Actie!

Sinds ik 30 weken zwanger ben, zitten mijn man en ik niet stil! Ik ben al een paar weken samen met mijn moeder bezig het babykamertje schoon te maken en babywasjes uitwassen en strijken, maar nu begint de nesteldrang bij ons allebei toch écht te kriebelen.

Mijn man en ik hebben een lijst opgesteld met actiepunten. Dingen die geregeld moeten worden voordat de baby geboren wordt. Zo wil ik binnenkort de babywas wel klaar hebben en de laatste spulletjes van de babyuitzet aanschaffen. Geboortekaartjes hebben we een aantal weken geleden al uitgezocht, maar deze week hebben we alle adressen verzameld van de mensen van wie we geen adres (meer) hadden. Mijn man print vandaag of morgen de etiketten vast uit, dan hebben we die klaarliggen. Ook hebben we een keuze gemaakt voor het geboortebord, zowel voor een jongen als een meisje, dan weet mijn man welke hij moet bestellen als het (bijna) zover is!

Ondertussen ben ik bezig me meer te verdiepen in de bevalling. Natuurlijk ben ik al eens bevallen, dus put ik ook wel een hoop uit mijn ervaring. Maar er zijn dingen die ik graag anders wil doen dan de eerste keer. De eerste regels in mijn geboorteplan zijn al geschreven. Ik heb al wel een aardig beeld hoe ik het graag wil doen, maar er zijn veel dingen waar ik me graag nog in wil verdiepen. Zoals eventuele pijnstilling en welke effecten dat heeft op borstvoeding. En er zijn zaken die ik met mijn man moet bespreken, die kan ik niet in mijn eentje beslissen. Maar het is leuk om ermee bezig te zijn! Het geeft me het gevoel dat de bevalling al heel dichtbij is!

Deze week ben ik ook gebeld door de kraamzorg en alles is geregeld voor die tijd. Ik heb 10 uur extra gekregen ivm de bekkeninstabiliteit en die uren kunnen we zelf verdelen over de 8 dagen zorg, in overleg met de kraamhulp. Heerlijk idee dat dat helemaal rond is.

Daarnaast zijn er nog een paar andere dingen die we voor elkaar moeten hebben. Ik moet dé tas inpakken, met alles wat mee moet naar het ziekenhuis als ik ga bevallen. Ook een lijst met belangrijke telefoonnummers, dat is ook erg fijn om voor de hand te hebben. En ik ben aan het nadenken over een leuke tractatie voor mijn dochter op school.

Mijn dochter voelt denk ik ook wel dat het steeds dichterbij komt. Niet bewust misschien, maar onbewust is ze er heel erg mee bezig dat ze grote zus wordt. Ze wil steeds vaker mijn buik knuffelen en zingt en praat tegen de baby. Vanmorgen vroeg ik haar iets en toen zei ze: 'Ik ben geen kind meer! Ik ben grote zus!'. Hahahaha ik heb me bescheurd van het lachen! Maar het geeft wel aan dat ze voelt dat er dingen gaan veranderen binnen ons gezin. Dat ze straks een voorbeeld gaat zijn voor haar babybroertje of -zusje. En dat ze dan niet meer de kleinste in huis is. Ze voelt zich zó groot en tegelijkertijd eist ze nu ook al mijn aandacht op. Ze knuffelt en kust me, ze wil spelletjes met me doen, boekjes met me lezen en hangt de hele tijd om me heen. Maar ze kan af en toe ook een flinke draak zijn, dan gooit ze zich op de grond en gilt de longetjes uit haar lijfje. Dan wordt het haar ook eventjes te veel denk ik. Dan heeft het geen zin als ik ook boos wordt. Dan neem ik haar bij de hand en ga samen met haar op de bank zitten of op bed liggen en praat zachtjes tegen haar, veeg de traantjes van haar wangetjes en kietel haar in haar nekje. Dan wordt ze vaak wel weer rustig. Ze vindt het moeilijk om dan aan te geven waar ze zo boos om is, maar ik denk dat ze het wel fijn vindt dat mama dan bij haar is en haar kan troosten.

Hoe druk ik ook ben met alle voorbereidingen voor de baby en hoezeer ik me ook verheug op zijn/haar komst, ik heb daarnaast ook een enorme behoefte aan huiselijkheid en geborgenheid. Als mijn man werkt en mijn dochter op school is, mis ik ze verschrikkelijk. Als ze thuis zijn, wil ik ze graag knuffelen en wil ik gezelligheid in huis. Samen genieten van elkaars aanwezigheid. Ik wil geen ruzie of onenigheid. Misschien ook wel omdat er de afgelopen weken zoveel tumult is geweest. Maar voorlopig is het weer rustig gelukkig. Mijn moeder houdt zich aardig gedeist en heeft denk ik erg veel spijt van wat er is gebeurt. Met mijn vader gaat het gelukkig goed, het darmonderzoek leverde één verwijderde poliep op en verder is er niks afwijkend gevonden. Een hele opluchting! Nu begint er wat onrust te ontstaan in mijn schoonfamilie, maar daar probeer ik me voor af te sluiten. Nu is het echt tijd om me te richten op de bevalling en niks anders...!