Boze kleuter

Renske is boos. Heel erg boos... Op mij... Ze slaat en schopt me, schreeuwt en gilt naar me en vindt me een stomme mama. Ik sta er een beetje machteloos tegenover, weet niet zo goed wat ik moet doen. Als ik haar wil knuffelen of kussen duwt ze zich van me af. Als ik boos wordt, huilt ze hartverscheurend. Pas na een hele poos huilen, schreeuwen, slaan en schoppen is het over en dan kruipt ze wel tegen me aan. Maar als ik erover wil praten met haar, slaat ze weer om en begint weer van voor af aan.

Renske is een binnenvettertje. Ze praat niet graag over wat haar bezig houdt. Ik heb gevraagd of ze het stom vindt dat de baby is geboren, maar ze zegt dat ze Lisanne erg lief vindt. En dat geloof ik ook, ze wil haar telkens knuffelen en kusjes geven. Maar als ik haar vraag naar de reden waarom ze zich zo gedraagt naar mij toe, zegt ze dat ze boos op me is. En meer zegt ze niet. Ik weet niet wat ik moet doen om die boosheid weg te nemen. Ze moet nu leren om mijn aandacht te delen met haar zusje. En ik denk dat ze daarom boos is. Dat heeft tijd nodig. Tijd om te wennen aan de nieuwe situatie.

Ik ben er erg verdrietig over. De hormonen gieren nog door mijn lichaam, ik ben per slot van rekening pas 11 dagen geleden bevallen. Ik mis mijn meisje, ik wil haar zo graag knuffelen en vasthouden en het doet me pijn dat ze mij zo letterlijk van zich afduwt. Volgens mijn man waait het wel weer over. Ik hoop het zo, want ik wil graag weer leuke dingen met haar doen. Helaas ben ik lichamelijk nog niet in staat om van alles met haar te ondernemen, en dat voelt ze ook aan. Maar gelukkig, nadat ze zo'n boze bui heeft gehad, kruipt ze wel tegen me aan op de bank. Dan kijken we samen naar Sesamstraat of praten we over hoe haar schooldag is geweest. Dan geniet ik wel even van die kleine momentjes. Maar het doet me wel pijn dat ze zich zo afzet tegen mij. Hopelijk gaat dat snel weer over...