen. Ik was er he-le-maal klaar mee. Heb nog even 5 minuten boos voor me uit gestaard, maar kon het toch niet over mijn hart verkrijgen haar nog langer te laten huilen. De 2,5 uur waren nog lang niet om, maar heb haar toch aangelegd. Ze heeft gedronken alsof haar leven ervan afhing.

Mijn man wilde me een kus geven, maar heb hem van me afgeduwt. Ik zei tegen hem dat we de borstvoeding op mijn manier doen en anders niet. Ik heb hem gezegd dat hij maar moest gaan slapen en dat ik wel de hele nacht voor Lisanne zou zorgen. De woede kwam volgens mij als stoomwolkjes uit mijn oren. Zo boos was ik. Maar ik werd toch al wel snel rustig toen mijn man eenmaal sliep en Lisanne bij mij dronk.

Ze heeft van half 11 tot ongeveer 2 uur bijna non-stop aan mijn borst gelegen. Ik denk dat ze mijn woede-aanval ook heeft gevoeld en geborgenheid zocht aan mijn borst. Ze moet echt een hele enorme hoeveelheid melk hebben gedronken in die tijd. Ze had ook wel even last van krampjes tussendoor dus toen moest ze wel huilen, maar ze heeft niet gespuugd. Uiteindelijk viel ze lekker in slaap en heb ik ook nog even kunnen slapen. Tussendoor om 5 uur heeft ze nog een voeding gehad en toen om 8 uur weer. De rust heeft ze nu weer te pakken en ook een prachtig ritme van om de 3 uur een voeding. Ha! Dus zo slecht is mijn idee van 'voeden op verzoek' dus niet.

Vanochtend hebben mijn man en ik er nog even over gesproken. Hij was het er nu ook wel mee eens dat we het vanaf nu gewoon op onze eigen manier gaan doen. Hij was gewoon bezorgd dat Lisanne teveel melk binnen zou krijgen. Ik heb hem de tip gegeven zich nogmaals een keer te verdiepen in wat borstvoeding nu eigenlijk inhoudt en hoe dat zit met voeden op verzoek en zaken als clusteren, regeldagen en de groeicurve bij borstvoeding. En afgesproken dat als we er echt niet uitkomen, dat we er dan een lactatiekundige bij roepen, ipv het consultatiebureau.

Pfffff... blij dat de rust weer terug is gekeerd. Lisanne doet het tot nu toe eigenlijk super goed en op een klein mondje na heeft ze nog niet gespuugd vandaag. En ze is rustig en ligt nu nog heerlijk te slapen. En vanaf nu voed ik haar gewoon weer op verzoek. Ze heeft het blijkbaar nodig om zo vaak voor een voeding te komen. En ik heb besloten om me vanaf nu ook niets meer aan te trekken wat een ander daarvan vindt. Het consultatiebureau met hun goedbedoelde adviezen hangt me nu alweer de keel uit!